یک ماشین امضای بی دردسر

وحید حاجی پور| علی کاردر بهتر از هر مدیر دیگری می‌داند تنها و تنها یک «ماشین امضا» است؛ او فقط آمده است تا به «مدیریت‌های نیابتی» مشروعیت قانونی دهد و امضاکننده‌ای باشد برای وزیری که این روزها تصمیمات عجیب می‌گیرد. علی کاردر پس از رسیدن به صندلی مدیریت شرکت ملی نفت، به امضای احکام مدیریتی مشغول بوده که اغلبش، باب میلش نبوده اما چه سود که با علم به نقش جدیدش در نفت، مدیرعاملی را پذیرفت.

او در جدیدترین خروجی امضاهای خود، برای علی‌اکبر پور ابراهیم - متولد 1366- حکم مدیریت شرکت نیکو را صادر کرده و در مراسم معارفه وی به نکات جالبی پرداخته است. کاردر گفته شرکت نیکو در حال ورود به دوران سخت است، بنابراین تکنیک‌های جدیدی برای حل مشکلات این دوران نیاز است.

شخص مدیرعامل شرکت ملی نفت به‌خوبی آگاه است که از چند هفته آینده، نیکو باید نقش اصلی در فروش نفت و دور زدن تحریم‌ها را داشته باشد و خودش نیز به این موضوع اشاره کرده است. به همین دلیل بود که سید مجید هدایت زاده صندلی مدیریت نیکو را بالاخره رها کرد و استعفا داد ولی آیا استفاده از یک جوان بی‌تجربه و عاری از یک روز تجربه کارشناسی و مدیریتی در رأس شرکت نیکو، با وظیفه‌ای که کاردر به آن پرداخته، سنخیتی دارد یا خیر؟

علی کاردر تا چند ماه دیگر نفت را ترک کرده و بازنشسته می‌شود، پاداش بازنشستگی خود را هم که تمام و کمال دریافت کرده و با عنوان مدیرعامل شرکت ملی نفت بازنشسته می‌شود، به همه آرزوهای مادی و معنوی خود هم که دست پیدا کرده است پس دلیل صدور چنین حکمی برای پور ابراهیم چه بوده است؟ آقای مدیرعامل، به انتهای راه نفتی خود رسیده است، سقف کاری وی پر شده و دیگر آینده‌ای برای وی در صنعت نفت نمی‌توان متصور شد، بااین‌وجود همچنان در نقش خود فرورفته و چشم‌بسته احکامی را امضا می‌کند که خود می‌داند تیشه زدن به ریشه کشور است.

تا چند ماه دیگر خبری از کاردر نیست؛ او به خاطره‌ها می‌پیوندد ولی تاریخ نفت و نفتی‌ها درباره وی سخنان بسیاری خواهند داشت. خواهند گفت مدیرعامل شرکت ملی نفت روزگاری، دست به احکامی برد که نفت را به ورطه نابودی کشاند. عجیب است از وی که در روزهای پایانی خدمت خود چنین حجم از «بله‌قربان‌گویی‌ها» را به نمایش بگذارد، مایه شگفتی است مدیرعاملی که چیزی برای از دست دادن ندارد، این‌گونه سابقه خود را در اذهان نفتی‌ها به بدترین شکل ممکن تبدیل به نقطه سیاهی کند که تا سال‌ها باید بابتش شماتت شود.

آقای کاردر، به‌واسطه حضور در هیئت‌مدیره نیکو و آشنایی دقیق بااین‌وجود شرکت در زمان تحریم، آگاه است نیکو نقش پشتیان را برای شرکت ملی نفت و اقتصاد کشور ایفا می‌کند و در حوزه‌های مختلف، عملکرد شفاف و قابل دفاع خود را به تائید همه نهادهای بازرسی و محاسباتی رسانده است. رسم رایج در آن بود مدیر جدید این شرکت حداقل بداند نیکو چیست، خوردنی است یا بردنی، نوشیدنی است یا پوشیدنی؛ شاید همه آشنایی مدیرعامل جوان نیکو با این شرکت،معطوف به یک ماه گذشته باشد که او را صدا زدند و به وی گفته‌اند خود را برای مدیریت این شرکت آماده کند.

آقای مدیرعامل از شرایط سخت نیکو گفته است ولی واقعاً کدام چهره دلسوز و فنی حاضر است کلید هدایت این شرکت را به یکی از شاگردان بی‌تجربه وزیر نفت بسپارد که تنها رابطه‌اش با صنعت نفت، شاگردی زنگنه است؟ هفته گذشته نوشتیم که این انتصاب نشانه روشنی است برای کسانی که تحولات 5 سال گذشته نفت را زیر ذره‌بین برده‌اند. آقای کاردر این روزها می‌گذرد اما می‌آید روزهایی که شما بابت امضای خود باید پاسخ دهید، باید بگویید بر چه اساس و خط‌کشی چنین حکمی را صادر کردید و چگونه از این انتصاب، انتظار خط‌شکنی در جنگ تحریم‌ها را داشتید.

تاریخ قضاوت خواهد کرد، هم وزیر نفت را، هم مدیرعامل شرکت ملی نفت و هم افرادی که به‌قاعده شما، نقش ماشین امضا را بر عهده داشتند. حداقل به‌مانند برخی پیشینیان خود، کمی با وزیر نفت مخالفت می‌کردید که این را هم نکردید، چیزی که برای از دست دادن نداشتید، کمترین کار آن بود که اگر جسارت «نه» گفتن به وزیر را نداشتید استعفا داده و می‌رفتید؛ یعنی مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران کمتر از محمود زیرکچیان زاده، مدیرعامل اسبق شرکت نفت فلات قاره است که به دلیل مخالفت با یک تصمیم وزیر، به‌سرعت برکنار شد؟

 دستور رسید و شما چشم‌بسته و بدون اندکی تأمل امضایش کردید. تاریخ، روزهای شما و امضاهایتان را از یاد نخواهد برد.  تاریخ خواهد گفت بین مدیران بله‌قربان‌گو و مدیران جسور، کدام‌یک بین سال‌های 1392 تا 1400 منافع کشور و صنعت نفت در نظر گرفتند و کدام‌یک منافع ملی را فدای صندلی‌های خود کردند.

شنبه ۲ تير ۱۳۹۷ ساعت ۱۰:۵۶