پس از 22 سال چه اتفاقی افتاد؟
امارات، برنده تراژدی کرسنت
میز نفت - از همان سال 1388 تا به امروز که روند بررسی قرارداد کرسنت در مجامع حقوقی ادامه داشته و دارد، این امارات بود که بدون دردسر و مزاحمی، گاز میدان سلمان را برداشت کرد تا بخش مهمی از نیازهای خود را تأمین کند.
وحید حاجی پور | پر چالش ترین قرارداد تجاری تاریخ جمهوری اسلامی ایران، یک بازنده بزرگ داشت و یک برنده خاص. بازنده ما بودیم و برنده، امارات.
ولی چرا اینگونه شد؟ فارغ از دعواهای حیدری – نعمتی که سال‌هاست سکه رایج رسانه‌ها و چهره‌های سیاسی شده، باید گفت کرسنت قراردادی پر مشکل است؛ از قیمت و نحوه انعقاد قرارداد تا رشوه‌هایی که در طول انعقاد این قرارداد ردوبدل شده است. بااین‌وجود، نه پای زنگنه در این رشوه‌ها وسط است و نه تیم او که اصولاً نقشی در رشوه‌های پرداخت‌شده نداشتند.
کرسنت را باید فرآیندی دید؛ نه آنکه چون یک دولت آن را امضا کرده پس «مشمئزکننده» است و چون دولت همسوی منتقدان، اجرای آن را متوقف کرد پس باید به آن «آفرین» گفت. ماجرای کرسنت بسیار پیچیده‌تر از آنی است که در رسانه‌ها منتشر شده و هواداران دو طرف، به حماسه‌سرایی از آن می‌پردازند.
از سال 1381 تا به امروز، 22 سال می‌گذرد و میدان گازی سلمان که قرار بود منبع فروش گاز به کرسنت باشد، تقریباً به‌طور کامل تخلیه شده و گاز آن به بخش اماراتی میدان، مهاجرت کرده است. جمهوری اسلامی ایران نه گازی از این میدان برداشت کرد و نه گازی را برای استفاده در شبکه مصرف داخلی به ساحل رساند.
در دعواها و اختلافات گازی میان شرکت ملی نفت ایران و کرسنت که چهار دولت را درگیر خود کرده، اماراتی‌ها با خیالی راحت گاز را برداشت کرده و شرکت اماراتی کرسنت، با محکوم کردن شرکت ملی نفت در دادگاههای تجاری، جرائم سنگینی را به کشور تحمیل کرده است.
بک طرف ماجرا، زنگنه و تیمش قرار دارند؛ کسانی که به هر طریقی که شده، امضای این قرارداد را به سود منافع ملی می‌دانستند، پس روی امضای آن پافشاری کردند و همانی را کردند که فکر می‌کردند درست است.
در دولت بعدی که محمود احمدی‌نژاد ریاست آن را بر عهده داشت، کرسنت صاحب مخالفانی شد که اصرار عجیبی برای اجرا نشدنش داشتند؛ مثلاً سعید جلیلی با اعلام اینکه نهایتاً طرف ایرانی 850 میلیون دلار جریمه میشود، این جریمه را بر اجرای قرارداد ترجیح دادند.
مهم‌ترین موضوعی که جلیلی و تیمش بر آن اصرار داشتند، قیمت پایین گاز صادراتی بود که البته زنگنه و مفاد قرارداد نشان میدهد بندی مهم در قرارداد وجود داشت که بر اساس آن، میشد قیمت را از طریق مذاکره اصلاح کرد. از سال 1386 مذاکرات بین طرفین آغاز شد ولی از یک‌سو، بی‌تفاوتی شورای عالی امنیت ملی به این موضوع و سوق دادن شدن مذاکرات به نقطه بن یست و رها کردن مذاکرات توسط کرسنت از سوی دیگر باعث شد تا پرونده وارد حوزه حقوقی شود.
از همان سال 1388 تا به امروز که روند بررسی این پرونده در مجامع حقوقی ادامه داشته و دارد، این امارات بود که بدون دردسر و مزاحمی، گاز میدان سلمان را برداشت کرد تا بخش مهمی از نیازهای خود را تأمین کند.
