وزیر نفت در روزی که به مجلس شورای اسلامی رفت، از یک هدف مهم پرده برداری کرد؛ او گفت ظرفیت پالایشی کشور تا پایان دولت سیزدهم به سه میلیون بشکه افزایش یافته و به سه میلیون بشکه در روز می رسد.
از آن تاریخ تا به امروز، حدود 30 ماه می گذرد اما نه ظرفیت پالایشی کشور افزایش خاصی داشته و نه پروژه پالایشی جدیدی آغاز شده است.
از آن روز تا به امروز، ایران از صادرکننده بنزین به واردکننده بنزین تغییر شکل داده و هیچ کس هم از وزارت نفت نمی پرسد ماجرای وعده های بزرگ در ابتدای دولت سیزدهم به کجا رسید.
از جمله پالایشگاه هایی که از دولت قبل به دولت سیزدهم رسید و به حال خود رها شده، پالایشگاه آناهیتای کرمانشاه است. هرچند وزارت نفت گفته با انعقاد تفاهم نامه ای قرار است به این پروژه 100 هزار میلیارد تومان تزریق شده تا پروژه تکمیل شود اما قطعا، این پروژه هم به طرح
پتروپالایشگاه شهید سلیمانی دچار خواهد شد.
مرداد 1401 بود که تفاهم نامه ساخت این
پالایشگاه 300 هزار بشکه ای در حضور رئیس جمهور امضا شد و به تازگی، این طرح صاحب زمین شده است. ساخت این واحد پالایشی با توجه به تجربه طرح های گذشته حتما بیش از 8 سال به طول خواهد انجامید آن هم با توجه به کمبود منابع مالی برای سرمایه گذاری.
سایر طرح های پالایشی هم که از دور خارج شده و تنها روی کاغذ دنبال می شوند؛ همه این اتفاقات فقط نشان می دهد
وزارت نفت در افزایش ظرفیت پالایشی کشور می تواند بیش از 5 درصد به ظرفیت مورد نیاز اضافه کند ولی ادعای یک میلیون بشکه ای در سر دارد و آن را به خورد رسانه ها می دهد.
عملکرد این وزارتخانه، در حوزه پالایش به قدری ضعیف بوده که به تازگی اعتراض رهبر انقلاب را در پی داشته و ایشان نسبت به کسری بنزین و
واردکننده شدن ایران، نقد تندی را به وزارت نفت وارد کردند.