ارار عجیب جلیلی برای رفع تحریم:
و باز هم دروغ صادرات نفت
میز نفت - سعید جلیلی که در دوران انتخابات ریاست‌جمهوری، رسماً درباره صادرات نفت ایران در دوره برجام و بدون برجام «دروغ» گفت، مجدداً همان فکت‌های از اساس اشتباه خود را به میانه کشیده و گفته دولت سیزدهم بدون برجام و FATF در صادرات نفت رکورد زده است.
وحید حاجی‌پور | سعید جلیلی همان است؛ همان شخصیت تکراری با خرده فرمایشات تکراری. باز هم سیاست خارجی دولت چهاردهم را نشانه گرفته و هدف دولت برای رفع تحریم‌ها را با همان توهمات دولت سیزدهمی خود، به چالش کشیده است.
سعید جلیلی که در دوران انتخابات ریاست‌جمهوری، رسماً درباره صادرات نفت ایران در دوره برجام و بدون برجام «دروغ» گفت، مجدداً همان فکت‌های از اساس اشتباه خود را به میانه کشیده و گفته دولت سیزدهم بدون برجام و FATF در صادرات نفت رکورد زده است.
لشکر مجازی و اکانت‌های وابسته به جریان پایداری هم برای او «هورا» می‌کشند، بدون آنکه بدانند اصل ماجرا چیست؟ و اما اصل ماجرا:
در زمان اوباما، تحریم‌های هوشمندانه‌ای علیه نفت ایران اجرایی شد که بر اساس آن، نفت ایران در بازار بود؛ ولی راه‌های انتقال پول نفت به حساب‌های ایران مسدود شد. در آن دوره که سعید جلیلی، دبیر شورای‌عالی امنیت ملی بود و احمدی‌نژاد رئیس‌جمهورش، مذاکرات پنهانی و سری برای رفع تحریم‌ها برداشته شد و در دولت حسن روحانی، به برجام ختم شد.
با برجام، روزانه حدود ۲.۵ میلیون بشکه نفت ایران صادر شد، بدون تخفیف و با استانداردهای جهانی. ترامپ که آمد، تحریم‌های اوباما را احیا کرد و شرایط فروش نفت ایران به دوران نخست تحریم برگرداند. کرونا هم باعث شد تقاضای جهانی نفت کاهش یافته و میزان صادرات نفت ایران همانند سایر کشورهای صادرکننده، به‌شدت کاهش یابد.
روزهای سخت تحریمی، با ورود بایدن به کاخ سفید تسهیل شد؛ چراکه رئیس‌جمهور دمکرات آمریکا، چشم خود را به روی تحریم‌ها بست. در این شرایط، پالایشگاه‌های غیردولتی چین واردات نفت را از ایران آغاز کردند و در همان سال پایانی دولت روحانی، رقم صادرات روند صعودی گرفت و به بیش از یک میلیون بشکه در روز رسید.
دولت سیزدهم هم همین مسیر رو طی کرد و میزان صادرات به اذعان خودش افزایش داد. اما یک اتفاق مهم سانسور شد؛ اتفاقی که می‌گفت عایدی تهران از صادرات نفت به چین، ۳۰ درصد آب می‌رود. هم در اعطای تخفیف‌های سنگین به چینی‌ها و هم در شبکه نقل‌وانتقال پول.
این عدد که توسط محمدباقر قالیباف هم گفته شد، به معنای آن است که حداقل ۱۰ میلیارد دلار از منابع نفت ایران توسط چینی‌ها میل شده و دلال‌ها هم سود نجومی کسب می‌کنند. سعید جلیلی اما این نکته را زیر کت خود پنهان می‌کند تا کسی از او نپرسد صادرات نفت با چه قیمت، با چه شرایطی و با چه سودی؟
گرچه میز نفت بارها به اظهارات خلاف واقع جلیلی پاسخ داده؛ اما عجیب است که جلیلی با این حجم از افکار و گفتار نادرست، چگونه قصد داشت اداره کشور را بر عهده بگیرد؟ فردی که در عمل، مدافع تحریم‌هاست چگونه می‌تواند منافع کشور را به نکاح توهم‌های نخ‌نماشده در بیاورد، پرسشی است که مصطفی پورمحمدی در مناظرات انتخابات ریاست‌جمهوری بیان کرد: «با شعار نمی‌توان مملکت را اداره کرد...»
