وحید حاجی پور |محسن
پاک نژاد یک ویژگی مهم دارد؛ او اهل «امضا» کردن نیست، امضاهایی که باید به «تصمیم» ختم شود. همانطور که طی این سالهایی که در نفت حضور داشت، هیچ امضای مهمی از او دیده نشده است.
مدل مدیریتی او، استفاده از ماشین امضاهایی است که بتوانند کار او را به پیش ببرند و اگر فردا روزی اتفاقی رخ داد، پای آنها در میان باشد و نه او. سابقه حراستی او که با «پرونده» پیوندی عمیق دارد، باعث شده تا او همواره خود را از موقعیتهای حساس دور کند.
امروز هم که افرادی مانند رضا دهقان، حمید بورد، رامین حاتمی و چند فرد دیگر در کنارش حاضر شدند، شاید ازنظرش حکم ماشینهای امضایی را دارند که در برخی مواقع، زبان گویای او و لابیاش هم هستند.
مدیری که در طول سالها فعالیت خود از امضا دادن فراری بوده است، چگونه میتواند برای نفت تصمیمگیری کند و پایش امضا بیاندازد؟ امضای او بیشتر زیر پروندههایی است که اهداف خاص را پیگیری میکند آنهم درنهایت محرمانگی.
این را به مجلس رساندهاند؛ همه میدانند او مرد تصمیمگیری نیست و دراینباره هم سابقهاش روشن است.اینکه کلیپهای حضور پاک نژاد در «آتلیه رگ سفید» را فضای مجازی پخش کنند و بابتش پول خرج کنند، شاید بتواند نظر مثبتی را بر بخشی از افکار عمومی ایجاد کند اما برای ارکان نظام و سیاستمداران، پشیزی هم مهم نیست.
کسانی که سکان هدایت کشور را در دست دارند، بینش شان از جنس نگاههای سطحی و روانی نیست که با روایتهای ساختگی و کلیپهای آبکی، همانی را بخواهند که شیفتگان پاک نژاد دوست دارند.
بله اعزه؛ موضوع چیز دیگری است...