محمود احمدی‌نژاد می‌گفت باید این قرارداد اجرایی شود و مشکلاتش را در حین اجرای آن اصلاح کرد ولی جلیلی و تیمش، طور دیگری فکر می‌کردند. اندیشه اینان، کاملاً به سود امارتی بود که به دنبال «گازِ مفت» بودند.
این دعواهای داخلی تا به امروز ادامه دارد و تداوم هم خواهد داشت، اما برای یک‌بار هم که شده بهتر است طرفین تن به مناظره داده و در یک جلسه رسانه‌ای، استدلال‌ها و اسناد خود را ارائه دهند تا مشخص شود حق با کیست و چه کسی مهم‌ترین مقصر رقم خوردن چنین تراژدی وحشتناکی برای منافع ملی است.
کرسنت حتماً ایراد داشته اما پرسش مهم‌تر اینجاست که چه پروسه و فرآیندی طی شد تا کار به «دیوار سفت» بخورد و اماراتی‌ها برنده این قرارداد و ایران بازنده بزرگش باشند.
راه اقناع افکار عمومی مناظره است؛ همین.
ولی چرا اینگونه شد؟ فارغ از دعواهای حیدری – نعمتی که سال‌هاست سکه رایج رسانه‌ها و چهره‌های سیاسی شده، باید گفت کرسنت قراردادی پر مشکل است؛ از قیمت و نحوه انعقاد قرارداد تا رشوه‌هایی که در طول انعقاد این قرارداد ردوبدل شده است. بااین‌وجود، نه پای زنگنه در این رشوه‌ها وسط است و نه تیم او که اصولاً نقشی در رشوه‌های پرداخت‌شده نداشتند.
کرسنت را باید فرآیندی دید؛ نه آنکه چون یک دولت آن را امضا کرده پس «مشمئزکننده» است و چون دولت همسوی منتقدان، اجرای آن را متوقف کرد پس باید به آن «آفرین» گفت. ماجرای کرسنت بسیار پیچیده‌تر از آنی است که در رسانه‌ها منتشر شده و هواداران دو طرف، به حماسه‌سرایی از آن می‌پردازند.
از سال 1381 تا به امروز، 22 سال می‌گذرد و میدان گازی سلمان که قرار بود منبع فروش گاز به کرسنت باشد، تقریباً به‌طور کامل تخلیه شده و گاز آن به بخش اماراتی میدان، مهاجرت کرده است. جمهوری اسلامی ایران نه گازی از این میدان برداشت کرد و نه گازی را برای استفاده در شبکه مصرف داخلی به ساحل رساند.
در دعواها و اختلافات گازی میان شرکت ملی نفت ایران و کرسنت که چهار دولت را درگیر خود کرده، اماراتی‌ها با خیالی راحت گاز را برداشت کرده و شرکت اماراتی کرسنت، با محکوم کردن شرکت ملی نفت در دادگاههای تجاری، جرائم سنگینی را به کشور تحمیل کرده است.
بک طرف ماجرا، زنگنه و تیمش قرار دارند؛ کسانی که به هر طریقی که شده، امضای این قرارداد را به سود منافع ملی می‌دانستند، پس روی امضای آن پافشاری کردند و همانی را کردند که فکر می‌کردند درست است.
در دولت بعدی که محمود احمدی‌نژاد ریاست آن را بر عهده داشت، کرسنت صاحب مخالفانی شد که اصرار عجیبی برای اجرا نشدنش داشتند؛ مثلاً سعید جلیلی با اعلام اینکه نهایتاً طرف ایرانی 850 میلیون دلار جریمه میشود، این جریمه را بر اجرای قرارداد ترجیح دادند.
مهم‌ترین موضوعی که جلیلی و تیمش بر آن اصرار داشتند، قیمت پایین گاز صادراتی بود که البته زنگنه و مفاد قرارداد نشان میدهد بندی مهم در قرارداد وجود داشت که بر اساس آن، میشد قیمت را از طریق مذاکره اصلاح کرد. از سال 1386 مذاکرات بین طرفین آغاز شد ولی از یک‌سو، بی‌تفاوتی شورای عالی امنیت ملی به این موضوع و سوق دادن شدن مذاکرات به نقطه بن یست و رها کردن مذاکرات توسط کرسنت از سوی دیگر باعث شد تا پرونده وارد حوزه حقوقی شود.
