به گزارش میز نفت، علی باقری کنی را روز گذشته به نمایشگاه بینالمللی نفت آوردند؛ مدیرعامل شرکت ملی نفت و معاون بینالملل وزیر نفت هم با به تن کردن پیراهنهایی ملقب به «یقه دیپلمات»، شکل کار را حفظ کردند و بهگونهای دور معاون وزیر امور خارجه چرخیدند که گویی سند دیپلماسی کشور در یک کارگروه سه نفره به امضا رسیده و خدمت بزرگی به ایران اسلامی شده است.
اما اصل جریان چیزی دیگری است؛ همهچیز به دفتر سیاسی سعید جلیلی و البته حزب پایداری برمیگردد که این روزها وزارت نفت را خانهسازمانی خودکرده است. علی باقری کنی یار غار سعید جلیلی است که جزو مخالفان اصلی برجام و توافق با غرب بود ولی این روزها مسئولیت مذاکره با غرب را برعهدهگرفته است. مذاکرهای برای احیای برجام.
همان معاهدهای که طی چند سال گذشته با انتقادات فراوانی از سوی تیم حاکم دولت مواجه شد؛ باقری یکی از مخالفان اصلی برجام بود و این روزها، در مقام معاون سیاسی وزیر امور خارجه به کار مشغول است. او روز گذشته به نمایشگاه نفت آمد و محسن خجسته مهر و احمد اسدزاده با پوشیدن پیراهنهای یقه دیپلمات، وی را در نمایشگاه چرخاندند بهمانند هیئتهای بینالمللی.
ریشه این ارتباط اما به دفتر جلیلی مربوط میشود؛ جایی که اسدزاده و خجسته مهر به آنجا رقت و آمد داشتند و ازنظر فکری، کاملاً در خطی حرکت میکنند که پایداری چی ها آن را ترسیم کردند. البته اسدزاده به دلیل فعالیت در بخشهای کارشناسی شورای عالی امنیت انرژی در بخش انرژی، سعی کرده خود را از مدیران برجسته شعام در دورههای گذشته معرفی کند و بر همین اساس، خود را محق معاونت بینالملل میداند.
درست برعکس خجسته مهر که ارتباطهای سیاسیاش، معطوف به جلسات کارشناسی در مجلس و البته بخش انرژی دفتر جلیلی است. بااینحال، حضور باقری کنی در نمایشگاه نفت و همراهی اسدزاده و خجسته مهر را باید در همان قالبی جستجو کرد که جریان پشت پرده پایداری برای نفت ساخته است و تعدادی از معاونان اوجی، باید در آن ایفای نقش کنند.
حلقه اتصال جریان حاکم بر نفت و پایداری چی ها، روی این اصل مهم اتفاقنظر دارد:«توافق بد است». شاید به همین دلیل باشد که خجسته مهر با دادن آدرسهای اشتباه در حوزه تجارت نفت و توسعه میادین نفتی، سعی دارد صنعت نفت را در اوج نیازمندی به توافق، مستثنا از هرگونه توافقی جا بزند.
دوشنبه ۲۶ ارديبهشت ۱۴۰۱ ساعت ۰۰:۳۶