نفت، چگونه صنعتی شد؟/ 2
سرگذشت عجیب کاشف نفت جهان
میز نفت - دریک، یک سرهنگ بازنشسته ارتیش آمریکا داستان عجیبی دارد؛ فردی که با وجود مخالفت کارفرمایش به حفاری اولین چاه نفت آمریکا ادامه داد و سرانجام برای نخستین بار، نفت را از زیر زمین بیرون کشید.
به گزارش میز نفت، در بخش نخست «نفت، چگونه صنعتی شد؟» به این موضوع اشاره شد که بیزل به دنبال راهی برای پیدا کردن منبع جدید نفت بود.
در بخش دوم می خوانیم:
در یکی از روزهای بسیار گرم نیویورک در سال ۱۸۵۶،بیزل برای در امان ماندن از تابش اشعه آفتاب زیر سایه بان یک داروخانه پناه گرفت و چشمش به آگهی افتاد که در آن به فواید دارویی نفت اشاره شده بود؛ در این اگهی برای جلب نظر مشتری شیوه به دست آوردن روغن صخره را نیز از طریق برج های چاه کنی نمک به تصویر کشیده بود تا بیزل با افکاری جدید پیشنهادی را مطرح کند که مورد تمسخر همکارانش قرار بگیرد. شریکان بیزل به وی می گفتند:«تو می خواهی از عمق زمین نفت بیرون بکشی؟ تو دیوانه شده ای!»
چینی ها هزار و ۵۰۰ سال پیش برای استخراح نمک تا عمق سه هزار متری حفاری کرده بودند و دراروپا نیز چنین شیوه ای مرسوم شده بود اما هیچ‌کس فکر استخراج نفت را با این روش نمی کرد.
تاونزند پیگیری این ایده را بر عهده گرفت و بی توجه به سخره های همکارانش به دنبال کسی بود که کار را به او محول کند. نامزد آن‌ها برای این کار کسی نبود جز دریک که اوج پیوندش با صنعت بازرسی راه آهن نیوهوتون بود.
دریک ۳۸ ساله هر روز عصرها با حضور در میان بیکاران معرکه می گرفت و با خاطرات افسانه ای خود جمع بیکاران را سرگرم می کرد که در یکی از غروب های نیوهوتون، تاونزند باوی به گفت و کو نشست و وی را راضی کرد تا چند سهام از سهام کمپانی را بخرد و پس از چند روز به وی ماموریتی بزرگ را پیشنهاد داد. برای دریک چنین موضوعی جذابیت داشت زیرا وی، شخصیتی ماجراجو،سرسخت،لجباز و هیجان طلب داشت که تاونزند از این روحیه او به بهترین شکل بهره برد.
دریگ در دسامیر ۱۸۵۷ وارد روستای «تیتوسویل» پنسیلوانیا شد.این روستا با جمعیتی ۱۲۵ نفره و متکی به فروش الوار میزبان دریک بود. وی در تلگرافی اعلام کرد:«با وجود تمسخر من از سوی اهالی تیتوسویل، استخراج نفت کار امن است و قطعا از آن منطقه نفت استخراج می کنم.»
در آن سال ها همگان بر این باور بودند که تنها با کندن زمین، روغن یا نفت استخراج می شود نه روش دیگری؛ دریک در بهار ۱۸۵۸ کار خود را زسما آغاز کرد و پس از چند ماه در نامه ای خواستار ارسال پول شد که بلافاصله مبلغ یک هزار دلار برای وی ارسال شد.کارگران وی بعد از چند روز کار و دریافت دستمزد وی را تنها گذاشته و ناپدید می‌شدند تا این که «عمو بیلی» به همراه دو فرزندش با وی همپیمان شدند که تا پایان کار حفاری با وی باشند.
حدود یک سال از حفاری می گذشت اما هیچ علائمی از نفت دیده نشد و تاونزند در اوج یاس حواله ای را به تیتوسویل ارسال کرد که از دریک می حواست با آن تصفیه حساب کرده و به نیوهیون بازگردد. دریک بی خبر از این نامه و حواله با سرسختی تمام به کار خود ادامه داد و بعد از ظهر ۲۷ اوت ۱۸۵۹ درحالی‌که حواله و نامه به دستش نرسیده و وی به کل بی خبر از آن بود، مته حفاری اش در عمق ۶۹ پایی زمین به شکاف رسید.
