برنده تاسیس وزارت انرژی کیست؟
برادری برای باشگاه نفت و نیرو
24 سال وزارت زنگنه بر دو وزارتخانه، زمان کمی برای تاسیس وزارت انرژی نبود کما اینکه خود او هم اعتراف کرده با این چنین وزارتخانه ای مخالف بوده است؛ با این وجود، او پس از 24 سال از لزوم تشکیل وزارت انرژی می‌گوید و مجلس یازدهم را نیز «باد» می‌کند تا برای تشکیل این وزارتخانه گام بلندش را بر دارد.
وحید حاجی پور | خوشبینانه‌اش این است که هر مجلسی بر سر کار می‌آید برای آنکه خودی نشان دهد از لزوم وزارت انرژی می‌گوید؛ بدبینانه‌اش هم به نیاتی مربوط است که می‌خواهد با متمرکز کردن دو وزارتخانه در یک نهاد، همه چیز را در دست داشته باشد بویژه وزیر نفت که در مقابل این ایده، نمی‌تواند شوق و لبخند رضایتش را مخفی کند و در «دور افتخارش» به آن فکر می‌کند.
کمیسیون انرژی مجلس یازدهم، پیگیر تشکیل وزارت انرژی بوده و است؛ کمیسیونی که شاید در ظاهر مخالف سیاست‌های زنگنه باشد اما در عمل، در زمینی بازی می‌کند که مقام عالی وزارت، هدایت نیروهایش را بر عهده دارد. حال آنکه صدای مخالفت و مصاحبه و توییت‌های جنجالی برخی اعضای این کمیسیون از همه بلندتر باشد، ولی در نهایت به مقصدی می‌رسد که زنگنه طراحی‌اش کرده است.
وزیری که بارها نسبت به عملکرد مجلس فعلی انتقادهایی را در محافل عمومی و خصوصی مطرح کرده، به خوبی می‌داند که چگونه باید بهارستان را هدایت کند؛ ژنرال، از ابتدای فعالیت سیاسی و اجرایی در جمهوری اسلامی ایران، با همه مجالس کار کرده است جز مجلس هشتم؛ به پختگی و نحوه تعامل با قوه مقننه باشد، هیچکس مانند او نمی‌تواند دست مخالفانش را بخواند و اقدامات آنها را نه تنها خنثی سازد، بلکه نمایندگان را در مسیری بیاندازد که کاملا با او همراه باشند ولو آنکه خودشان متوجه نشوند.
مثلا برای موضوع آب غیزانیه، ردیف مالی را برای نامه برخی نمایندگان تهران در نظر بگیرد تا بتوانند خود را منجی مشکلات کشور نشان دهند و یا با تعاریف کاریکاتوری از آنها، ایده قدیمی خود را به سامان برساند. ایده‌ای به نام وزارت انرژی. به این گفته‌های زنگنه در حاشیه ششمین کنفرانس باشگاه نفت و نیرو توجه کنید: « نفت و نیرو باید یک‌پارچه باشند؛ من مدت‌ها با آن مخالف بودم، اما ضروری است آنها یک‌پارچه باشند. در دولت سیزدهم بهتر است وزارت انرژی داشته باشیم. تشکیل وزارت انرژی انجام‌شدنی است و مجلس شورای اسلامی می‌تواند در این زمینه اقدام کند».
گرچه سند بالادستی در برنامه‌های توسعه‌ای، از لزوم تشکیل وزارت انرژی گفته است اما یک نکته مهم را نباید از خاطر برد؛ پس از پایان جنگ که کشور در حال شیفت شدن به شرایط عادی بود، زنگنه تا سال 76 وزارت نیرو را مدیریت کرد، 8 سال بعدی را در وزارت نفت صدارت کرد و در سال 92 دوباره به وزارت نفت برگشت و تا سال 1400 در این سمت ماند.
24 سال وزارت زنگنه بر دو وزارتخانه، زمان کمی برای تاسیس وزارت انرژی نبود کما اینکه خود او هم اعتراف کرده با این چنین وزارتخانه ای مخالف بوده است؛ با این وجود، او پس از 24 سال از لزوم تشکیل وزارت انرژی می‌گوید و مجلس یازدهم را نیز «باد» می‌کند تا برای تشکیل این وزارتخانه گام بلندش را بر دارد.
حالا یا کمیسیون انرژی و برخی نمایندگان مجلس که پیگیر این طرح خام هستند، برای عرض اندام و درانداختن «طرحی نو و بکر» در پازل زنگنه حضور دارند و یا ملعبه دست وزیری شدند که بلدِ کار چگونه «تا» کردن با جوانان بهارستان است. کسی چه می‌داند، شاید فردا روزی که ژنرال دیگر وزیر نیست، همه چیز با این ادغام، در اختیار کسی باشد که صنعت نفت ایران را به ورطه نابودی کشانده است.
