به گزارش میز نفت، شاهینهای واشنگتن از
دولت جو بایدن میخواهند تحریمهای آمریکا علیه ایران را بهعنوان مجازاتی برای حمایت تهران از حماس، گروه شبهنظامی مسئول درگیری کنونی با اسرائیل، تشدید کند. آنها استدلال میکنند که تهران در ماههای اخیر بیشتر از سالهای گذشته، نفت صادر کرده است.
اما اقدامات جدید و اجرای سختگیرانهتر برای محدود کردن منبع درآمد اصلی جمهوری اسلامی به لطف
اشتهای چین برای خرید نفت خام با تخفیف و آنچه تاجران، تحلیلگران و مدیران صنعت نفت بهعنوان شبکههای پرداخت و حملونقل گستردهای توصیف میکنند که ایالاتمتحده نمیتواند به آنها دسترسی پیدا کند، با مشکل مواجه خواهد شد.
پس از خروج
دونالد ترامپ، رئیسجمهور سابق آمریکا از توافق هستهای کلیدی در سال ۲۰۱۸ میلادی، تهران مجبور شد با کمپین «فشار حداکثری» آمریکا مقابله کند، که به دنبال وادار کردن این کشور به کنار گذاشتن غنیسازی اورانیوم و قطع کمک به شبهنظامیان نیابتی بود. واشنگتن کشورهایی را که نفت ایران را به «صفر» نمیرسانند، تحریم میکند.
اما در سه سال گذشته، صادرات محمولههای نفتی تهران به لطف کاهش فشار ایالاتمتحده و تداوم تقاضای چین، بهصورت پیوسته افزایشیافته است. ایران بار دیگر به رتبه سوم در میان تولیدکنندگان سازمان کشورهای صادرکننده نفت نزدیک میشود و اکثریت قریب بهاتفاق بشکههای آن - بیش از 90 درصد - به سمت دومین اقتصاد بزرگ جهان میرود.
جانت یلن، وزیر خزانهداری آمریکا در اوایل جنگ غزه گفت که
اقدامات جدید علیه ایران امکانپذیر است. باوجود خطرات تورمی که اعمال فشار همزمان روسیه و ایران به همراه خواهد داشت، بایدن ممکن است مجبور شود اقدامات تحریمی را بازهم افزایش دهد. اما پرسش اصلی این است که آیا واشنگتن واقعاً میتواند برای مقابله با
خرید نفت ایران توسط چینیها کار زیادی انجام دهد یا خیر.
همایون فلکشاهی، تحلیلگر ارشد نفت در گروه داده و تجزیهوتحلیل كپلر میگوید: تجارت كنونی، بسیار پیچیده و با واسطههای متعدد است که تحریم آن را برای ایالاتمتحده بسیار دشوارتر میکند. ایالاتمتحده میتواند به شرکتهایی ضربه بزند که دارای معاملات عمومی یا آشکار با ایران هستند، اما بسیاری از این واسطهها، نهادهای کوچک و ناشناختهای هستند.
واشنگتن برای یافتن اینكه به دنبال چه کسی باید برود، با چالش روبرو است. ایالاتمتحده میتواند پالایشگاههای قوری و حتی شرکتهای نفت ملی مانند ساینوپک را تحریم کند، اما این موضوع در بحبوحه تنش آمیز روابط با پكن، بحران سیاسی بیشتری در آستانه
انتخابات سال آینده ریاست جمهوری آمریكا ایجاد خواهد كرد.
تحریمهای مالی و تجاری به ابزار سیاست خارجی غرب تبدیل شدهاند، زیرا کشورها به دنبال تأثیرگذاری بر مخالفان بدون نیروی نظامی هستند. بااینحال، اقدامات ایران و روسیه، بهانه برای منتقدانی فراهم کردهاند که استدلال میکنند حتی اقدامات تحریمی بیسابقه نیز نتوانسته رفتار را تغییر دهد، زیرا درآمد نفتی همچنان با بالاترین میزان به خزانه آنها جریان مییابد. همچنین تأثیر تحریمها عموماً زمانبر بوده و اجرای آنها نیازمند اقدامات و هماهنگیهای پیچیدهای است.
