بی تفاوتی محض وزارت نفت به کشته شدن کارکنان
پیام‌های تشریفاتی؛ پیگیری‌های کاغذی
میز نفت | اتفاقات ناخوشایند در صنعت نفت رو به افزایش است؛ هر اتفاقی که منجر به درگذشت تعدادی از کارکنان می‌شود وزیر نفت بلافاصله یکی از مینوت های رسمی برای تسلیت را فرامی‌خواند و در پایان می‌نویسد در اسرع وقت گزارشی از دلایل این اتفاق گزارش شود. خواسته‌ای که فقط خواسته است و گویا قرار نیست گزارشی آماده شود.
گاهی اوقات برای فرار از بار مسئولیت، گفته می‌شود فلان پتروشیمی و پالایشگاه به بخش خصوصی واگذار شده است و وزارت نفت هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارد. البته این فرار از مسئولیت تنها به چنین بزنگاه‌هایی ختم می‌شود، زمانی که یک پروژه توسط بخش خصوصی راه‌اندازی می‌شود وزارت نفت آن را به سود خود مصادره می‌کند و وقتی پای انتصابات به میان می‌آید باید همه‌چیز با این وزارتخانه هماهنگ باشد و شخص وزیر نفت در برخی دخالت‌ها، مدیرعامل را تعیین می‌کند. نمونه بارز آن هلدینگ خلیج‌فارس و زیرمجموعه‌های آن است و البته تنها به این شرکت هم ختم نمی‌شود.
به‌هرحال، وزارت نفت علاقه فراوانی برای دخالت‌های مدیریتی در شرکت‌های در ظاهر خصوصی شده دارد اما در مواقع بحران هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد و با انتشار اطلاعیه‌های می‌گوید به ما مربوط نیست. نمونه بارز آن سانحه سانچی است.
اما اگر این توجیهات را بپذیریم، در حوزه‌های زیرمجموعه شرکت ملی نفت و سایر شرکت‌ها چنین فراری صدق نمی‌کند و وزیر نفت باید نسبت به افزایش کشته‌های صنعت نفت پاسخگو باشد. دو سال پیش بود که حادثه‌ای در گچساران رخ داد و پنج نفر از کارکنان نفت جان خود را از دست دادند. آتش‌سوزی دکل 95 فتح و حادثه چاه 147 رگ سفید، واژگونی مینی‌بوس کارکنان شرکت ملی حفاری، سقوط بالگرد و جان باختن تعدادی دیگر از کارکنان نفت در دریای خزر، سقوط بالگرد فلات قاره در سال 95 و تکرار آن در فروردین 97 و ... تنها بخش‌هایی از اتفاقات رخ داده در صنعت نفت هستند.
در همه این اتفاقات هم وزیر نفت دستور بررسی و تدوین گزارشی را داده است تا علل این اتفاقات را ذکر کرده باشد اما تا این لحظه هیچ گزارشی از علل حوادث و مقصران آن منتشر نشده است و هرگاه سراغی از این گزارش‌ها گرفته می‌شود، می‌گویند در حال تهیه و یا محرمانه است. گویا وزارت نفت خود را مسئول این اتفاقات و جان باختن تعدادی از کارکنان صنعت نفت نمی‌داند که اگر می‌دانست با مقصرین برخورد می‌کرد.
البته دیوار توجیه هم بلند است، مقصران یا کارکنان جان‌باخته هستند و یا تأسیسات فرسوده که مقصر اصلی آن‌ها منتقدان هستند که یک‌تنه توانسته‌اند شرکت‌های خارجی را برای عدم سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران ترغیب کنند! خلاصه آنکه همه قصورات از منتقدان و دولت قبل نشات می‌گیرد و اینکه گزارشی از دلایل اتفاقات اخیر منتشر نمی‌شود همه و همه از بی‌تدبیری افرادی است جز مدیران فعلی نفت. مثلاً اگر مدیرعاملی نمی‌خواهد قدمی برای تأمین امنیت کارکنان بردارد و یا گزارشی از علت حادثه بیان نمی‌کند، بازهم مقصر منتقدان هستند. منتقدان دولت بالگردها را می‌اندازند و با خرابکاری چاه‌ها و تأسیسات نفت را به آتش می‌کشند.
اگر دریکی از این اتفاقات، مدیری برکنار یا توبیخ می‌شد هیچ‌گاه چنین بی‌تفاوتی را شاهد نبودیم، دستور پیگیری وزیر نفت برای بررسی دلایل حوادث، تبدیل به چند خط تشریفاتی شده است که کسی آن را جدی نمی‌گیرد. مانند سایر دستورالعمل‌ها مثل مدیران پروازی ولی دستورالعمل‌هایی که به ضرر کارکنان است، تمام و کمال به مرحله اجرا درمی‌آیند. چه خوب بود اگر وزارت نفت گزارشی از اقدامات خود برای کاهش حوادث نفتی و جلوگیری از کشته شدن کارکنان منتشر می‌کرد تا همگان بدانند وزارت نفت دقیقه در چه موقعیتی قرار دارد.
