ميزنفت/ تقریبا هیچ؛ این دستاورد حضور 40 ماهه زنگنه در دولت یازدهم است و همه نمایشها و جنجالها طی این مدت آبی را برای صنعت نفت گرم نکرد که هیچ٬ بلکه با اتخاذ تصمیمات اشتباه و پرغلط، صنعت نفت دچار اضمحلال شدیدی شد. بدون تردید رئیس جمهور و حلقه نخست وی نمیتوانند از عملکرد «ژنرال» دفاع کنند و شاید در تنهایی خود٬ وی را آماج تندترین انتقادات خود قرار میدهند زیرا او فقط سوار بر دستاوردی شد که قطعا هر وزیر دیگری نیز میتوانست آن را به نام خود تمام کند.
از برجام میگوییم؛ تمام دفاع زنگنه از خود حول محور افزایش تولید و صادرات نفت میچرخد که اولی مرهون کارکنانی است که او٬ آنها را «زاند» میخواند و دومی نشات گرفته از تلاش شخص محسن قمصری در امور بین الملل نفت بود که زنگنه٬ مرد خاکستری را به میان آورد و همه راهها را به او ختم کرد تا قمصری پس از چندبار استعفا به دلیل دخالتهای سید مجید هدایت زاده در امور خود٬ به بازنشستگی برسد.
وزیر نفت خیلی علاقه دارد افزایش صادرات نفت ایران را دستاورد بزرگی بنامد که حاکی از درایت اوست ولی هیچگاه نمیگوید اگر چنین توانمندی وجود داشت دلیل ذخیره کردن 28 میلیون بشکه میعانات گازی روی دریا چیست؟ همگان میدانند میعانات گازی خیلی سخت به فروش میرود و اگر با قیمت روز به فروش برود نشاندهنده توانمندی وزارت نفت است ولی 28 میلیون بشکه ذخیره روی آب٬ خود حدیث مفصلی است که بیانگر ضعف بزرگ است.
این تنها خروجی زنگنه در وزارت نفت بود که البته بخش اعظمی از این موفقیت٬ به دلیل برجام بود و بس و بدون تردید٬ وزیر نفت بدون برجام صنعت نفت را تعطیل تر از آنی میکرد که امروز شاهد آن هستیم. وزیر نفت خط لوله صلح را روی هوا برد ٬ قول داده بود کرسنت را یک هفتهای به پایان برساند که 40 ماه گذشت ولی خبری نشد٬ میانگین پیشرفت پروژههای پارس جنوبی را از 1.5 درصد به 0.5 درصد رساند٬ پروژه پالایشگاه ستاره خلیج فارس را به حال خود رها کرد٬ یک قرارداد در صنعت امضا نکرده است٬ از هدفمندی یارانه ها سود کرد ولی از له شدن کمر وزارت نفت در پرداخت یارانهها گفت و در کل سنگ روی سنگ نگذاشت و حالا برای فرار به جلو٬ به شکایت روی آورده است.
او قراردادهای جدید نفتی را بهانه کرده است و سعی دارد با انداختن توپ به زمین منتقدان٬ اینگونه القا کند که وزارت نفت سعی زیادی در اجرایی کردن IPC داشته و دارد ولی عدهای چوب لای چرخ ما میگذارند. امروز رسما اعلام شد که وزیر نفت از هدایت الله خادمی عضو کمیسیون انرژی شکایت کرده است و در دلایل این شکایت گفته شده که سخنان وی فراتر از حد قانونیاش بوده است!
باید توجه داشت اصل هشتاد و ششم قانون اساسی میگوید: نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهار نظر و رای خود کاملاً آزادند و نمی توان آنها را به سبب نظراتی که در مجلس اظهار کرده اند یا آرائی که در مقام ایفای وظایف نمایندگی خود داده اند تعقیب یا توقیف کرد.
نکته جالب اینجاست که اوج انتقادات خادمی از قراردادهای نفتی مربوط به روزهایی بود که چارچوب کلی آن هنوز به تصویب نرسیده بود و وقتی به تصویب نهادهای قانونی رسید٬ انتقادات نسبت به آن فروکش کرد. 6 ماه از تصویب و ابلاغ این قرارداد میگذرد و وزارت نفت طی این چند ماه از برگزازی مناقصه و حتی تولید از لایه نفتی پارس جنوبی گفت ولی این وعدهها دچار تکرار میشد و در نهایت هم به یک ماه دیگر موکول شد.
ناکامی وزارت نفت در برنامه پر طمطراق جذب سرمایه منبعث از بی تکلیفی و بلوشوی مدیریتی و کارشناسی در نفت است بطوری که تا به امروز نه اسناد مناقصه تهیه شده است و نه متن اصلی قرارداد تنظیم شده است.
این وضعیت به معنای آن است که این وزارتخانه مشغول هر کاری است جز کار اصلی خود و تمامی این وضعیت٬ ریشه در مدیریت زنگنه بر نفت دارد و در دولت هم نسبت به این موضوع انتقاد شده است هرچند که در ظاهر از عملکرد زنگنه حمایت شده است. حالا زنگنه با انبوهی از انتقاداتی که به وی وارد است و میداند هیچ توجیه منطقی برای آن وجود ندارد٬ با فرافکنی و شکایت از یک نماینده مجلس سعی دارد آدرسی انحرافی به افکار عمومی ارائه دهد.
او از کسی شکایت کرده که طی یک ماه گذشته٬ بر سر نرخ خوراک پتروشیمی تمام قد پشتش ایستاد و بشدت از برنامه وی حمایت کرد تا به وزیر نفت بیاموزد در اداره کشور٬ باید به فکر منافع ملی بود نه غرض ورزیهای شخصی. با این وجود زنگنه از او شکایت کرده است تا با تمسک به این شکواییه٬ اینطور القا کند که قصد ما کار کردن بود ولی نگذاشتند و مجبور به شکایت شدیم!
ریشه یابی شکایت وزارت نفت از منتقدان خود در ماههای پایانی دولت چندان کار سختی نیست ولی بهتر بود وزیر نفت بجای اینگونه اقدامات به افکار عمومی پاسخ میداد برآیند وزارت 40 ماهاش چه سودی برای نفت داشته است جز ورود گسترده ...؟ عقب ماندگی و وضعیت امروز صنعت نفت که مملو از یاس و ناامیدی است چه دلیلی دارد؟ چرا کرسنت روشن نمیشود وزیر نفت پشت به پشت زیر وعدههای خود میزند و دست آخر با یک شکایت بدنبال توجیه همه سوءمدیریتهای خود است؟ دقیقا چرا؟