از همان سال 1388 تا به امروز که روند بررسی این پرونده در مجامع حقوقی ادامه داشته و دارد، این امارات بود که بدون دردسر و مزاحمی، گاز میدان سلمان را برداشت کرد تا بخش مهمی از نیازهای خود را تأمین کند.
محمود احمدی‌نژاد می‌گفت باید این قرارداد اجرایی شود و مشکلاتش را در حین اجرای آن اصلاح کرد ولی جلیلی و تیمش، طور دیگری فکر می‌کردند. اندیشه اینان، کاملاً به سود امارتی بود که به دنبال «گازِ مفت» بودند.
این دعواهای داخلی تا به امروز ادامه دارد و تداوم هم خواهد داشت، اما برای یک‌بار هم که شده بهتر است طرفین تن به مناظره داده و در یک جلسه رسانه‌ای، استدلال‌ها و اسناد خود را ارائه دهند تا مشخص شود حق با کیست و چه کسی مهم‌ترین مقصر رقم خوردن چنین تراژدی وحشتناکی برای منافع ملی است.
کرسنت حتماً ایراد داشته اما پرسش مهم‌تر اینجاست که چه پروسه و فرآیندی طی شد تا کار به «دیوار سفت» بخورد و اماراتی‌ها برنده این قرارداد و ایران بازنده بزرگش باشند.
راه اقناع افکار عمومی مناظره است؛ همین.
شنبه ۲۳ تير ۱۴۰۳ ساعت ۱۴:۰۴
کد مطلب: 38483
ناسناسر
۰۰
ما فکر میکردیم این قرادادهای ننگین فقط مربوط به زمان شاهان قاجار وپهلوی بودهاست ؟آلان باوجود سواد وکارسناس وپیشرفت قرار دادننگین خفت وذلتش خیلی هولناک است.طالبان با وجود انکه هیچ کشوری اونا رو به رسمیت نمیشناسد تن به چنین قراداد ننگینی نداده ،ننگ بر جاهلان باعث چنین قرادادی .مملکت مال مردم است ملک پدرتون نیست در برابر ملت باید جوابگو باشید
خیلی قشنگ از کلمات استفاده کردید و با اونها یک قهرمان از امثال زنگنه درست کردید. خیلی جالبه که کسانیکه قرارداد رو بستند ، جرأت نداشتند تا الان در مورد تمام مفاد اون برای آحاد مردم شفاف سازی کنند اما شما به عنوان پیاده‌نظام و عمله اونها ، با یه سری کلی گویی دارید ازشون دفاع میکنید ازشون قهرمان درست میکنید. اگر راست میگید شما قرارداد کرسنت رو بطور کامل و با تمام ضمایم اون منتشر کنید تا مردم نقد کنند.
