وحید حاجی پور | موضوع صادرات نفت ایران نهتنها در داخل، حتی در آمریکا هم تبدیل به یک دستاویز مهم برای
رقابتهای انتخاباتی برای رسیدن به صندلی ریاست جمهوری است؛ در هر دو کشور هم فضای انتخاباتی حاکم شده است و همین موضوع، برای دستاورد سازی و حملات سیاسی کافی است.
در ایران،
سعید جلیلی میگوید با راهکارهای او دولت سیزدهم توانسته صادرات نفت را به عدد 1.5 میلیون بشکه در روز برساند؛ اظهارات وی با نقدهای فراوانی از سوی کارشناسان نفتی مواجه شد و بسیاری، بر این باورند که افزایش
صادرات نفت ایران به دلیل چشم بستن بایدن بر تحریمهای آمریکاست چراکه منافع واشنگتن، برای بایدن مهمتر است.
در مقابل، وزیر نفت و سعید جلیلی معتقدند تعداد
تحریمهای آمریکا علیه ایران در سه سال گذشته افزایشیافته و اگر بایدن، قصد داشت صادرات نفت ایران را تسهیل کند، به تعداد تحریمها اضافه نمیکرد؛ البته این افراد نمیگویند تحریمهای اضافه شده، اساساً تحریمهای نمایشی هستند که بایدن با آنها میخواهد از فشار جمهوری خواهان خلاص شود.
اما در آمریکا چه خبر است؟ جمهوری خواهان و ترامپ طی دو سال گذشته با مصاحبههای عجیب خود به دنبال تخریب
جو بایدن رئیسجمهور این کشور هستند؛ مصاحبههای پیدرپی این افراد علیه بایدن که چشم خود را بر صادرات نفت ایران بسته اتفاقاً، اسنادی را هم «رو» کردهاند، باعث شده تا بایدن برای کاهش فشارها، به تعداد تحریمها اضافه کند.
همین چند ماه پیش بود که
ترامپ با حمله به بایدن گفته است او در حال خدمت به ایران است و به این کشور، صادرات نفت به چین را هدیه داده است. حملات همهجانبه جمهوری خواهان به بایدن باعث شد تا بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا را به سنا کشانده و وی را بازخواست کنند.
بلینکن که در جلسه سنا، برای فرار از فشارهای همهجانبه و خشم سناتورها مجبور شد بگوید ایران با دور زدن تحریمها، نفت را صادر میکند و دولت بایدن حتی با اضافه کردن تحریمها، نتوانسته مانع صادرات نفت ایران شود!
همین موضع، باعث استناد دولت سیزدهم شود و آنها بگویند آمریکا به شکست تحریمها اعتراف کرده است! درحالیکه هم بایدن، هم جمهوری خواهان و هم مقامات جمهوری اسلامی ایران میدانند، صادرات نفت ایران به چین محصول یک توافق شفاهی و سری میان تهران، پکن و واشنگتن است.
در سیاسی بودن این موضوع بهتر است به اظهارات اخیر
تد کروز، از منتقدان بزرگ بایدن و چهره تندرو و برجسته جمهوری خواهان اشاره کرد؛ او برای تخریب بایدن گفته است آقای رئیسجمهور کاری به صادرات نفت ایران ندارد و همین موضوع موجب شده تا صادرات نفت این کشور به بیش از 2 میلیون بشکه در روز افزایش یابد!
او ادامه داده است که ایران از محل
صادرات نفت خود سالانه 80 میلیارد دلار درآمد کسب میکند؛ همین موضع کافی است تا مشخص شود او در فضای سیاسی سیر میکند و تنها هدفش از طرح چنین موضوعاتی، فشار حزبی به بایدن است.
احمد جانجان از کارشناسان اقتصادی درباره این ادعا نوشته است:«اگر قیمت نفت فروختهشده ایران را 60 دلار در نظر بگیریم، یعنی صادرات 1.3 میلیارد بشکهای نفت در سال. عدد تد کروز کاملاً اشتباه است چراکه با این رقم، ایران باید روزانه 3.6 میلیون بشکه نفت صادر کند درحالیکه ظرفیت تولید کل نفت ایران 3.6 میلیون بشکه است!»
نگاهی به جنگ اعداد نفتی در رقابتهای انتخاباتی ایران و آمریکا، نشان میدهد پدیده نفت ایران تبدیل به یک ابزار مهم سیاسی برای نقد طرف مقابل شده است؛ در ایران، منتقدان دولت 13 میگویند صادرات نفت به دلیل عبور بایدن از تحریمهای اساسی است و در آمریکا، همین موضوع تبدیل به تخریب دولت بایدن شده است.
طبیعی است که دولت آمریکا برای فرار از یک رسوایی، روی افزایش تحریمها مانور بدهند و بهجای قبول کردن اهمال خود در قبال صادرات نفت ایران، از موفقیت راهکارهای تهران برای دور زدن تحریمها بگوید.