تاملی بر اظهارات مهم محمدباقر قالیباف:
تحویل زمین سوخته نفتی
میز نفت - اظهارات روز گذشته محمدباقر قالیباف در مجلس شورای اسلامی پیرامون موضوع نقش ایران در بازار جهانی نفت، شاید مؤید این ادعا باشد که بوی تغییر می‌آید؛ البته اگر تندروها و دل‌بستگان به تحریم، اجازه دهند!
وحید حاجی پور | اظهارات روز گذشته محمدباقر قالیباف در مجلس شورای اسلامی پیرامون موضوع نقش ایران در بازار جهانی نفت، شاید مؤید این ادعا باشد که بوی تغییر می‌آید؛ البته اگر تندروها و دل‌بستگان به تحریم، اجازه دهند!
قالیباف گفته است روزگاری اگر دشمن ، کشورمان را تهدید می‌کرد، از اهرم نفت و گازمان بهره می‌بردیم اما الآن وضعیت چگونه است؟ او با صراحت هرچه تمام گفته است ایران نقشی در بازار جهانی ندارد و کاملاً در حوزه نفت و انرژی خلع سلاح و در اصلی‌ترین مزیت اقتصادی خود، زمین‌گیر شده است.
ایرانی که درمجموع ذخایر نفت و گاز، رتبه نخست را در جهان از آن خودکرده است، این روزها نه‌تنها هیچ نقشی در بازارهای بین‌المللی ندارد بلکه در تأمین نیازهای انرژی خود هم ناتوان است. بخشی از این نگون‌بختی، به تحریم و عدم سرمایه‌گذاری برمی‌گردد و بخشی دیگر، به حکمرانی غلط اقتصادی که شبیه به کمونیسم است.
از سال 88 به بعد که کشور در بن‌بست جذب سرمایه‌گذاری و تغییر ریل سیاست‌های اقتصادی قرار گرفته، اوضاع به شکل عجیبی به‌هم‌ریخته است؛ کشور از صادرات بنزین، گاز، برق و سایر حامل‌های انرژی، به واردات رسیده و یا تا چند سال دیگر می‌رسد.
در باب این تغییر، نکات بسیاری نهفته است ازجمله تحریم که برخی در داخل، حیات و ممات سیاسی‌شان به آن گره‌خورده است؛ ایرانی که با 160 میلیارد بشکه نفت ذخیره‌شده در مخازن خود، سال‌هاست ظرفیت تولیدش 3.6 میلیون بشکه ثابت مانده و یا در توسعه میادین گازی کشور مانند میدان کیش، نمی‌تواند تکانی به خود دهد، در گرداب تحریم در حال دست‌وپا زدن است.
از سوی دیگر، اقتصاد بیمار کشورمان و سیاست‌های کمونیستی که منجر به رهاشدگی مصرف شده، شرایطی را ایجاد کرده که کسی جرئت دست زدن به آن را ندارد. راهکارهای بوتیکی که حامیان تحریم می‌دهند هم که بماند برای بعد.
اینکه رئیس یکی از قوای سه‌گانه کشور، تعارف را کنار گذاشته و به خلع سلاح نفتی ایران در جهان اعتراف می‌کند، باید حمایت و ستایش شود. برای نخستین بار است که مختصات دقیق و مبرهن انرژی ایران و کاهش سهمش از اقتصاد جهانی، توسط یک مقام رسمی عنوان‌شده و به توهم «نه» گفته است، و این اتفاق مبارکی است.
اینکه نقطه‌ضعف پذیرفته شده خود یکی از مهم‌ترین گام‌هایی است که برای اصلاح وضعیت فعلی نیاز است؛ با پنهان کردن مشکلات و خوش‌بینی به مسائل، نمی‌توان ابر بحران‌های کشور را مدیریت کرد. دنیا در حال تغییر است، سرعت بالایی هم دارد. ما به انداز کافی عقب‌مانده‌ایم، درگیر فساد و سیستم ناکارآمد اقتصادی خود شده‌ایم. همین امروز هم دیر شده، با همین دست‌فرمان، قطعاً تا چند سال دیگر دچار فروپاشی اقتصادی خواهیم شد که فقط خداوند، به فریاد برسد.
قالیباف گفته است روزگاری اگر دشمن ، کشورمان را تهدید می‌کرد، از اهرم نفت و گازمان بهره می‌بردیم اما الآن وضعیت چگونه است؟ او با صراحت هرچه تمام گفته است ایران نقشی در بازار جهانی ندارد و کاملاً در حوزه نفت و انرژی خلع سلاح و در اصلی‌ترین مزیت اقتصادی خود، زمین‌گیر شده است.
ایرانی که درمجموع ذخایر نفت و گاز، رتبه نخست را در جهان از آن خودکرده است، این روزها نه‌تنها هیچ نقشی در بازارهای بین‌المللی ندارد بلکه در تأمین نیازهای انرژی خود هم ناتوان است. بخشی از این نگون‌بختی، به تحریم و عدم سرمایه‌گذاری برمی‌گردد و بخشی دیگر، به حکمرانی غلط اقتصادی که شبیه به کمونیسم است.
از سال 88 به بعد که کشور در بن‌بست جذب سرمایه‌گذاری و تغییر ریل سیاست‌های اقتصادی قرار گرفته، اوضاع به شکل عجیبی به‌هم‌ریخته است؛ کشور از صادرات بنزین، گاز، برق و سایر حامل‌های انرژی، به واردات رسیده و یا تا چند سال دیگر می‌رسد.
در باب این تغییر، نکات بسیاری نهفته است ازجمله تحریم که برخی در داخل، حیات و ممات سیاسی‌شان به آن گره‌خورده است؛ ایرانی که با 160 میلیارد بشکه نفت ذخیره‌شده در مخازن خود، سال‌هاست ظرفیت تولیدش 3.6 میلیون بشکه ثابت مانده و یا در توسعه میادین گازی کشور مانند میدان کیش، نمی‌تواند تکانی به خود دهد، در گرداب تحریم در حال دست‌وپا زدن است.
از سوی دیگر، اقتصاد بیمار کشورمان و سیاست‌های کمونیستی که منجر به رهاشدگی مصرف شده، شرایطی را ایجاد کرده که کسی جرئت دست زدن به آن را ندارد. راهکارهای بوتیکی که حامیان تحریم می‌دهند هم که بماند برای بعد.
اینکه رئیس یکی از قوای سه‌گانه کشور، تعارف را کنار گذاشته و به خلع سلاح نفتی ایران در جهان اعتراف می‌کند، باید حمایت و ستایش شود. برای نخستین بار است که مختصات دقیق و مبرهن انرژی ایران و کاهش سهمش از اقتصاد جهانی، توسط یک مقام رسمی عنوان‌شده و به توهم «نه» گفته است، و این اتفاق مبارکی است.
اینکه نقطه‌ضعف پذیرفته شده خود یکی از مهم‌ترین گام‌هایی است که برای اصلاح وضعیت فعلی نیاز است؛ با پنهان کردن مشکلات و خوش‌بینی به مسائل، نمی‌توان ابر بحران‌های کشور را مدیریت کرد. دنیا در حال تغییر است، سرعت بالایی هم دارد. ما به انداز کافی عقب‌مانده‌ایم، درگیر فساد و سیستم ناکارآمد اقتصادی خود شده‌ایم. همین امروز هم دیر شده، با همین دست‌فرمان، قطعاً تا چند سال دیگر دچار فروپاشی اقتصادی خواهیم شد که فقط خداوند، به فریاد برسد.
سه شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳ ساعت ۲۳:۱۲
کد مطلب: 39746