سعید جلیلی که در دوران انتخابات ریاست‌جمهوری، رسماً درباره صادرات نفت ایران در دوره برجام و بدون برجام «دروغ» گفت، مجدداً همان فکت‌های از اساس اشتباه خود را به میانه کشیده و گفته دولت سیزدهم بدون برجام و FATF در صادرات نفت رکورد زده است.
لشکر مجازی و اکانت‌های وابسته به جریان پایداری هم برای او «هورا» می‌کشند، بدون آنکه بدانند اصل ماجرا چیست؟ و اما اصل ماجرا:
در زمان اوباما، تحریم‌های هوشمندانه‌ای علیه نفت ایران اجرایی شد که بر اساس آن، نفت ایران در بازار بود؛ ولی راه‌های انتقال پول نفت به حساب‌های ایران مسدود شد. در آن دوره که سعید جلیلی، دبیر شورای‌عالی امنیت ملی بود و احمدی‌نژاد رئیس‌جمهورش، مذاکرات پنهانی و سری برای رفع تحریم‌ها برداشته شد و در دولت حسن روحانی، به برجام ختم شد.
با برجام، روزانه حدود ۲.۵ میلیون بشکه نفت ایران صادر شد، بدون تخفیف و با استانداردهای جهانی. ترامپ که آمد، تحریم‌های اوباما را احیا کرد و شرایط فروش نفت ایران به دوران نخست تحریم برگرداند. کرونا هم باعث شد تقاضای جهانی نفت کاهش یافته و میزان صادرات نفت ایران همانند سایر کشورهای صادرکننده، به‌شدت کاهش یابد.
روزهای سخت تحریمی، با ورود بایدن به کاخ سفید تسهیل شد؛ چراکه رئیس‌جمهور دمکرات آمریکا، چشم خود را به روی تحریم‌ها بست. در این شرایط، پالایشگاه‌های غیردولتی چین واردات نفت را از ایران آغاز کردند و در همان سال پایانی دولت روحانی، رقم صادرات روند صعودی گرفت و به بیش از یک میلیون بشکه در روز رسید.
دولت سیزدهم هم همین مسیر رو طی کرد و میزان صادرات به اذعان خودش افزایش داد. اما یک اتفاق مهم سانسور شد؛ اتفاقی که می‌گفت عایدی تهران از صادرات نفت به چین، ۳۰ درصد آب می‌رود. هم در اعطای تخفیف‌های سنگین به چینی‌ها و هم در شبکه نقل‌وانتقال پول.
این عدد که توسط محمدباقر قالیباف هم گفته شد، به معنای آن است که حداقل ۱۰ میلیارد دلار از منابع نفت ایران توسط چینی‌ها میل شده و دلال‌ها هم سود نجومی کسب می‌کنند. سعید جلیلی اما این نکته را زیر کت خود پنهان می‌کند تا کسی از او نپرسد صادرات نفت با چه قیمت، با چه شرایطی و با چه سودی؟
گرچه میز نفت بارها به اظهارات خلاف واقع جلیلی پاسخ داده؛ اما عجیب است که جلیلی با این حجم از افکار و گفتار نادرست، چگونه قصد داشت اداره کشور را بر عهده بگیرد؟ فردی که در عمل، مدافع تحریم‌هاست چگونه می‌تواند منافع کشور را به نکاح توهم‌های نخ‌نماشده در بیاورد، پرسشی است که مصطفی پورمحمدی در مناظرات انتخابات ریاست‌جمهوری بیان کرد: «با شعار نمی‌توان مملکت را اداره کرد...»
يکشنبه ۳۰ دی ۱۴۰۳ ساعت ۰۹:۵۸
کد مطلب: 40778
