چه کسی آزادگان را اسیر اینپکس کرد؟

به گزارش ميزنفت، بیژن نامدار زنگنه هفته گذشته در گفت و گو با روزنامه ایران در پاسخ به این سوال که نقش ایرانی‌ها در کنسرسیومی که قرار است آزادگان را توسعه دهد چیست گفت:« شرکت‌های ایرانی می‌توانند با شریکان خارجی صاحب صلاحیت مشترکاً شرکت کنند. اما نه به تنهایی. الان حتی ژاپنی‌ها هم حاضر نیستند که رهبر طرح توسعه آزادگان شوند».

این اظهارات زنگنه از دو حالت بیشتر خارج نیست، یا شرکت اینپکس واقعا چنین نظری دارد و یا امتیازی که در سال 2001 از ایران کسب کرده حاصل یک بده بستان سیاسی بوده است. در هر دو صورت حضور ژاپنی‌ها در ایران یک خسارت وحشتناک بوده است و مقصر این خسارت یا شرکت ملی نفت است و یا این شرکت که عملا هیچ راهی را برای برداشت از آزادگان را باز نکرد.

شرکت اینپکس سال‌ها به بهانه‌‌های مختلف از توسعه میدان آزادگان جنوبی سر باز زد و دست آخر تصمیم گرفت 10 درصد از سهام پروژه را نگه داشته و از ایران خارج شود. اینپکس قرارداد رسمی توسعه این میدان را در سال 2004 امضا کرد ولی در سال 2008 یا همان سال 1387 تصمیم به کنار رفتن گرفت.
وقت کشی 4 ساله ژاپنی‌ها در توسعه آزادگان از روز امضای قرارداد و یا بعبارتی وقت کشی 7 ساله اینپکس از سال 2001 تا 2008 را نمی‌توان با هیچ منطقی قبول کرد و در این میان نخستین کسی که ضروری است پاسخگو باشد وزیر نفت است که باید توضیح دهد دلیل واگذاری این میدان به ژاپنی‌ها در دوران نخست وزارتش چه بوده است.

بدون تردید اینپکس سال 2017 با اینپکس سال 2001 تفاوت‌های بسیاری پیدا کرده و این شرکت باید به حدی از بلوغ رسیده باشد که بتواند رهبری کنسرسیوم را بر عهده بگیرد ولی به اعتقاد وزیر نفت، این شرکت توانمندی این مهم را پس از 16 سال از امضای تفاهمنامه آزادگان با شرکت ملی نفت ندارد. اگر اینطور است پس چگونه به این شرکت در سال 2001 و بعدا 2004 اعتماد شد که آزادگان را توسعه بدهد؟

امروز هم وزارت نفت با ارائه آمارهایی از میزان تولید از آزادگان جنوبی و تکیه بر ضریب بازیافت بر این باور است که با واگذاری این میدان به شرکت‌های خارجی بویژه شرکت‌های شل و توتال می‌توان به آینده امیدوار بود. شبیه همان استدلال‌هایی که در دوره نخست وزارت زنگنه درباره اینپکس مطرح شد. اعتراف وزیرنفت به عدم توانمندی اینپکس در راستای ضعف شرکت‌های داخلی برای توسعه آزادگان، ییش از آنکه توجیه مناسبی برای واگذاری این میدان به شرکت‌های خارجی باشد، بیانگر عدم توجه کافی به منافع ملی در تصمیم گیری‌های مهم صنعت نفت است که چطور به شرکتی که در بالادست شناخته شده نبود، اعتماد شد و بزرگترین میدان نفتی کشور در اختیارش قرار گرفت!

برنامه وزارت نفت برای توسعه آزادگان مشخص است و این میدان امسال به مناقصه خواهد رفت ولی گویا کسی نباید بابت وقت کشی‌های شرکت ژاپنی و تصمیم «بدی» که در زمان وزارت نخست وزیر نفت اخذ شد، پرسشی مطرح کند که آقای وزیر، چرا منافع ملی را اسیر اینپکس کردید.

آن تصمیم یا به دلیل سیاسی کاری در سطح کلان دولت بوده است یا محصول یک تصمیم اشتباه که در هر دو صورت وزیرنفت باید پاسخگوی آن باشد چرا که تاریخ نشان داده است که هرگاه وزیرنفت میلش با یک تصمیم نباشد بدون وقفه صاحبان ایده را متقاعد می‌کند که ایده خودش را پیاده کنند.

سه شنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۰۹:۰۵