آنکارا چه مسیری را در پیش می گیرد؟
ترکیه در دو راهی ترکمنستان و ال ان جی
میز نفت - امیدهای ترکمنستان برای امضای یک قرارداد سوآپ جهت انتقال اولین محموله گاز خود به ترکیه و احتمالاً به اروپا با تردیدهایی روبرو شده است، چراکه آنکارا سومین قرارداد خرید بلندمدت ال ان جی خود را در پنج ماه گذشته، امضا کرده است.
به گزارش میز نفت، در 18 سپتامبر، شرکت بوتاش، واردکننده دولتی گاز ترکیه، با توتال انرژی فرانسه برای واردات 1.6 میلیارد متر مکعب ال ان جی در سال از ایالات متحده، از سال 2027 میلادی قرارداد امضا کرد. قرارداد دیگری نیز در ماه می گذشته با غول آمریکایی اگزون موبیل منعقد شد.
جزئیات این توافق هنوز منتشر نشده است. نه آنکارا و نه عشق آباد در مورد اینکه آیا قراردادهای جدید خرید ال ان جی ترکیه تاثیری بر برنامه های طولانی مدت ترکیه برای واردات گاز از ترکمنستان خواهد داشت یا خیر، اظهار نظر نکرده اند.
با این حال، واقعیت های کلیدی بازار نشان می دهد که هر چه آنکارا گاز بیشتری از منابع دیگر وارد کند، کمتر به گاز ترکمنستان برای تامین تقاضای داخلی و تعهدات صادراتی نیاز خواهد داشت.
در عین حال، آنکارا به صورت بالقوه همچنان می تواند آماده دریافت گاز ترکمنستان باشد. چنین وارداتی در هاب تجارت گاز منطقه که رهبران بلندپرواز ترکیه از سه دهه پیش به دنبال ایجاد آن در منطقه شمال غربی ترکیه هستند، فروخته می شود.
آلپارسلان بایراکتار، وزیر انرژی ترکیه در یک مصاحبه تلویزیونی در 20 سپتامبر گفت که ترکیه ظرفیت دریافت 80 میلیارد متر مکعب گاز در سال را دارد، اما تنها به حدود 50 میلیارد متر مکعب در سال برای تامین نیاز داخلی خود نیاز دارد.
وی گفت: اگر فرصت صادراتی وجود داشته باشد و بتوانیم با مشتریان اروپایی به توافق برسیم، می‌توانیم ال ان جی را از منابع مختلف وارد کنیم.
او به صورت خاص از ایالات متحده، قطر، عمان و ترینیداد و توباگو به عنوان تامین کنندگان احتمالی نام برد، اما هیچ اشاره ای به ترکمنستان نکرد.
تنها چند ماه پیش، تصویر بسیار متفاوت به نظر می رسید. در ماه مارس، سردار بردی محمداف، رئیس‌جمهور ترکمنستان و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور کهنه کار ترکیه، توافق‌نامه‌ای را امضا کردند که شامل توافق سه جانبه سواپ میان ترکمنستان، ترکیه و ایران بود.
با این حال، امیدهای اولیه مبنی بر دستیابی به توافق نهایی هرگز محقق نشد. بر اساس گزارش های تایید نشده، مذاکرات زمانی به بن بست خورد که مقامات ترکمنستان با سرسختی قیمت فروش گاز خود را تعیین کردند. در چنین شرایطی، شکست ترکمنستان در اجرای این توافق می تواند به نفع آذربایجان باشد.
دلایل پشت پرده شکست ترکیه و ترکمنستان در انعقاد قرارداد سوآپ گاز هرچه باشد، قراردادهای جدید بلندمدت تامین ال ان جی آنکارا می تواند به نفع آذربایجان باشد.
تولید گاز باکو از میادین دریای کاسپین به حدی افزایش یافته است که برای تامین نیازهای کوتاه مدت داخلی و تعهدات صادراتی خود تا سالها به گاز ترکمنستان نیاز ندارد. با این حال، هنوز یک علامت سوال وجود دارد که آیا آذربایجان قادر خواهد بود به وعده جولای 2022 میلادی خود به اتحادیه اروپا مبنی بر دوبرابر کردن صادرات سالانه به اروپا به 20 میلیارد متر مکعب تا سال 2027 میلادی عمل کند؟
در شرایط کنونی با افزایش تمایل آنکارا به واردات ال ان جی برای تامین بخش فزاینده ای از گاز صادراتی و ترانزیت شده مورد نیاز، این احتمال وجود دارد که بوتاش نیازی به واردات گاز از آذربایجان نداشته باشد و در نتیجه گاز بیشتری در اختیار باکو قرار دهد که بتواند به کشورهای اتحادیه اروپا ارسال کند.
