نگاهی به 11 روز پر اضطراب وزیر یازدهم:
پاک نژاد چگونه وزیر نفت شد؟
میز نفت - پاک نژاد از روزی که به مجلس معرفی شد تا روزی که رأی اعتماد را از آن خود کند، 11 روز پراسترس را با جلسات فشرده گذراند؛ حتماً در روزهایی ناامید شد و در روزهایی امیدوار به رأی اعتماد. درنهایت پایان این ماراتن 11 روزه منجر به آن شد که خطابش قرار دهند: «یازدهمین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران».
وحید حاجی پور | و اما داستان یازدهمین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران؛ محسن پاک نژاد در جلسه چهار شهریور 1400 که اوجی به‌عنوان وزیر دهم، ریاستش را بر عهده داشت می‌دانست باید برای همیشه برود. 4 سالی با بازنشستگی فاصله داشت، روی کاغذ او دیگر شانسی برای تصاحب سمت‌های کلیدی نداشت پس تصمیم گرفت با یک درخواست، بازنشستگی زودتر از موعد بگیرد.
او رفت و سایرین به کارشان مشغول شدند؛ اواخر اردیبهشت 1403 اما داستان قدرت در ایران تغییر کرد و ابراهیم رئیسی جان خود را از دست داد. رهبری به دولت سیزدهم دستور داد تا شرایط را برای انتخابات زودرس ریاست جمهوری مهیا کند. چندی بعد، به شکلی عجیب و خارق‌العاده مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور شد.
پاک نژاد به امور کاری خود مشغول بود و حتی همان روزها نیز، به‌احتمال وزیر شدنش می‌خندید، مانند پزشکیان که تا همین چند ماه پیش، خودش هم فکر نمی‌کرد قرار است رئیس‌جمهور شود. پاک نژاد را به کمیته انتخاب گزینه‌های وزارت نفت دعوت کردند؛ رفت، گفت، شنید و برگشت. بدون اندک امیدی به گزینش نهایی.
حق هم داشت؛ درجایی که گزینه‌هایی همچون اسحاق جهانگیری، محمد شریعتمداری، غلامحسین نوذری و مسعود کرباسیان با آن حمایت سیاسی مطرح بودند، کسی از پاک نژاد نشانه‌ای نمی‌گرفت اما عقربه چرخید و چرخید تا به نام او رسید.
کیفیت انتخابش را پیش‌تر مرور کرده‌ایم؛ او در روز نخستی که به کمیسیون انرژی رفت برنامه‌ای ارائه نداد. به اعضای کمیسیون گفت چون دیر متوجه انتخابش شده، برنامه‌ای ندارد. دو روز بعد یعنی چهارشنبه جلسه دوم را با برنامه جدیدش در کمیسیون برگزار کرد اما برنامه او چنگی به دل نزد تا درنهایت با 16 رأی منفی و 7 رأی مثبت از مجلس خارج شود.
سایر کمیسیون‌ها هم رأی منفی به او دادند؛ امید او برای رسیدن به وزارت نفت کمتر و کمتر شد اما لابی‌ها، ارائه برنامه جدید و حمایت ویژه یک نهاد خاص باعث شد تا وضعیتش روزبه‌روز بهتر شود اما با شیبی کم. امیدها بیشتر شد ولی کافی نبود. سایر وزرای پیشنهادی دولت به او کمک کردند و درنهایت، روزی که قرار بود مخالفانش صحبت کنند، کسی نیامد.
موافقانش هم حرفی برای گفتن نداشتند تا پاک نژاد بدون هیچ اضطرابی، نطق کند و به جایش برگردد؛ نتیجه همان روز تقریباً مشخص بود اما شبش که فراکسیون انقلاب مجلس به رأی‌گیری مشغول شد، او توانست از 156 رأی حدود 100 رأی کسب کند تا میخ آخر را بر تابوت کابوس رأی اعتماد بزند.
انقلابی‌های مجلس، او را تائید کردند تا میدری، ظفرفندی، صالحی امیری و همتی را بزنند؛ سیاسی‌کاری این فراکسیون اما با نطق تاریخی و طوفانی رئیس‌جمهور در مجلس ناکام ماند و مجلس با رأی محکمی، همه کابینه را تائید کرد و پاک نژاد هم با 222 رأی، راهی وزارت نفت شد.