مهره‌هایی که در تاریکی و پس پرده برای آینده وزارت انرژی تربیت شده اند، می‌توانند ایده قدیمی را که بدنبال تسخیر وزارت نفت و نیرو است، به سرانجام برساند. همه چیز هم در باشگاه نفت و نیرو طراحی شده و در وزارت «نفت و نیرو» اجرایی شود. باید دید مجلس یازدهم، همانی را خروجی می‌دهد که زنگنه می‌خواهد یا خیر؟!
کمیسیون انرژی مجلس یازدهم، پیگیر تشکیل وزارت انرژی بوده و است؛ کمیسیونی که شاید در ظاهر مخالف سیاست‌های زنگنه باشد اما در عمل، در زمینی بازی می‌کند که مقام عالی وزارت، هدایت نیروهایش را بر عهده دارد. حال آنکه صدای مخالفت و مصاحبه و توییت‌های جنجالی برخی اعضای این کمیسیون از همه بلندتر باشد، ولی در نهایت به مقصدی می‌رسد که زنگنه طراحی‌اش کرده است.
وزیری که بارها نسبت به عملکرد مجلس فعلی انتقادهایی را در محافل عمومی و خصوصی مطرح کرده، به خوبی می‌داند که چگونه باید بهارستان را هدایت کند؛ ژنرال، از ابتدای فعالیت سیاسی و اجرایی در جمهوری اسلامی ایران، با همه مجالس کار کرده است جز مجلس هشتم؛ به پختگی و نحوه تعامل با قوه مقننه باشد، هیچکس مانند او نمی‌تواند دست مخالفانش را بخواند و اقدامات آنها را نه تنها خنثی سازد، بلکه نمایندگان را در مسیری بیاندازد که کاملا با او همراه باشند ولو آنکه خودشان متوجه نشوند.
مثلا برای موضوع آب غیزانیه، ردیف مالی را برای نامه برخی نمایندگان تهران در نظر بگیرد تا بتوانند خود را منجی مشکلات کشور نشان دهند و یا با تعاریف کاریکاتوری از آنها، ایده قدیمی خود را به سامان برساند. ایده‌ای به نام وزارت انرژی. به این گفته‌های زنگنه در حاشیه ششمین کنفرانس باشگاه نفت و نیرو توجه کنید: « نفت و نیرو باید یک‌پارچه باشند؛ من مدت‌ها با آن مخالف بودم، اما ضروری است آنها یک‌پارچه باشند. در دولت سیزدهم بهتر است وزارت انرژی داشته باشیم. تشکیل وزارت انرژی انجام‌شدنی است و مجلس شورای اسلامی می‌تواند در این زمینه اقدام کند».
گرچه سند بالادستی در برنامه‌های توسعه‌ای، از لزوم تشکیل وزارت انرژی گفته است اما یک نکته مهم را نباید از خاطر برد؛ پس از پایان جنگ که کشور در حال شیفت شدن به شرایط عادی بود، زنگنه تا سال 76 وزارت نیرو را مدیریت کرد، 8 سال بعدی را در وزارت نفت صدارت کرد و در سال 92 دوباره به وزارت نفت برگشت و تا سال 1400 در این سمت ماند.
24 سال وزارت زنگنه بر دو وزارتخانه، زمان کمی برای تاسیس وزارت انرژی نبود کما اینکه خود او هم اعتراف کرده با این چنین وزارتخانه ای مخالف بوده است؛ با این وجود، او پس از 24 سال از لزوم تشکیل وزارت انرژی می‌گوید و مجلس یازدهم را نیز «باد» می‌کند تا برای تشکیل این وزارتخانه گام بلندش را بر دارد.
حالا یا کمیسیون انرژی و برخی نمایندگان مجلس که پیگیر این طرح خام هستند، برای عرض اندام و درانداختن «طرحی نو و بکر» در پازل زنگنه حضور دارند و یا ملعبه دست وزیری شدند که بلدِ کار چگونه «تا» کردن با جوانان بهارستان است. کسی چه می‌داند، شاید فردا روزی که ژنرال دیگر وزیر نیست، همه چیز با این ادغام، در اختیار کسی باشد که صنعت نفت ایران را به ورطه نابودی کشانده است.
مهره‌هایی که در تاریکی و پس پرده برای آینده وزارت انرژی تربیت شده اند، می‌توانند ایده قدیمی را که بدنبال تسخیر وزارت نفت و نیرو است، به سرانجام برساند. همه چیز هم در باشگاه نفت و نیرو طراحی شده و در وزارت «نفت و نیرو» اجرایی شود. باید دید مجلس یازدهم، همانی را خروجی می‌دهد که زنگنه می‌خواهد یا خیر؟!
جمعه ۳ ارديبهشت ۱۴۰۰ ساعت ۲۰:۴۲
کد مطلب: 29796
