تبرئه وزارت نفت با یک دروغ بزرگ
گاف های گازی طرفداران زنگنه
وزارت نفت و شخص بیژن زنگنه، مخالف اجرای این قرارداد بودند هرچند که پاکستان، تا توانست بهانه تراشی کرد اما سرانجام تن به امضای یک قرارداد رسمی داد که در داوری ها قابل پیگیری است.
به گزارش میز نفت، روزنامه آرمان ملی در گزارشی به موضوع صادرات گاز ایران به پاکستان پرداخته است که فکت های استفاده شده در این گزارش، در نوع خود حیرت انگیز است؛ نویسنده گزارش در ابتدای گزارش نوشته است:« از دهه‌ها پیش ایران یکی از کشورهای صادرکننده گاز به سایر کشورها از منطقه گرفته تا شرق و غرب و اروپا بود». این گزاره در حالی توسط این رسانه مطرح شده است که تمام صادرات گاز ایران به سه کشور ارمنستان، ترکیه و عراق بوده است و اصولا در دهه های گذشته صادرات گاز دیگری از سوی جمهوری اسلامی ایران انجام نشده است!
نکته مهم تر این گزارش، اظهارات از اساس غلط رضا پدیدار، عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران است؛ پدیدار گفته است:«خط لوله انتقال از سمت ایران با سرمایه‌گذاری کافی تا مرز پاکستان پیش رفت ولی از مرز تا داخل پاکستان لوله‌کشی نشد. در آن زمان ایران اعتبار 500هزار دلاری هم در اختیار آنها قرار داد ولی پاکستان زیربار نرفت و این موضوع بیشتر جنبه سیاسی پیدا کرد و کار انجام نشد.»
روی کاغذ، از فردی که خود را عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران می داند، بعید است هنوز نداند اعتباری که ایران برای این خط لوله در خاک پاکستان در نظر گرفت 500 میلیون دلار بود و نه 500 هزار دلار! از سوی دیگر، تمامی مراحل تامین این رقم برای آغاز عملیات لوله گذاری در آن سوی مرز در حال انجام بود و این وزارت نفت زنگنه بود که به بهانه های مختلف، از اجرای این قرارداد شانه خالی کرد و نه طرف پاکستانی!
محض اطلاع آقای پدیدار، جمهوری اسلامی ایران خط لوله گاز را به ایرانشهر رسانده است و از این شهر تا نقطه صفر مرزی بیش از 250 کیلیومتر فاصله وجود دارد که در این مسیر، هیچ لوله گذاری انجام نشده است لذا اینکه گفته شود ایران به تعهدات خود عمل کرده و پاکستانی ها زیر میز زده اند، یک دروغ آشکار است که برای مصرف داخلی مدافعان دولت کاربرد دارد.
نکته بعدی اظهارات پدیدار، دلیل ورود کشورهای روسیه و ترکمنستان به بازار پاکستان و حذف ایران است؛ او معتقد است اسلام آباد بدعهدی کرده است در حالی که همگان بویژه کسانی که در حوزه صادرات گاز اطلاعات کاملی دارند، به خوبی این مهم را تصدیق می کنند که وزارت نفت و شخص بیژن زنگنه، مخالف اجرای این قرارداد بودند هرچند که پاکستان، تا توانست بهانه تراشی کرد اما سرانجام تن به امضای یک قرارداد رسمی داد که در داوری ها قابل پیگیری است.
نکته مهم تر این گزارش، اظهارات از اساس غلط رضا پدیدار، عضو کمیسیون انرژی اتاق ایران است؛ پدیدار گفته است:«خط لوله انتقال از سمت ایران با سرمایه‌گذاری کافی تا مرز پاکستان پیش رفت ولی از مرز تا داخل پاکستان لوله‌کشی نشد. در آن زمان ایران اعتبار 500هزار دلاری هم در اختیار آنها قرار داد ولی پاکستان زیربار نرفت و این موضوع بیشتر جنبه سیاسی پیدا کرد و کار انجام نشد.»
روی کاغذ، از فردی که خود را عضو کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی ایران می داند، بعید است هنوز نداند اعتباری که ایران برای این خط لوله در خاک پاکستان در نظر گرفت 500 میلیون دلار بود و نه 500 هزار دلار! از سوی دیگر، تمامی مراحل تامین این رقم برای آغاز عملیات لوله گذاری در آن سوی مرز در حال انجام بود و این وزارت نفت زنگنه بود که به بهانه های مختلف، از اجرای این قرارداد شانه خالی کرد و نه طرف پاکستانی!
محض اطلاع آقای پدیدار، جمهوری اسلامی ایران خط لوله گاز را به ایرانشهر رسانده است و از این شهر تا نقطه صفر مرزی بیش از 250 کیلیومتر فاصله وجود دارد که در این مسیر، هیچ لوله گذاری انجام نشده است لذا اینکه گفته شود ایران به تعهدات خود عمل کرده و پاکستانی ها زیر میز زده اند، یک دروغ آشکار است که برای مصرف داخلی مدافعان دولت کاربرد دارد.
نکته بعدی اظهارات پدیدار، دلیل ورود کشورهای روسیه و ترکمنستان به بازار پاکستان و حذف ایران است؛ او معتقد است اسلام آباد بدعهدی کرده است در حالی که همگان بویژه کسانی که در حوزه صادرات گاز اطلاعات کاملی دارند، به خوبی این مهم را تصدیق می کنند که وزارت نفت و شخص بیژن زنگنه، مخالف اجرای این قرارداد بودند هرچند که پاکستان، تا توانست بهانه تراشی کرد اما سرانجام تن به امضای یک قرارداد رسمی داد که در داوری ها قابل پیگیری است.
سه شنبه ۳۱ فروردين ۱۴۰۰ ساعت ۰۷:۲۰
کد مطلب: 29760