پاک نژاد از روزی که به مجلس معرفی شد تا روزی که رأی اعتماد را از آن خود کند، 11 روز پراسترس را با جلسات فشرده گذراند؛ حتماً در روزهایی ناامید شد و در روزهایی امیدوار به رأی اعتماد. درنهایت پایان این ماراتن 11 روزه منجر به آن شد که خطابش قرار دهند: «یازدهمین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران».
او رفت و سایرین به کارشان مشغول شدند؛ اواخر اردیبهشت 1403 اما داستان قدرت در ایران تغییر کرد و ابراهیم رئیسی جان خود را از دست داد. رهبری به دولت سیزدهم دستور داد تا شرایط را برای انتخابات زودرس ریاست جمهوری مهیا کند. چندی بعد، به شکلی عجیب و خارق‌العاده مسعود پزشکیان رئیس‌جمهور شد.
یک شوک بزرگ نفتی
پاک نژاد به امور کاری خود مشغول بود و حتی همان روزها نیز، به‌احتمال وزیر شدنش می‌خندید، مانند پزشکیان که تا همین چند ماه پیش، خودش هم فکر نمی‌کرد قرار است رئیس‌جمهور شود. پاک نژاد را به کمیته انتخاب گزینه‌های وزارت نفت دعوت کردند؛ رفت، گفت، شنید و برگشت. بدون اندک امیدی به گزینش نهایی.
حق هم داشت؛ درجایی که گزینه‌هایی همچون اسحاق جهانگیری، محمد شریعتمداری، غلامحسین نوذری و مسعود کرباسیان با آن حمایت سیاسی مطرح بودند، کسی از پاک نژاد نشانه‌ای نمی‌گرفت اما عقربه چرخید و چرخید تا به نام او رسید.
رأی منفی کمیسیون انرژی
کیفیت انتخابش را پیش‌تر مرور کرده‌ایم؛ او در روز نخستی که به کمیسیون انرژی رفت برنامه‌ای ارائه نداد. به اعضای کمیسیون گفت چون دیر متوجه انتخابش شده، برنامه‌ای ندارد. دو روز بعد یعنی چهارشنبه جلسه دوم را با برنامه جدیدش در کمیسیون برگزار کرد اما برنامه او چنگی به دل نزد تا درنهایت با 16 رأی منفی و 7 رأی مثبت از مجلس خارج شود.
سایر کمیسیون‌ها هم رأی منفی به او دادند؛ امید او برای رسیدن به وزارت نفت کمتر و کمتر شد اما لابی‌ها، ارائه برنامه جدید و حمایت ویژه یک نهاد خاص باعث شد تا وضعیتش روزبه‌روز بهتر شود اما با شیبی کم. امیدها بیشتر شد ولی کافی نبود. سایر وزرای پیشنهادی دولت به او کمک کردند و درنهایت، روزی که قرار بود مخالفانش صحبت کنند، کسی نیامد.
موافقانش هم حرفی برای گفتن نداشتند تا پاک نژاد بدون هیچ اضطرابی، نطق کند و به جایش برگردد؛ نتیجه همان روز تقریباً مشخص بود اما شبش که فراکسیون انقلاب مجلس به رأی‌گیری مشغول شد، او توانست از 156 رأی حدود 100 رأی کسب کند تا میخ آخر را بر تابوت کابوس رأی اعتماد بزند.
انقلابی‌های مجلس، او را تائید کردند تا میدری، ظفرفندی، صالحی امیری و همتی را بزنند؛ سیاسی‌کاری این فراکسیون اما با نطق تاریخی و طوفانی رئیس‌جمهور در مجلس ناکام ماند و مجلس با رأی محکمی، همه کابینه را تائید کرد و پاک نژاد هم با 222 رأی، راهی وزارت نفت شد.
پاک نژاد از روزی که به مجلس معرفی شد تا روزی که رأی اعتماد را از آن خود کند، 11 روز پراسترس را با جلسات فشرده گذراند؛ حتماً در روزهایی ناامید شد و در روزهایی امیدوار به رأی اعتماد. درنهایت پایان این ماراتن 11 روزه منجر به آن شد که خطابش قرار دهند: «یازدهمین وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران».
جمعه ۲ شهريور ۱۴۰۳ ساعت ۱۸:۵۸
کد مطلب: 38870