ترکیه در سال گذشته 10.3 میلیارد متر مکعب گاز از آذربایجان وارد کرد که 20 درصد کل واردات ترکیه را تشکیل می‌داد که در مقایسه با 8.7 میلیارد متر مکعب در سال 2022 میلادی افزایش چشمگیری داشته است.
منبع: www.oilprice.com
مترجم: محسن داوری
جزئیات این توافق هنوز منتشر نشده است. نه آنکارا و نه عشق آباد در مورد اینکه آیا قراردادهای جدید خرید ال ان جی ترکیه تاثیری بر برنامه های طولانی مدت ترکیه برای واردات گاز از ترکمنستان خواهد داشت یا خیر، اظهار نظر نکرده اند.
با این حال، واقعیت های کلیدی بازار نشان می دهد که هر چه آنکارا گاز بیشتری از منابع دیگر وارد کند، کمتر به گاز ترکمنستان برای تامین تقاضای داخلی و تعهدات صادراتی نیاز خواهد داشت.
ترکمنستان یا ال ان جی؟
در عین حال، آنکارا به صورت بالقوه همچنان می تواند آماده دریافت گاز ترکمنستان باشد. چنین وارداتی در هاب تجارت گاز منطقه که رهبران بلندپرواز ترکیه از سه دهه پیش به دنبال ایجاد آن در منطقه شمال غربی ترکیه هستند، فروخته می شود.
آلپارسلان بایراکتار، وزیر انرژی ترکیه در یک مصاحبه تلویزیونی در 20 سپتامبر گفت که ترکیه ظرفیت دریافت 80 میلیارد متر مکعب گاز در سال را دارد، اما تنها به حدود 50 میلیارد متر مکعب در سال برای تامین نیاز داخلی خود نیاز دارد.
وی گفت: اگر فرصت صادراتی وجود داشته باشد و بتوانیم با مشتریان اروپایی به توافق برسیم، می‌توانیم ال ان جی را از منابع مختلف وارد کنیم.
او به صورت خاص از ایالات متحده، قطر، عمان و ترینیداد و توباگو به عنوان تامین کنندگان احتمالی نام برد، اما هیچ اشاره ای به ترکمنستان نکرد.
تنها چند ماه پیش، تصویر بسیار متفاوت به نظر می رسید. در ماه مارس، سردار بردی محمداف، رئیس‌جمهور ترکمنستان و رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور کهنه کار ترکیه، توافق‌نامه‌ای را امضا کردند که شامل توافق سه جانبه سواپ میان ترکمنستان، ترکیه و ایران بود.
عدم توافق گازی ترکمنستان و ترکیه
با این حال، امیدهای اولیه مبنی بر دستیابی به توافق نهایی هرگز محقق نشد. بر اساس گزارش های تایید نشده، مذاکرات زمانی به بن بست خورد که مقامات ترکمنستان با سرسختی قیمت فروش گاز خود را تعیین کردند. در چنین شرایطی، شکست ترکمنستان در اجرای این توافق می تواند به نفع آذربایجان باشد.
دلایل پشت پرده شکست ترکیه و ترکمنستان در انعقاد قرارداد سوآپ گاز هرچه باشد، قراردادهای جدید بلندمدت تامین ال ان جی آنکارا می تواند به نفع آذربایجان باشد.
تولید گاز باکو از میادین دریای کاسپین به حدی افزایش یافته است که برای تامین نیازهای کوتاه مدت داخلی و تعهدات صادراتی خود تا سالها به گاز ترکمنستان نیاز ندارد. با این حال، هنوز یک علامت سوال وجود دارد که آیا آذربایجان قادر خواهد بود به وعده جولای 2022 میلادی خود به اتحادیه اروپا مبنی بر دوبرابر کردن صادرات سالانه به اروپا به 20 میلیارد متر مکعب تا سال 2027 میلادی عمل کند؟
در شرایط کنونی با افزایش تمایل آنکارا به واردات ال ان جی برای تامین بخش فزاینده ای از گاز صادراتی و ترانزیت شده مورد نیاز، این احتمال وجود دارد که بوتاش نیازی به واردات گاز از آذربایجان نداشته باشد و در نتیجه گاز بیشتری در اختیار باکو قرار دهد که بتواند به کشورهای اتحادیه اروپا ارسال کند.
ترکیه در سال گذشته 10.3 میلیارد متر مکعب گاز از آذربایجان وارد کرد که 20 درصد کل واردات ترکیه را تشکیل می‌داد که در مقایسه با 8.7 میلیارد متر مکعب در سال 2022 میلادی افزایش چشمگیری داشته است.
منبع: www.oilprice.com
مترجم: محسن داوری
يکشنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۳ ساعت ۰۱:۵۱
کد مطلب: 39156