گاهی اوقات برای فرار از بار مسئولیت، گفته می‌شود فلان پتروشیمی و پالایشگاه به بخش خصوصی واگذار شده است و وزارت نفت هیچ مسئولیتی در این زمینه ندارد. البته این فرار از مسئولیت تنها به چنین بزنگاه‌هایی ختم می‌شود، زمانی که یک پروژه توسط بخش خصوصی راه‌اندازی می‌شود وزارت نفت آن را به سود خود مصادره می‌کند و وقتی پای انتصابات به میان می‌آید باید همه‌چیز با این وزارتخانه هماهنگ باشد و شخص وزیر نفت در برخی دخالت‌ها، مدیرعامل را تعیین می‌کند. نمونه بارز آن هلدینگ خلیج‌فارس و زیرمجموعه‌های آن است و البته تنها به این شرکت هم ختم نمی‌شود.
به‌هرحال، وزارت نفت علاقه فراوانی برای دخالت‌های مدیریتی در شرکت‌های در ظاهر خصوصی شده دارد اما در مواقع بحران هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد و با انتشار اطلاعیه‌های می‌گوید به ما مربوط نیست. نمونه بارز آن سانحه سانچی است.
اما اگر این توجیهات را بپذیریم، در حوزه‌های زیرمجموعه شرکت ملی نفت و سایر شرکت‌ها چنین فراری صدق نمی‌کند و وزیر نفت باید نسبت به افزایش کشته‌های صنعت نفت پاسخگو باشد. دو سال پیش بود که حادثه‌ای در گچساران رخ داد و پنج نفر از کارکنان نفت جان خود را از دست دادند. آتش‌سوزی دکل 95 فتح و حادثه چاه 147 رگ سفید، واژگونی مینی‌بوس کارکنان شرکت ملی حفاری، سقوط بالگرد و جان باختن تعدادی دیگر از کارکنان نفت در دریای خزر، سقوط بالگرد فلات قاره در سال 95 و تکرار آن در فروردین 97 و ... تنها بخش‌هایی از اتفاقات رخ داده در صنعت نفت هستند.
در همه این اتفاقات هم وزیر نفت دستور بررسی و تدوین گزارشی را داده است تا علل این اتفاقات را ذکر کرده باشد اما تا این لحظه هیچ گزارشی از علل حوادث و مقصران آن منتشر نشده است و هرگاه سراغی از این گزارش‌ها گرفته می‌شود، می‌گویند در حال تهیه و یا محرمانه است. گویا وزارت نفت خود را مسئول این اتفاقات و جان باختن تعدادی از کارکنان صنعت نفت نمی‌داند که اگر می‌دانست با مقصرین برخورد می‌کرد.
البته دیوار توجیه هم بلند است، مقصران یا کارکنان جان‌باخته هستند و یا تأسیسات فرسوده که مقصر اصلی آن‌ها منتقدان هستند که یک‌تنه توانسته‌اند شرکت‌های خارجی را برای عدم سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران ترغیب کنند! خلاصه آنکه همه قصورات از منتقدان و دولت قبل نشات می‌گیرد و اینکه گزارشی از دلایل اتفاقات اخیر منتشر نمی‌شود همه و همه از بی‌تدبیری افرادی است جز مدیران فعلی نفت. مثلاً اگر مدیرعاملی نمی‌خواهد قدمی برای تأمین امنیت کارکنان بردارد و یا گزارشی از علت حادثه بیان نمی‌کند، بازهم مقصر منتقدان هستند. منتقدان دولت بالگردها را می‌اندازند و با خرابکاری چاه‌ها و تأسیسات نفت را به آتش می‌کشند.
اگر دریکی از این اتفاقات، مدیری برکنار یا توبیخ می‌شد هیچ‌گاه چنین بی‌تفاوتی را شاهد نبودیم، دستور پیگیری وزیر نفت برای بررسی دلایل حوادث، تبدیل به چند خط تشریفاتی شده است که کسی آن را جدی نمی‌گیرد. مانند سایر دستورالعمل‌ها مثل مدیران پروازی ولی دستورالعمل‌هایی که به ضرر کارکنان است، تمام و کمال به مرحله اجرا درمی‌آیند. چه خوب بود اگر وزارت نفت گزارشی از اقدامات خود برای کاهش حوادث نفتی و جلوگیری از کشته شدن کارکنان منتشر می‌کرد تا همگان بدانند وزارت نفت دقیقه در چه موقعیتی قرار دارد.
يکشنبه ۲ ارديبهشت ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۴۸
کد مطلب: 20852