مشکل اصلی رو کسی به وجود آورد که این قرارداد رو مطرح کرد و آن کسی نیست جز خاتمی، در ادامه با خیانت ها و رشوه گیری های خانواده هاشمی و زنگنه و و تراژدی های بعدی شکل گرفت، در واقع سنگی که یک دیوانه داخل چاه انداخت که صد عاقل توانایی بیرون آوردن آن را نداشتند، دوباره وزیرنفت شدن زنگنه هم
قوز بالا قوز شد و بحران را بدتر کرد، هرچند که نظرم پخش نمیشه ولی نظرم رو گفتم،
قوز بالا قوز شد و بحران را بدتر کرد، هرچند که نظرم پخش نمیشه ولی نظرم رو گفتم،
برای شما ی اصلاحات خائن و وطن فروش متأسفم زنگنه قرارداد را ساخت و امضاء کرد و می دانست مشکل دارد ولی امضاء کرد مجلس اصلاحات آن زمان هم امضاء کرد بعد میگین تیم جلیلی به نفع امارات حرکت کرد و سخن گفته شرم نمی کنید هدف این بود که این قرارداد امضاء شود و طولانی شود و به مشکل بربخورد یک عده پول گرفتن یه عده سکوت کردن
ما کرسنت رابه امارات نباختیم .بلکه نداشتن دیپلماسی منظم وسلیقه گرایی دولتی بجای برنامه ریزی برای تعاملات اقتصادی وجنجالهای سیاسی ولجاجت احزاب وافراد سبب نابودی سرمایه ملت ومملکت ووارد شدن خسارت سهمگین به دارائیهای کشور گردید ./پس لازم است در یک دادگاه بی طرف .افراد مذکور محاکمه وملزم به جبران این خسارتها و این افراد مجازات بشوند/تا از تکرار چنین هرج ومرجهای خسارت بار جلوگیری شود
شما هم از آب گل آلود ماهی میگیرید.روحانی دبیر شورای امنیت وقت نامه نوشت که این قراردادها به ضرر ایران است ونباید اجرا شود.در سال ۹۲ شکایت در دادگاه لاهه داشت به نفع ایران نهایی میشد که زنگنه وزیر نفت شد و وکیل اماراتی دادگاه لاهه را متقاعد کرد که فسادی در کار نبوده و حکم به ضرر ایران تمام شد .لطفا آین نظر را منتشر کنید.
این بنده خدا درست می گوید. میدونید منظورش چی است؟ اینه که باید دادگاه ایران به عمد فردی رو مجرم در قرارداد کرسنت معرفی کنه تا دادگاه لاهه فساد در کرسنت رو ملغی اعلام نکنه در غیر اینصورت ایران ۳۲ میلیارد دلار جریمه میشه. این گند رو جلیلی زده که کار رو به اینجا رسونده با جلوگیری از اجرای کرسنت در دهه ۸۰. زنگنه بی گناه است و جلیلی مقصر.
هر کس از اجرای این قرارداد جلوگیری کرد خیانتکار تاریخ بشریت است چون یک میدان مشترک با گاز بسیار ترش بود که ابوظبی سالیان دراز از ان برداشت کرده بود و همان زمان هم که قراربود گاز ان توسط ایران به شارجه با قرارداد کرسنت صادر شود انقدر فشار میدان توسط برداشت ابوظبی افتاده بود که بحث نصب سکوی تقویت فشار و تزریق گاز در میدان مطرح بود.حال که ۲۲ سال هم گذشته می توان گفت که ابوظبی ته ان هم جارو زده است و اکنون چیزی دران نیست که ایران بتواند به شارجه صادر کند.فقط تاسیسات عظیم گازی در میدان سلمان و جزیره سیری و نیز سکوی مبارک بیهوده توسط ایران با هزینه زیاد دارد حفظ و‌نگهداری میشود و در نهایت باید حدود پنجاه میلیارد دلار هم خسارت به شارجه و کرسنت بدهد.
اش نخورده و دهان سوخته.
این نتیجه حکومت افرادنالایق و ناشایست بر ایران می باشد.
اش نخورده و دهان سوخته.
این نتیجه حکومت افرادنالایق و ناشایست بر ایران می باشد.
تا وقتی که آدمهای غیر متخصص نظر می دهند وضع همین است.
بله اگر ما با دنیا تعامل داشتیم و می توانستیم گاز را پس از برداشت شیرین کنیم و به ترکیه و اروپا بفرستیم برای هر متر مکعب می توانستیم تا ۳ دلار کسب نماییم ولی راحت ترین روش برداشت و ارسال گاز ترش به فاصله ۳۰۰ کیلومتر بدون ریالی هزینه انرا با قیمت هر متر مکعب ۴۰ سنت فروختیم که با جمع آوری گازههای همراه روزی ۱۰ میلیون دلار درآمد داشتیم و از نظر استراتژیک پس از مدتها پای خود را در بازار خلیج فارس باز میکردیم.
حالا چه شد؟ گاز را ندادیم، مخزن به سوی امارات فرار کرد محیط زیست را آلوده کردیم و جرائم چندین میلیارد دلاری به بیت المال زدیم.
