چهل سالِ سخت

میز نفت | چهار دهه فروش نفت ایران برخلاف سایر کشورهای نفتی جهان تاریخی پرفراز و نشیبی را پیموده است که عمده دلایل این وضعیت، متاثر شدن تجارت نفت از تحولات سیاسی و بین المللی است.
 
با پیروزی انقلاب اسلامی و وقوع جنگ تحمیلی، شرکت‌های خریدار نفت ایران و فروشندگان فرآورده‌های نفتی به دلیل تحریم‌ آمریکا و افزایش  ریسک از کار با ایران کنار کشیدند.
 
 بیمه‌های بین المللی از پوشش محموله های ایرانی سر باز زدند و به همین دلیل شرکت ملی نفت تصمیم گرفت با پر کردن نفتکش های ایرانی در پایانه های صادراتی و با پوشش حمایتی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، این نفتکش ها را به صورت کاروان از خلیج فارس عبور دهد.
 
در دهه 60 شمسی، مشکل اصلی کشور تامین فرآورده‌های نفتی بود که به دلیل تحریم‌های یکجانبه آمریکا، تامین سوخت مورد نیاز ایران بسیار سخت شد. ایران در آن زمان به دلیل بمباران‌های پالایشگاه‌های خود بشدت محتاج سوخت بود.
 
پس از پایان جنگ تحمیلی، ظرفیت تولید نفت ایران به بیش از 4 میلیون بشکه افزایش یافت اما تحریم‌های داماتو تصویب شد که براساس آن، شرکت های آمریکایی از خرید نفت ایران منع شدند و این به معنای از دست رفتن مشتریانی با عدد 500 هزار بشکه در روز بود.
 
 شرکت ملی نفت ایران در آن دوره با یک بحرن بزرگ مواجه شد ولی با وجود محدودیت های فراوانی که در این باره داشت، توانست طی مدت سه ماه بازارهای دیگری را جایگزین کند.
 
 دهه 80 شمسی را باید دهه آرام تجارت نفت ایران نامید؛ در این دوره، افزایش تعداد نفتکش های ایران بود که در دهه ۷۰ مورد تاکید قرار داشت. از آنجا که ایران در خطر تحریم های تازه قرار داشت و مهمترین رکن در فروش نفت، حمل و نقل بود، ناوگان نفتکش توسعه یافت.
 
 از اواخر دهه ۸۰ زمزمه تحریم خرید نفت ایران به گوش می رسید و در ابتدای دهه ۹۰ این تحریم ها اجرایی شد. به دلیل تکلیف آمریکا به کشورهای خریدار نفت ایران برای کاهش ۲۰ درصدی واردات نفت ایران به صورت هر شش ماه یکبار، صادرات نفت کشور به رقم ۷۰۰ هزار بشکه در روز هم رسید.
 

توضیحات بیشتر را در فیلم ببینید. اینجا را کلیک کنید.

سه شنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۰۳