به گزارش میز نفت، طی چند سال اخیر نمایشگاههای متنوعی در حوزه نفت و انرژی به پا شده است که هیچکس نمیداند خروجی برگزاری چنین نمایشگاههایی که اغلب هم موازی با یکدیگر هستند، چیست؟!
نگاهی به تقویم نمایشگاههای نفتی ایران نشان میدهد هرساله چندین نمایشگاه به مجموع این رویدادها اضافه میشود که هیچ خروجی ملموسی برای صنعت نفت کشور نداشته و ندارند. اصلیترین نمایشگاه، مربوط به
نمایشگاه نفت تهران است که با وجود عدم استقبال شرکتهای خارجی از آن، اما از اهمیت خاصی برای شخصیت صنعت نفت برخوردار است.
به این چند نمایشگاهی که طی چند ماه گذشته برگزار شده، دقت کنید:
* نمایشگاه بین المللی نفت تهران
* نمایشگاه تخصصی ساخت تجهیزات صنعت نفت خوزستان
* نمایشگاه مدیریت فناوری و افزایش تولید دانشبنیان در زنجیره ارزش صنعت نفت (پتروتِک)
* نمایشگاه ایران پلاست
* نمایشگاه بینالمللی بهینهسازی مصرف و بهرهوری انرژی ایران
* نمایشگاه مدیریت فناوری محصولات دانشبنیان در صنعت نفت
* نمایشگاه و همایش تخصصی حمایت از ساخت داخل و دانشبنیان در صنعت پتروشیمی
* نمایشگاه پتروکم
* نمایشگاه زنان تأثیرگذار صنعت نفت
* نمایشگاه حمایت از تولیدات داخلی در صنعت نفت، گاز، پتروشیمی و پالایش
* نمایشگاه نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی پارس جنوبی
پرسش اساسی از مسئولان وزارت نفت این است که اصولاً برگزاری چنین دور همیهایی بر اساس چه اهدافی دنبال شده و خروجی عینی این شوآف ها شامل چه مواردی است جز آنکه پول هنگفتی به جیب برگزارکنندگان آن میرود؛ آنهم از جیب صاحبان سهام شرکتهای نفتی و پتروشیمی که اغلب از بازنشستگان و کارکنان صنعت نفت هستند.
اینکه شرکتهای نفتی، در یک دورهمی صمیمی، به غرفههای همدیگر رفته و درنهایت، چند تفاهمنامه تشریفاتی منعقد کنند آیا به سود منافع سهامداران و صنعت نفت است؟ قطعاً پاسخ به این پرسش منفی است ولی مطالبه اصلی از مسئولان وزارت نفت این است که چه زمانی قرار است سفره چرب نمایشگاههای بیتأثیر نفتی جمع شود.
هر عقل سلیمی در صنعت نفت میداند که همه شرکتهای نفتی دولتی، خصوصی و نیمهخصوصی هیچ حسابی روی نمایشگاهها باز نمیکنند چراکه «روابط»، نقش اصلی را در همکاریهای بین آنها ایفا میکند؛ با روابط است که پروژهها میان شرکتها شکل میگیرد و اساساً، بستن شدن نطفه همکاریها در محلی جز نمایشگاهها صورت میگیرد.
همانطور که از عنوان نمایشگاه پیداست، این رویدادها محلی است برای «موفق نشان دادن» شرکتها در گعدههای خودمانی؛ به خرج شرکتها و از جیب سهامداران بختبرگشتهای که نمیدانند پولشان به جیب برگزارکنندگان نمایشگاهها میرود و کک کسی هم نمیگزد.
البته اغلب نمایشگاهها، کنفرانسها، جشنواره ها و ... در سایر رشته های صنعتی و بازرگانی دیگر نیز داستاوردی ندارند و صرفا تحمیل هزینه به جامعه هستند.