سود عملیاتی پالایشگاه آبادان چرا مهمتر است؟

به گزارش میز نفت،  همه چیز از انتشار خبر جلسه چند روز پیش هیئت دولت آغاز شد؛ وزیر نفت در آن جلسه به ارائه گزارشی به رئیس جمهور و اعضای دولت پرداخت و گفت پالایشگاه آبادان که به گفته وزیر سابق نفت ضرر ده بود، در سال 1402 معادل 12 هزار میلیارد تومان سود کرده است.

جواد اوجی برای پر رنگ کردن گزارش خود، به اظهارات سال 94 بیژن زنگنه استناد کرده بود؛ روزی که زنگنه گفته بود حاضر است پالایشگاه آبادان را مجانی واگذار کند.

با این وجود، اوجی یک گزاره مهم را سانسور کرد؛ در تاریخ 18 بهمن 1395 کلنگ فاز دوم طرح توسعه و تثبیت ظرفیت پالایشگاه آبادان با حضور اسحاق جهانگیری، معاون اول وقت رئیس جمهور به زمین زده شد تا از چند سال بعد، این پالایشگاه وارد سود دهی شود.

وزیر نفت با مخفی کردن این گزاره مهم سعی داشت اینگونه القا کند که با اقدامات دولت سیزدهم بود که پالایشگاه آبادان به سود کلانی رسیده است.
 

هیچ چیز قابل کتمان نیست

اما گزارش صورت مالی شرکت پالایش نفت آبادان چه می‌گوید؟ طبق صورت مالی که در کدال منتشر شده است، «سود عملیاتی» پالایشگاه آبادان در سال 1399 معادل 9 هزار و 700 میلیون تومان بوده است که با توجه به نرخ تسعیر دلار در قانون بودجه همان سال، پالایشگاه اصفهان حدود 400 میلیون دلار سود شناسایی کرده است.

با توجه به اظهارات وزیر نفت که سود این شرکت پالایشی را در سال گذشته 12 همت عنوان کرده، و همچنین نرخ تسعیر دلار که 43 هزار  و 500 تومان بوده، سود پالایشگاه آبادان معادل 270 میلیون دلار بوده است. 

رسانه های مدافع و حامی وزارت نفت که از روزهای گذشته در توییتر و شبکه های اجتماعی در حال دفاع از اظهارات وزیر نفت دولت رئیسی هستند، در یک اشتباه محاسباتی و عدم دقت به «مبانی صورت های مالی»، سود خالص پالایشگاه آبادان را با سود سال 1402 مقایسه می کنند.

برخی رسانه های اصولگرا می گویند سندی که به آن اتکا شده، سود غیرعملیاتی پالایشگاه آبادان بوده است که این سند هم قابل اتکا نیست چراکه فقط یک «پیش نویس» است!

اما همانگونه که همه می دانند، گزارش مالی منتشر شده در کدال، ممهور به مهر حسابرس و با امضای تمامی اعضای هیات مدیره شرکت پالایش نفت آبادان است بنا براین نه تنها این سند قابل رد شدن نیست، بلکه کاملا رسمی و قانونی است که مورد تایید سازمان بورس و اوراق بهادار است.
 

سود غیرعملیاتی ملاک است!

استدلال دیگر این گروه، آن است که مدام بر «سود خالص» تاکید می کنند و نه «سود عملیاتی»؛ برای درک غلط بودن این گزاره سازی، باید گفت اصولا ملاک سودده بودن یا زیان ده بودن شرکت‌های پالایشی، سود و یا زیان عملیاتی است و نه سود و ضرر خالص.

هزینه‌های غیرعملیاتی به هزینه‌هایی گفته می شود که به عملیات شرکت و سودسازی پالایشگاه ارتباطی ندارد. به عنوان نمونه هزینه‌هایی مانند حقوق دولتی که در قانون بودجه مشخص شده، هزینه تسهیلات مالی و… از جمله هزینه های غیرعملیاتی است که اساسا ارتباطی به ضرر ده بودن پالایشگاه ندارد.

به طور مثال همانطور که در یادداشت های توضیحی صورتهای مالی مشخص است پالایشگاه آبادان در سال ۱۳۹۹ حدود ۹.۴ همت زیان مربوط به «مانده حساب اعتبارات مصرف شده سرمایه‌ای از محل ۵ درصد عوارض نوسازی و توسعه شبکه خطوط لوله» را در صورت مالی خود لحاظ کرده است که با سودسازی شرکت پالایش نفت آبادان ارتباطی ندارد؛ بلکه  مربوط به هزینه‌ای است که قانون تکلیف کرده پالایشگاه نفت آبادان باید آن را تقبل کند. 




در تصویر زیر سایر جزئیات هزینه‌های غیرعملیاتی و عملیاتی پالایشگاه آبادان که در صورت‌های مالی به آن شده موجود است. همانطور که مشاهده می شود این پالایشگاه پس از پرداخت تمامی هزینه‌های مالی ناشی از تولید، ۹.۷ همت سود شناسایی کرده و با سود حاصل از آن هزینه‌های مالی ناشی از تسعیر ارز بدهی های ارزی ساخت پروژه‌ها را پرداخت کرده است.



به بیان ساده تر، «سود عملیاتی» پالایشگاه آبادان در سال 1399 همان 9.7 هزار میلیارد تومان بوده است که از محل همین سود، بدهی ها و تکالیف قانونی و پرداخت ها انجام شده است؛ آن هم در سالی که قیمت فرآورده های نفتی بسیار کمتر از قیمتی است که در سال 1402 به ثبت رسیده است!

منبع: شرق

پنجشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۰۹:۴۱