به گزارش میز نفت، صدور کیفرخواستهای متعدد و ارجاع پرونده شرکتهای نفتی به دادگاهها، به بخشی از امور جاری شرکتهای نفتی تبدیل شده است؛ در این میان، اتفاقات اخیر مانند پیروزی فعالان محیط زیستی در دادگاه دوستان زمین که شل را مجبور کرد تا انتشار گازهای گلخانهای خود را تا 45 درصد کاهش دهد، سروصدای بسیاری به پا کرده است.
بهطور طبیعی، نفت هدف جذابی برای انتخاب دعاوی حقوقی است، اما با توجه به اینکه دولتهای اروپا و بسیاری از کشورهای آمریکای شمالی متعهد به حمایت کامل از انتقال انرژی هستند، صنعت نفت به یک هدف بزرگ تبدیل شده است چراکه فعالان محیط زیستی معتقدند دولتها با دفاع از خود، موجب بدتر شدن شرایط زیستمحیطی شدهاند.
شاید اولین شلیک تلافی جویانه عمومی در سال 2021 رخ داد؛ زمانی که مدیر اجرایی لیبرتی انرژی ویدئویی در یوتیوب ساخت که به نورث فیس به دلیل امتناع از فروش پوشاک مارک به یک شرکت نفتی ، حمله کرد. کریس رایت در این ویدئو، نورث فیس را به ریاکاری متهم کرد و به این واقعیت اشاره کرد که الیاف مصنوعی که در محصولات خود استفاده میکردند، محصول صنعت نفت بود.
این ویدئو در آن زمان سروصدای زیادی به پا کرد و دفاع نورث فیس به این اعتراف رسید که ارتباط با یک شرکت نفتی باعث بد جلوه دادن آن میشود و وعده میدهد تا سال 2030 همه محصولاتش را قابل بازیافت کند.
اما رایت به همینجا بسنده نکرد. همین ماه، مدیر اجرایی لیبرتی ویدئویی را در لینکدین منتشر کرد که روایت بحران آبوهوا را به چالش میکشید. لینکدین ویدیو را حذف کرد. رایت این تصمیم را به چالش کشید. لینکدین ابتدا گفت که این ویدئو، قانون خود را نقض میکند اما یک روز بعد آن را بازیابی کرد. و والاستریت ژورنال مقاله طولانی در مورد آن نوشت.
بازیگران بخش بزرگتر لیبرتی، انتقال انرژی را به روشهای دیگری به چالش میکشند. آنها ممکن است از تحمل حملات بیصدا و تعهد کاهش انتشار گازهای گلخانهای به این امید که همه آنها را بهتر دوست داشته باشند، بسنده کرده باشند.
بهعنوانمثال، سال گذشته، مایک ویرث مدیر اجرایی شورون، با اتهامات دولت بایدن مبنی بر اینکه صنعت نفت در حال کسب سودهای بیحدوحصر است، مقابله کرد و گفت: از منظر بلندمدت، اینها درواقع بازده اندکی از سرمایهگذاریهای نفتی است. شرکتهای نفتی بهطعنه میگفتند اگر دولت فدرال میخواهد بر سود نفتی مالیات بگیرد، باید از این صنعت درزمانی که در بدترین بحران کووید با مشکل مواجه بود، حمایت مالی میکرد. یا اینکه باید از فناوری بزرگ که در طول دو سال همهگیری کرونا، درآمد میلیاردی داشت، مالیات میگرفت.
اگزون موبیل فراتر رفت و به مالیات بادآوردهای حمله کرد که اتحادیه اروپا در دادگاه به همه اعضای خود توصیه کرد. سوپرمجر گفت که مالیات بادآورده غیرمولد بود، سرمایهگذاریها را کاهش داد و اتحادیه اروپا در اعمال مالیات بر شرکتهای نفتی از اختیارات قانونی خود فراتر رفته است. این سازمان به 3 میلیارد دلاری که در 10 سال گذشته در پالایشگاههای اروپا سرمایهگذاری کرده است، اشاره کرد که امنیت عرضه سوخت برای این قاره را تضمین میکند و نشان میدهد که چنین سرمایهگذاریهایی در یک محیط مالیاتی بادآورده انجام نخواهد شد.
شرکت آمریکایی تنها شرکت نبود. توتال فرانسوی سریعاً علیه یکی از نمادهای جنبش زیست محیط (صلح سبز) اقدام قانونی کرد. پسازاینکه سازمان گزارشی منتشر کرد مبنی بر اینکه توتال میزان انتشار گازهای گلخانهای خود را کمتر گزارش میکند، سوپرمجر بهسرعت وارد عمل شد و صلح سبز را به دلیل انتشار اطلاعات نادرست موردانتقاد قرار داد و علیه سازمان شکایت کرد.
توتال در آن زمان گفت: "گزارش صلح سبز از روشی پیروی میکند که حداقل میتوان گفت مشکوک است."
اکنون، پس از سال ویرانگر 2020، سال 2021 بسیار بهتر و یک سال 2022 درخشان، به نظر میرسد لونی در برخی از اهداف BP تجدیدنظر کرده است. سال گذشته در همین زمان، بریتیش پترولیوم اعلام کرد که قصد دارد تا سال 2030 تولید نفت و گاز را تا 40 درصد نسبت به سطح سال 2019 کاهش دهد. این هفته، سوپرمجر گفت که هدف کاهش تولید در سال 2030 نسبت به سال 2019، 25 درصد تا سال 2030 خواهد بود.
علاوه بر این، والاستریت ژورنال، به نقل از منابع آگاه، هفته پیش گزارش داد که مدیر اجرایی BP از بازدهی که بسیاری از پروژههای انرژی تجدید پذیر بریتیش پترولیوم به دست آوردهاند، ناراضی بوده است. درنتیجه، در این گزارش آمده است، او قصد داشت تا تبدیل شرکت را از شرکت نفتی بزرگ به بزرگ انرژی بزرگ انجام دهد.
ممکن است سودهای بیسابقه صنعت نفت را جسورتر کرده باشد، بهویژه درزمینه عملکرد ناامیدکننده شرکتهای بزرگ انرژیهای تجدید پذیر مانند Orsted و Siemens Gamesa.