نفت چگونه هیتلر را شکست داد؟

به گزارش میز نفت، اویل پرایس نوشت:
 

ژنرال اروین رومل مشهور به روباه صحرا مشهور است که بهترین فرمانده در کل ارتش آلمان بود. او برای سال ها، نيروهای خود را در مبارزات متعدد در شمال آفریقا رهبری می کرد.اما چرا ارتش آلمان در حال انجام چه ماموريتي در بیابان های لیبی بود؟به زبان ساده، رومل در تلاش بود تا کانال سوئز را تصرف کند و به همراه آن، مسیری را به سمت میادین نفتی گرانبها و دست نخورده خاورمیانه ايجاد كند.

از بیابان های شمال آفریقا تا آب های یخی اقیانوس اطلس، جنگل های اقیانوس آرام جنوبی و آسمان های بالای رومانی، جنگ جهانی دوم با مبارزه بر سر یک منبع واحد، نفت تعریف شده بود.

بدون دارا بودن نفت، جنگ مکانیزه مدرن، غیرممکن بود. این امر به تلاش‌های جنگی هر یک از قدرت‌های بزرگ دامن زد و نبردها بر سر دسترسی و کنترل منابع نفتی مهمترین بخش ‌های جنگ از نبرد استالینگراد تا حمله به پرل هاربر را رقم زد.

 
چالش هیتلر

پیشوای آلمان، آدولف هیتلر در دهه 1930 ميلادي پس از رکود بزرگ (یک بحران اقتصادی فاجعه بار که کل جهان را تحت تأثیر قرار داد) به قدرت رسید.  اين ركود كشور آلمان را به شدت تحت تأثیر قرار داد. در میان تورم مارپیچ و بیکاری گسترده، هیتلر موعظه بازگشت به عظمت ملی ژرمن ها از طریق تسخیر ساير كشورها بود. آلمان اميدوار بود تا بر اروپا مسلط شود و با انجام این کار تمام منابعی را که برای تبدیل شدن به یک قدرت اقتصادی خودبسنده و خودکفا نیاز داشت، به دست آورد.

آلمان با وجود اینکه یکی از قدرتمندترین کشورهای صنعتی روی زمین بود، هیچ ذخایر نفتی نداشت. علاوه بر این، این کشور فاقد امپراتوری ( همانند بریتانیا ) بود که به آن امکان دسترسی به نفت در خارج از کشور را می داد.

در واقع، در دهه 1930 ميلادي، تولید نفت تحت سلطه تعداد انگشت شماری از کشورها (به ويژه ایالات متحده که 50 درصد از تولید جهانی نفت را به خود اختصاص می داد، اتحاد جماهیر شوروی، ونزوئلا، ایران، اندونزی و رومانی) بود.

آلمان برای اینکه اقتصاد صنعتی خود را تقویت کند و ماشین جنگی رو به رشد خود را توسعه دهد، به ذخایر نفت نیاز داشت.

هیتلر دو گزينه داشت: یا از راه های جایگزین ( مانند تولید نفت مصنوعی از زغال سنگ که آلمان به وفور در اختیار داشت) استفاده كند و یا نسبت به تصاحب منابع نفت اقدام كند.

بنابراین، جنگ در اروپا اغلب بر سر نفت، که هیتلر برای ساختن و حفظ امپراتوری آلمان به آن نیاز داشت، انجام می شد.

پس از سقوط فرانسه در می1940 ميلادي، تنها دشمن هیتلر، بریتانیای کبیر بود. بریتانیا با یک نیروی دریایی قدرتمند و یک امپراتوری بین‌المللی گسترده (دو موردی که آلمان فاقد آن بود)، در موقعیت قدرتمندتری برای مقابله با هیتلر قرار داشت، اگرچه توانایی آنها برای مداخله در قاره اروپا، محدود بود.

بریتانیا همانند آلمان هیچ ذخایر نفتی نداشت. این به عرضه از خارج از کشور، به ویژه نفت از ایالات متحده و ونزوئلا بستگی داشت. تانکرهای نفت اهداف آسانی را برای زيردريايي های آلمانی که جنگ زیردریایی خود را با نیروی دریایی سلطنتی و ناوگان تجاری بریتانیا آغاز کردند، ساختند.

در حالی که بریتانیا متحمل خسارات بسیار زیادی شد، به ویژه در بهار 1941 و 1942 ميلادي در نهایت نیروی دریایی سلطنتی توانست تهدید زيردريايي های آلمانی را مدیریت کند.

در ژوئن 1941 ميلادي، یک واحد بزرگ ارتش آلمان به اتحاد جماهیر شوروی حمله کرد. یک جناح به سمت لنینگراد و دیگری به سمت پایتخت شوروی در مسکو پیشروی کردند. سومین گروه ارتش از جنوب عبور کرد و از اوکراین عبور کرد. هدف این بود: تصرف میادین نفتی شوروی در کوه های قفقاز.

