ارائه برنامه بجای پاسخگویی!
تشریفاتی‌ترین دوره نفت
علی کاردر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران که در روز نخست نمایشگاه صنعت نفت در یک نشست خبری حضور پیدا کرده بود، باز هم به کلی‌گویی و ارائه برنامه‌های این شرکت پرداخت بدون آنکه بخواهد پاسخ بدهد چرا به وعده‌های خود در قبال توسعه میادین نفتی و گازی عمل نکرده است.
وحید حاجی پور| به‌طور کل، شنیدن اظهارات تکراری از مسئول وزارت نفت یک رویه ثابت نشست‌های خبری شده است. این وزارتخانه و مدیرانش هیچ حرف جدیدی از تحولات صنعت نفت ندارند و بجای ارائه گزارشی درباره عملکرد خود، بیشتر وقت خود را صرف ارائه برنامه‌هایی می‌کنند که سه سالی است مدام گفته می‌شود بدون هیچ اقدام مؤثری.
علی کاردر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران که در روز نخست نمایشگاه صنعت نفت در یک نشست خبری حضور پیدا کرده بود، باز هم به کلی‌گویی و ارائه برنامه‌های این شرکت پرداخت بدون آنکه بخواهد پاسخ بدهد چرا به وعده‌های خود در قبال توسعه میادین نفتی و گازی عمل نکرده است.
البته که کاردر در شرکت ملی نفت، تشریفاتی‌ترین سمت را در اختیار دارد و همه راه‌ها به غلامرضا منوچهری ختم می‌شود. بااین‌وجود وی روی کاغذ مسئول اصلی عقب‌ماندگی‌های شرکت ملی نفت است. افزایش تولید در غرب کارون طی ماه‌های آینده مهم‌ترین خبری بود که مدیرعامل آن را اعلام کرد ولی اگر قرار باشد تاریخ نفت را به دوره فعلی و دولت گذشته تقسیم کنیم، باید پذیرفت این موفقیت هم ارتباط چندانی به «امروز نفت» ندارد. هرچند که همه دولت‌ها برای کشور کار می‌کنند اما ازآنجاکه دولت فعلی در دوقطبی سازی و ایجاد شکاف عملکردی، هدایت فضای ذهنی جامعه را بر عهده دارد تا با تمسک به آن از خود عملکردی مصنوعی بسازد، بنابراین نمی‌توان افزایش تولید فعلی نفت را به‌حساب دولت یازدهم و دوازدهم گذاشت. کاری که در دولت گذشته شروع شد و در دولت فعلی ادامه داشت آن‌هم به بدترین شکل خود و باکیفیتی غیرقابل‌قبول، نقطه مثبت خاصی برای وزارت نفت نیست اما به‌هرحال اگر بخواهیم این خبر خوب را هم به‌حساب دولت فعلی بگذاریم این سؤال پیش می‌آید باوجود افزایش 250 هزار بشکه‌ای نفت طی چند سال اخیر، چرا تولید نفت ایران هیچ‌گاه به سطح 4 میلیون بشکه نرسیده است؟
هم وزیر نفت و هم مدیرعامل شرکت ملی نفت طی چند سال گذشته بارها از رسیدن سطح تولید نفت کشور به 4 میلیون بشکه در روز گفته‌اند اما هیچ‌گاه رقم تولید بیشتر از 3.9 میلیون بشکه نرسیده است و قطعاً تا پایان دولت دوازدهم، نمی‌تواند به بیش از 4 میلیون بشکه افزایش بیاید مگر آنکه با افزایش فشار بر مخازن نفتی، تولید را افزایش دهد.
البته آقای کاردر برای آنکه این ضعف را پوشش دهد می‌گوید تجهیزات صنعت نفت کهنه و فرسوده شده‌اند اما سؤال اینجاست که مسئول برطرف کردن این نقاط ضعف کیست؟ کسانی جز مسئولان وزارت نفت باید به این مسئله رسیدگی کنند؟ دو سال است که بسته‌های سرمایه‌گذاری شرکت ملی نفت در قالب‌هایی جز قالب IPC به حال خود رها شده است و هیچ‌کس هم پاسخ نمی‌دهد چرا هیچ عزمی برای سامان دادن به وضعیت فعلی وجود ندارد. نکته تأسف‌برانگیزتر آن است که دستوری با این مضمون صادر می‌شود که باید فعالیت بیش از 20 دکل حفاری متوقف شود که به هر صورت این دستور با ورود برخی نهادها، پس گرفته می‌شود.
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران و سایر مسئولان وزارت نفت باید به «نکرده های» خود پاسخگو باشند و نه با ترتیب دادن نشست‌های خبری تکراری که پر است از بی‌خبری، همه را به آینده «وام» بدهند؛ البته که وقتی یک قرارداد ساده میان شرکت ملی حفاری و مدیریت امور اکتشاف ایران تبدیل به یک خبر مهم حوزه نفت می‌شود، شنیدن سخنان تکراری از علی کاردر هم طبیعی می‌شود.
گویا کسی نمی‌داند چه اتفاقات تلخی در حال فراگیر شدن است، رکود مطلق فعالیت‌های بالادست به‌عنوان پشتوانه اصلی اقتصاد ایران خطرناک‌تر از گذشته شده است، وعده‌هایی که گفته می‌شد در صندوقچه گذاشته شده‌اند و در مقابل، لجبازی و حرکت معکوس در رونق فعالیت‌های صنعت نفت جایگزین «کار» شده است. بارها گفته‌ایم و نوشته‌ایم راهی که امروز نفت می‌پیماید چند سال دیگر تبعاتش را نشان می‌دهد و همان روزهاست که دیگر چیزی برای به ایجاد ثروت نداریم. نشست‌های خبری که برگزار می‌شود، شاید برای خبرنگاران یک فرصت خوب برای طرح سؤالات جدی باشد اما در پس پرده پاسخ‌های مسئولان، تاریکخانه‌هایی دیده می‌شود که کشور را به سمت نابودی سوق می‌دهد.