فردای آن روز به دلیل تعطیلی رسمی – یکشنبه- استراحت کرد اما عمو بیلی سری به چاه زد که در نهایت شگفتی متوجه ماده سیاه رنگی روی آب شد؛ بله آن‌ها به نفت رسیده بودند و دریک وقتی روز دوشنبه به محل چاه رفت و از خوشحالی فریادی بلند سر داد. اهالی روستا به محل کشف نفت امدند و بلند فریاد می زدند:«یانکی نفت پیدا کرد!»
همان روز قیمت زمین در تبتوسویل چند برابر شد و سوداگران راهی این روستا شدند. خبر به جرج بیزل و تاونزند مخابره شد و هیچ‌کس سر از پا نمی شناخت.رودخانه نفت در تیوسویل به راه افتاد و بیزل را به تیتوسویل کشاند؛ فردی که در کنار تاونزند نقش مهمی در کشف نفت داشت.بیرل به سبب حفاری نخستین چاه نفتی دنیا به ثروتی رویایی رسید و جزو ۶ ثروتمند امریکا قرار گرفت درست بر عکس دریک که خود را به نابودی کشاند.
دریک ابتدا خود به صورت یک خریدار نفت مشغول به کار شد و بعد در موسسه ای در وال استریت به خرید و فروش سهام نفت پرداخت اما آینده نگر نبودن وی او را به یک معامله گر بازنده تبدیل کرد و با ثروت خود «قمار» کرد.وی در سال ۱۸۶۶ تمام پولی که به دست اورده بود از دست داد و در نهایت درد و فقر گذر ایام کرد.وی در اواخر عمر خود تصمیم گرفت نام خود را در تاریخ ثبت کند و همواره خود را مخترع تلمبه حفاری معرفی می کرد.
سرانجام در سال ۱۸۷۳، دولت ایالتی پنسیلوانیا در برابر خدماتی که انجام داده بود مقرری مختصری را مادام العمر به وی اختصاص داد تا مرهمی باشد برای زخم هایش. جسد وی چند سال بعد در یکی از منازل جنوب شهر پنسیلوانیا پیدا شد؛ روزنامه های پنسیلوانیا تیتر زدند:« دریک، پدر حفاری نفت جهان مرد»
در بخش دوم می خوانیم:
در یکی از روزهای بسیار گرم نیویورک در سال ۱۸۵۶،بیزل برای در امان ماندن از تابش اشعه آفتاب زیر سایه بان یک داروخانه پناه گرفت و چشمش به آگهی افتاد که در آن به فواید دارویی نفت اشاره شده بود؛ در این اگهی برای جلب نظر مشتری شیوه به دست آوردن روغن صخره را نیز از طریق برج های چاه کنی نمک به تصویر کشیده بود تا بیزل با افکاری جدید پیشنهادی را مطرح کند که مورد تمسخر همکارانش قرار بگیرد. شریکان بیزل به وی می گفتند:«تو می خواهی از عمق زمین نفت بیرون بکشی؟ تو دیوانه شده ای!»
چینی ها هزار و ۵۰۰ سال پیش برای استخراح نمک تا عمق سه هزار متری حفاری کرده بودند و دراروپا نیز چنین شیوه ای مرسوم شده بود اما هیچ‌کس فکر استخراج نفت را با این روش نمی کرد.
تاونزند پیگیری این ایده را بر عهده گرفت و بی توجه به سخره های همکارانش به دنبال کسی بود که کار را به او محول کند. نامزد آن‌ها برای این کار کسی نبود جز دریک که اوج پیوندش با صنعت بازرسی راه آهن نیوهوتون بود.
دریک ۳۸ ساله هر روز عصرها با حضور در میان بیکاران معرکه می گرفت و با خاطرات افسانه ای خود جمع بیکاران را سرگرم می کرد که در یکی از غروب های نیوهوتون، تاونزند باوی به گفت و کو نشست و وی را راضی کرد تا چند سهام از سهام کمپانی را بخرد و پس از چند روز به وی ماموریتی بزرگ را پیشنهاد داد. برای دریک چنین موضوعی جذابیت داشت زیرا وی، شخصیتی ماجراجو،سرسخت،لجباز و هیجان طلب داشت که تاونزند از این روحیه او به بهترین شکل بهره برد.