در هفتههای گذشته، مقامات ایالاتمتحده چندین شرکت اماراتی را به دلیل معاملاتشان با روسیه در لیست سیاه قرار داده و دو نفتکش و کشتی را به دلیل نقض سقف قیمت نفت اعمالشده توسط کشورهای گروه هفت، تحریم کردند.
درحالیکه این اقدامات باعث خشم در سراسر بازار جهانی نفت شده است، معامله گران میگویند که این
تحریمها تجارت نفت خام ایران و روسیه را متوقف نخواهد كرد، چراکه سایر بازیگران ازجمله صدها تانكر عضو ناوگان شبح همچنان در تجارت طلای سیاه باقی میمانند که نشاندهنده محدودیتهای دسترسی واشنگتن است.
تحریمهای شرکتهایی در سنگاپور و مالزی در اوایل سال جاری به دلیل نقش آنها در تسهیل فروش و ارسال میلیونها دلار نفت و مواد پتروشیمی به نمایندگی از یک شرکت با ارتباطات شناخته شده با ایران نیز تأثیر چندانی بر تجارت با مقصد نهایی یعنی چین نداشت.
رافالو پانتوچی، کارشناس ارشد دانشکده مطالعات بینالمللی اس. راجاراتنام در سنگاپور، گفت: تجارت با چین، احتمالاً چیزی است که ایالاتمتحده برای تعطیلی کامل آن تلاش میکند. آنها میتوانند فشار بیشتری را بر شرکتهای چینی وارد کنند، اگر تحقیقات را متمرکز کنند، پیوندها را مشخص کنند و دامنه تحریمها را گسترش دهند. اما آنها قبلاً تحریمهای زیادی را برای نهادهای مختلف چینی اجرایی كردهاند.
پکن مدتهاست که از مؤسسات مالی کوچکتری مانند بانک کونلون - یک مجرای کلیدی چین برای معاملات با ایران - برای تسهیل این تجارت و محدود کردن قرار گرفتن در معرض نهادهای بزرگتر با پیوندهای تجاری بینالمللی استفاده میکند.
اخیراً، واردکنندگان چینی از توسعه یک جایگزین مبتنی بر یوان برای دور زدن اتاقهای تهاتر بانكی غربی سود بردهاند.
در جبهه لجستیکی، ما شاهد گسترش ناوگان شبح كه اكثر آنها، نفتکش قدیمی هستند و نفت را از رژیمهای تحریم شده به مشتریان جهانی حمل میکنند، هستیم که خریدارانی مانند چین را با گزینههای متفاوتی روبرو میکند. امروزه،
تعداد نفتکشهای روسی و آنهایی که مایل به بارگیری اورال و سایر گریدها هستند، به حدود 600 کشتی گسترش یافته است.
بسیاری از این شرکتها، قلابی و با دفاتر جعلی در كشورهای مختلف هستند. همین افراد میتوانند بهراحتی در یک یا دو ماه یک شرکت جدید دیگر راهاندازی کنند. لذا تحریم آنها، تأثیری موقتی خواهد داشت.
میکال میدان، مدیر برنامه انرژی چین در مؤسسه مطالعات انرژی آکسفورد، به استفاده چین از ابزارهایی مانند یوان دیجیتال و ناوگان تاریک بهعنوان راه نجات برای تولیدکنندگان تحریم شده اشاره میکند.
اما ایران برخلاف روسیه، گزینههای کمی برای نفت خود بهغیراز چین دارد. و باوجود رشد پرشتاب تجارت نفت میان روسیه و چین، همچنان دلایل زیادی برای تداوم این صادرات وجود دارد.
منبع: YAHOO FINANCE