نبرد استالینگراد، نقطه عطف جنگ در جبهه شرقی، پس از آن رخ داد که ارتش آلمان به سمت کوه های قفقاز - قلب صنعت نفت شوروی - پیش رفت. تصرف پالایشگاه ها و میادین نفتی اطراف باکو، نفت مورد نیاز هیتلر را برای سوخت اقتصاد و ماشین جنگی آلمان در اختیار او قرار می داد.

اما پیشروی آلمان در استالینگراد متوقف گرديد. پس از شوک اولیه تهاجم، ارتش شوروی قدرت خود را بازیافت و شروع به راندن نیروهای آلمانی از روسیه کرد.

ارتش هیتلر نتوانست دسترسی به نفت روسیه را تضمین کند و در سال 1943 ميلادي عقب نشینی كندي را آغاز کرد که توسط نیروهای شوروی شکست خورد.

 
خونریزی آلمان خشک

در همین حال، بریتانیا و ایالات متحده برای عملیات تهاجم به فرانسه تحت اشغال آلمان آماده می شدند. اما قبل از فرود نیروها، متفقین بمباران گسترده صنایع، شهرها و تأسیسات نظامی آلمان را انجام دادند.هزاران بمب افکن بریتانیایی و آمریکایی، هزاران سورتی پرواز را در سال های 1942 تا 1944 ميلادي انجام دادند. استراتژی بمباران هنوز در مراحل ابتدایی خود بود و همه بمباران های متفقین موفقیت آمیز نبودند. در واقع، آلمان در اواخر سال 1944 ميلادي، با وجود بمباران های سنگین، هواپیماها و تانک های بیشتری نسبت به سال 1942 ميلادي تولید می کرد.

اما بمباران متفقین تعیین کننده بود. در سال های 1943 و 1944 ميلادي، هواپیماهای انگلیسی و آمریکایی میدان های نفتی پلوستي در رومانی، متحد آلمان را هدف قرار دادند. رومانی منبع اصلی نفت هیتلر بود، زیرا او در فتح میادین نفتي روسیه، شکست خورده بود.

بمب افکن های متفقین در حمله به میادین نفتی و پالایشگاه با مشکل روبرو بودند. همانند سایر حملات بمباران در جنگ جهانی دوم، اکثر بمب ها نتوانستند به اهداف خود اصابت کنند. اما تعداد زیاد سورتی پروازها اثری بر جای گذاشت. تا ژوئن 1944 ميلادي، دسترسی آلمان به نفت به طور جدی مختل شده بود و نتایج بسيار ویرانگر بود.

نیروی هوایی قدرتمند آلمان، زمین گیر شد. لشکرهای آلمان از ترس كمبود نفت گرانبها نمی توانستند عمليات هاي جديدي را انجام دهند. وقتی ارتش متفقین به سواحل نرماندی رسیدند، واحدهای ارتش آلمان فاقد تحرک بودند و نتوانستند به سرعت پاسخ دهند. کمبود سوخت، ارتش آلمان را فلج کرده بود.

در تابستان 1944 ميلادي، پیشروی متفقین به رهبری ارتش سوم ژنرال جورج اس. پاتون به صورت ناگهانی متوقف شد. پاتون آنقدر پیشروي كرده بود که از خطوط تدارکاتي خود جلوتر رفته بود.

اکنون این متفقین بودند که سوختشان رو به اتمام بود: ارتش عظیم انگلیسی-آمریکایی آماده حمله به آلمان بود، اما فاقد بنزين برای انجام یک حمله همه جانبه بود.

در عوض، این ارتش آلمان بود که حرکت بعدی را انجام داد. در دسامبر، هیتلر آنچه از لشکرهایش باقی مانده بود را برای حمله به متفقین در جنگل آردن بلژیک فرستاد.

هدف آلمان، شهر بندری آنتورپ بود که بسیار عقب تر از خطوط متفقین بود و تنها بندری بود که متفقین می توانستند از آنجا دوباره تامین شوند.

اگر می‌توانستند آنتورپ را بگیرند، هیتلر می‌توانست آیزنهاور را از بنزینی که ارتش‌هایش به آلمان نیاز دارند محروم کرده و مسیر جنگ را تغییر دهد.

اما این حرکت جسورانه شکست خورد و ظرف چند هفته، تانک های هیتلر در برف گیر کردند. در سال 1945 ميلادي پس از ماه ها تدارکات مجدد، ارتش متفقین نیروهای آلمانی را عقب رانده و به آلمان حمله کردند. نیروهای شوروی در سراسر لهستان پیشروی کردند و برلین را محاصره کردند. در 8 مه 1845 ميلادي، هیتلر پس از اینکه ارتش او به دلیل کمبود نیروی انسانی، تجهیزات و سوخت از بین رفت، خودکشی کرد. بدين ترتيب همه روياهاي هيتلر و پيروانش بر باد رفت.

منبع: www.Oilprice.com
نويسنده: گريگوری بريو
مترجم: محسن داوري

يکشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۵:۳۹