وقتی نظر کارشناسی جای خود را به دگمیسم می دهد و ایدئولوژی غالب می شود ، همین است و بدتر.
بله اگر ما با دنیا تعامل داشتیم و می توانستیم گاز را پس از برداشت شیرین کنیم و به ترکیه و اروپا بفرستیم برای هر متر مکعب می توانستیم تا ۳ دلار کسب نماییم ولی راحت ترین روش برداشت و ارسال گاز ترش به فاصله ۳۰۰ کیلومتر بدون ریالی هزینه انرا با قیمت هر متر مکعب ۴۰ سنت فروختیم که با جمع آوری گازههای همراه روزی ۱۰ میلیون دلار درآمد داشتیم و از نظر استراتژیک پس از مدتها پای خود را در بازار خلیج فارس باز میکردیم.
حالا چه شد؟ گاز را ندادیم، مخزن به سوی امارات فرار کرد محیط زیست را آلوده کردیم و جرائم چندین میلیارد دلاری به بیت المال زدیم.
وقتی نظر کارشناسی جای خود را به دگمیسم می دهد و ایدئولوژی غالب می شود ، همین است و بدتر.
حالا وقتی نه نفت وگاز فروخته ونه مصرف کرده کشورامارات هم ازلج ولجبازی سعید جلیلی توافق نامه رادرخصوص قیمت اندکی پائین تربوده امضانمیکند برد برد بنفع امارات شده هم نفت گاز سلمان رامجانی برده وهم خودرابه توافقنامه آقایان جلیلی وزنگنه وتیمشان طلبکارمیداندامروزه آقای جلیلی ۸۵۰میلیارد دلار ضرر به حق بیت المال زده وخودرا ادعاکارمیداند چراقریب ۲۰سال نفت وسرمایه ایران به هدر رفته حالاهم دردادگاه لاهه ایران رابزرگترین وابربدهکاری به امارات می‌داند این حق مسلم ملت واحادواقشارمستضعف ایران بوده امروزه می‌بایست درمقابل کشورهای عربی قدبلندباشد
این هم دفاع غیر مستقیم از زنگه
شما جریانهای رانتخوار دنبال منافع شخصی هستید و نمیتوانید منفعت کشور را بحساب بیاورید
حالا هم که باید متخلفان برای مردم روسوا شوند، پیش داوری و قضاوت و محکوم میکنید که فقط سعید حلیلی باعث شده که امارات به راحتی برداشت گاز کند و قرار داد مشکلی نداشته!!!!!!!!!!!!!!!
شما جریانهای رانتخوار دنبال منافع شخصی هستید و نمیتوانید منفعت کشور را بحساب بیاورید
حالا هم که باید متخلفان برای مردم روسوا شوند، پیش داوری و قضاوت و محکوم میکنید که فقط سعید حلیلی باعث شده که امارات به راحتی برداشت گاز کند و قرار داد مشکلی نداشته!!!!!!!!!!!!!!!
ما درداخل کشور اجماع نداریم .اصولگرا واصلاح طلب همدیگر را تخریب میکنند و دودش درچشم مردم میرود. وبرای هر کس جا تنگ میشه پناه میبره به آمریکا وکانادا .انوقت به ما میگویند .بگو مرگ بر آمریکا .با این وضعیت میخواهیم الگو شویم وبه داد اسلام برسیم .بدبخت کسی است که ما حامی آن شویم.!!!مرگ بر دروغ مرگ بر تزویر مرگ بر ریا کار . زنده باد ایران زنده باد مقام معظم رهبری
باسلام خدمت مردم ایران به نظربنده اولا قرداد رو زمانی باید نقض کرد که جایگزین بهتری وجود داشته باشد وقتی جایگزینی نباشد قرارداد قبلی را نمیتوان فصخ یک طرفه کرد چون بازنده اصلی فسخ کننده است هم اعتبار و هم ثروت رو از دست میدهیم در نهایت چون همه کارها دست مجلس نیست هر قرارداد یا فسخی با نظر شخسی وجناهی اداره بشه اینطوری ثروت ملت ایران رو به باد میدن