دریگ در دسامیر ۱۸۵۷ وارد روستای «تیتوسویل» پنسیلوانیا شد.این روستا با جمعیتی ۱۲۵ نفره و متکی به فروش الوار میزبان دریک بود. وی در تلگرافی اعلام کرد:«با وجود تمسخر من از سوی اهالی تیتوسویل، استخراج نفت کار امن است و قطعا از آن منطقه نفت استخراج می کنم.»
در آن سال ها همگان بر این باور بودند که تنها با کندن زمین، روغن یا نفت استخراج می شود نه روش دیگری؛ دریک در بهار ۱۸۵۸ کار خود را زسما آغاز کرد و پس از چند ماه در نامه ای خواستار ارسال پول شد که بلافاصله مبلغ یک هزار دلار برای وی ارسال شد.کارگران وی بعد از چند روز کار و دریافت دستمزد وی را تنها گذاشته و ناپدید می‌شدند تا این که «عمو بیلی» به همراه دو فرزندش با وی همپیمان شدند که تا پایان کار حفاری با وی باشند.
حدود یک سال از حفاری می گذشت اما هیچ علائمی از نفت دیده نشد و تاونزند در اوج یاس حواله ای را به تیتوسویل ارسال کرد که از دریک می حواست با آن تصفیه حساب کرده و به نیوهیون بازگردد. دریک بی خبر از این نامه و حواله با سرسختی تمام به کار خود ادامه داد و بعد از ظهر ۲۷ اوت ۱۸۵۹ درحالی‌که حواله و نامه به دستش نرسیده و وی به کل بی خبر از آن بود، مته حفاری اش در عمق ۶۹ پایی زمین به شکاف رسید.
فردای آن روز به دلیل تعطیلی رسمی – یکشنبه- استراحت کرد اما عمو بیلی سری به چاه زد که در نهایت شگفتی متوجه ماده سیاه رنگی روی آب شد؛ بله آن‌ها به نفت رسیده بودند و دریک وقتی روز دوشنبه به محل چاه رفت و از خوشحالی فریادی بلند سر داد. اهالی روستا به محل کشف نفت امدند و بلند فریاد می زدند:«یانکی نفت پیدا کرد!»
همان روز قیمت زمین در تبتوسویل چند برابر شد و سوداگران راهی این روستا شدند. خبر به جرج بیزل و تاونزند مخابره شد و هیچ‌کس سر از پا نمی شناخت.رودخانه نفت در تیوسویل به راه افتاد و بیزل را به تیتوسویل کشاند؛ فردی که در کنار تاونزند نقش مهمی در کشف نفت داشت.بیرل به سبب حفاری نخستین چاه نفتی دنیا به ثروتی رویایی رسید و جزو ۶ ثروتمند امریکا قرار گرفت درست بر عکس دریک که خود را به نابودی کشاند.
دریک ابتدا خود به صورت یک خریدار نفت مشغول به کار شد و بعد در موسسه ای در وال استریت به خرید و فروش سهام نفت پرداخت اما آینده نگر نبودن وی او را به یک معامله گر بازنده تبدیل کرد و با ثروت خود «قمار» کرد.وی در سال ۱۸۶۶ تمام پولی که به دست اورده بود از دست داد و در نهایت درد و فقر گذر ایام کرد.وی در اواخر عمر خود تصمیم گرفت نام خود را در تاریخ ثبت کند و همواره خود را مخترع تلمبه حفاری معرفی می کرد.
سرانجام در سال ۱۸۷۳، دولت ایالتی پنسیلوانیا در برابر خدماتی که انجام داده بود مقرری مختصری را مادام العمر به وی اختصاص داد تا مرهمی باشد برای زخم هایش. جسد وی چند سال بعد در یکی از منازل جنوب شهر پنسیلوانیا پیدا شد؛ روزنامه های پنسیلوانیا تیتر زدند:« دریک، پدر حفاری نفت جهان مرد»
دوشنبه ۶ دی ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۱۱
کد مطلب: 32088