علی کاردر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران که در روز نخست نمایشگاه صنعت نفت در یک نشست خبری حضور پیدا کرده بود، باز هم به کلی‌گویی و ارائه برنامه‌های این شرکت پرداخت بدون آنکه بخواهد پاسخ بدهد چرا به وعده‌های خود در قبال توسعه میادین نفتی و گازی عمل نکرده است.
البته که کاردر در شرکت ملی نفت، تشریفاتی‌ترین سمت را در اختیار دارد و همه راه‌ها به غلامرضا منوچهری ختم می‌شود. بااین‌وجود وی روی کاغذ مسئول اصلی عقب‌ماندگی‌های شرکت ملی نفت است. افزایش تولید در غرب کارون طی ماه‌های آینده مهم‌ترین خبری بود که مدیرعامل آن را اعلام کرد ولی اگر قرار باشد تاریخ نفت را به دوره فعلی و دولت گذشته تقسیم کنیم، باید پذیرفت این موفقیت هم ارتباط چندانی به «امروز نفت» ندارد. هرچند که همه دولت‌ها برای کشور کار می‌کنند اما ازآنجاکه دولت فعلی در دوقطبی سازی و ایجاد شکاف عملکردی، هدایت فضای ذهنی جامعه را بر عهده دارد تا با تمسک به آن از خود عملکردی مصنوعی بسازد، بنابراین نمی‌توان افزایش تولید فعلی نفت را به‌حساب دولت یازدهم و دوازدهم گذاشت. کاری که در دولت گذشته شروع شد و در دولت فعلی ادامه داشت آن‌هم به بدترین شکل خود و باکیفیتی غیرقابل‌قبول، نقطه مثبت خاصی برای وزارت نفت نیست اما به‌هرحال اگر بخواهیم این خبر خوب را هم به‌حساب دولت فعلی بگذاریم این سؤال پیش می‌آید باوجود افزایش 250 هزار بشکه‌ای نفت طی چند سال اخیر، چرا تولید نفت ایران هیچ‌گاه به سطح 4 میلیون بشکه نرسیده است؟
هم وزیر نفت و هم مدیرعامل شرکت ملی نفت طی چند سال گذشته بارها از رسیدن سطح تولید نفت کشور به 4 میلیون بشکه در روز گفته‌اند اما هیچ‌گاه رقم تولید بیشتر از 3.9 میلیون بشکه نرسیده است و قطعاً تا پایان دولت دوازدهم، نمی‌تواند به بیش از 4 میلیون بشکه افزایش بیاید مگر آنکه با افزایش فشار بر مخازن نفتی، تولید را افزایش دهد.
البته آقای کاردر برای آنکه این ضعف را پوشش دهد می‌گوید تجهیزات صنعت نفت کهنه و فرسوده شده‌اند اما سؤال اینجاست که مسئول برطرف کردن این نقاط ضعف کیست؟ کسانی جز مسئولان وزارت نفت باید به این مسئله رسیدگی کنند؟ دو سال است که بسته‌های سرمایه‌گذاری شرکت ملی نفت در قالب‌هایی جز قالب IPC به حال خود رها شده است و هیچ‌کس هم پاسخ نمی‌دهد چرا هیچ عزمی برای سامان دادن به وضعیت فعلی وجود ندارد. نکته تأسف‌برانگیزتر آن است که دستوری با این مضمون صادر می‌شود که باید فعالیت بیش از 20 دکل حفاری متوقف شود که به هر صورت این دستور با ورود برخی نهادها، پس گرفته می‌شود.
مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران و سایر مسئولان وزارت نفت باید به «نکرده های» خود پاسخگو باشند و نه با ترتیب دادن نشست‌های خبری تکراری که پر است از بی‌خبری، همه را به آینده «وام» بدهند؛ البته که وقتی یک قرارداد ساده میان شرکت ملی حفاری و مدیریت امور اکتشاف ایران تبدیل به یک خبر مهم حوزه نفت می‌شود، شنیدن سخنان تکراری از علی کاردر هم طبیعی می‌شود.
گویا کسی نمی‌داند چه اتفاقات تلخی در حال فراگیر شدن است، رکود مطلق فعالیت‌های بالادست به‌عنوان پشتوانه اصلی اقتصاد ایران خطرناک‌تر از گذشته شده است، وعده‌هایی که گفته می‌شد در صندوقچه گذاشته شده‌اند و در مقابل، لجبازی و حرکت معکوس در رونق فعالیت‌های صنعت نفت جایگزین «کار» شده است. بارها گفته‌ایم و نوشته‌ایم راهی که امروز نفت می‌پیماید چند سال دیگر تبعاتش را نشان می‌دهد و همان روزهاست که دیگر چیزی برای به ایجاد ثروت نداریم. نشست‌های خبری که برگزار می‌شود، شاید برای خبرنگاران یک فرصت خوب برای طرح سؤالات جدی باشد اما در پس پرده پاسخ‌های مسئولان، تاریکخانه‌هایی دیده می‌شود که کشور را به سمت نابودی سوق می‌دهد.
چهارشنبه ۱۹ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۰۷:۴۳
کد مطلب: 20980
