چرا زنگنه عاشق تک گویی است؟
ژنرال کرسنت، فراری از مناظره
میز نفت - زنگنه یک خصلت بزرگ دارد؛ بر سر مسائل مهم و حاشیه ای که او را متهم می سازد همیشه از مناظره فراری بوده است مانند پرونده کرسنت که هیچگاه حاضر نشده است تن به مناظره بدهد.
وحید حاجی پور | هفته گذشته بود که امیرحسین ثابتی، مجری پرحاشیه برنامه جهان‌آرا در توییتی نوشت که قرار است برنامه این هفته به موضوع کرسنت بپردازد و از بیژن زنگنه نیز دعوت‌شده تا در این برنامه حضور یابد اما وزیر سابق نفت، قول داده است در برنامه هفته بعد شبکه افق، حاضرشده و به موضوع کرسنت بپردازد.
زنگنه نپذیرفته بود با نائب رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی مناظره کند تا نصرالله پژمانفر در یک برنامه یک‌طرفه کرسنت را روی میز قرار داده و به تخلفات آشکار در این قرارداد بپردازد. اظهارات پژمانفر که گویی همگی از روی اسناد محرمانه و خیلی محرمانه گفته شد، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های رسمی و فضای مجازی داشت. یک‌شب پس‌ازاین برنامه، گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما هم روی کرسنت متمرکز شد و نکات مهمی را برای نخستین بار پخش کرد.
پخش این دو برنامه از رسانه ملی، در کنار اظهارات سخنگوی قوه قضائیه مبنی بر ارسال پرونده زنگنه و یارانش به دادگاه موجب شد تا گمانه‌زنی‌هایی که دادگاهی شدن زنگنه را پیگیری می‌کرد، تشدید شود. زنگنه چند روز بعد در توییتی نوشت که حاضر است در شبکه افق و گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو سیما حاضرشده و از کرسنت دفاع کند.
پس‌ازاین توییت، برخی جریانات با جبهه‌گیری در مقابل این درخواست زنگنه، خواستار پاسخ منفی صداوسیما شدند و نوشتند که بجای شنیدن توضیحات زنگنه در رسانه ملی، او باید در دادگاه نسبت به اتهامات وارده پاسخ دهد. این صدا به حدی بلند بود که شبکه افق در توییتی نوشت با توجه به باز بودن پرونده زنگنه در دستگاه قضا، ممکن است با این درخواست موافقت نکند.
همه این اتفاقات در حالی رخ داد که بیژن زنگنه طی سال‌های گذشته درباره کرسنت سکوت کرده بود به این بهانه که نمی‌خواهد با ناگفته‌هایش، بر رأی دادگاه علیه جمهوری اسلامی ایران تأثیری بگذارد. او بارها گفته بود روز موعود فرا خواهد رسید و سرانجام، موضوعاتی را دراین‌باره افشا می‌کند که همگان متوجه خیانت عده‌ای به منافع ملی کشور می‌شوند.
او به رسانه‌های منتقد خود قول داد روزی از آن‌ها دعوت می‌کند و موضوع کرسنت را باز می‌کند تا متوجه شوند چه کسی خادم است و چه کسی خائن اما به‌جای برگزاری این نشست با منتقدان، چند رسانه دولتی و خودی را به دفترش دعوت و مواضع خود را بدون اندکی چالش، به آن‌ها دیکته کرد. مصاحبه وی آماده انتشار بود که در لحظات آخر، زنگنه از رسانه‌ای شدن آن پشیمان می‌شود.
او این روزها به‌خوبی فهمیده است باید به‌زودی در دادگاه حاضر شود و از خود و کرسنت دفاع کند؛ لذا قصد دارد در رسانه ملی با مردم سخن بگوید و نکاتی را افشا کند تا شاید به‌واسطه آن، ماجرای دادگاهی شدنش را متأثر اظهاراتش کند. ناگفته پیداست زنگنه بسیار باهوش است و می‌داند برای تبرئه خود چگونه می‌تواند از ظرفیت رسانه استفاده کند پس به همین دلیل، توپ را به زمین صداوسیما انداخته است.
برای کسانی که به مواضع زنگنه آگاه هستند، روشن است که اگر او روی آنتن برود، چه نکات و فکت هایی را ارائه می‌کند که البته برای تمامی آن‌ها، پاسخ‌های منطقی وجود دارد اما وزیر سابق، با زیرکی و طبق معمول در مناظره حاضر نشده است و قصد دارد به‌جای دیالوگ، مونولوگ کند.
ژنرال عاشق تک‌گویی است و از مناظره واهمه دارد چون می‌داند اگر منتقدان فنی کرسنت روبروی او بنشینند، حرفی برای گفتن ندارد؛ ترجیح او این است که یک‌طرفه به قاضی برود، بدون هیچ مزاحم و رقیبی؛ مانند سنت همیشگی‌اش که همواره تنهایی در رسانه پیدا می‌کند و با فرافکنی و اظهارات گزینشی، از خود چهره‌ای دلسوز و ضامن منافع ملی بسازد. او درباره مباحث مهمی مانند کارت سوخت، صادرات گاز، قراردادهای IPC و ... هیچگاه تن به مناظره تلویزیونی نداد و همیشه با گرفتن آنتن اختصاصی، هر چه را که خود می‌خواست به خورد بیننده داد و مجری برنامه هم بدون آنکه بداند زنگنه چه می‌گوید، در برابر او خلع سلاح بود.
به‌هرحال این حق زنگنه است در رسانه ملی از خود دفاع کند ولی برای تخصیص زمان به او، باید کسانی روبروی او قرار بگیرند که بتوانند هر گفته او را با سند و استدلالی، به چالش بکشند و این همان نقطه عطفی است که شیخ الوزرا، از آن واهمه دارد؛ وزیری که حتی جسارت و شهامت گفت‌وگو با رسانه‌های منتقد خود را نداشته و ندارد، در این روزها راه نجات خود را آنتن اختصاصی می‌داند.
حذف زنگنه از رسانه، اشتباه بزرگی است که منجر به تولید مظلومیت برای او شده و وی را در موضع حق قرار می‌دهد درحالی‌که باید با برگزاری یک مناظره، او را به سخن واداشت که البته بعید است زنگنه بپذیرد. راهکار بسیار ساده است!
زنگنه نپذیرفته بود با نائب رئیس کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی مناظره کند تا نصرالله پژمانفر در یک برنامه یک‌طرفه کرسنت را روی میز قرار داده و به تخلفات آشکار در این قرارداد بپردازد. اظهارات پژمانفر که گویی همگی از روی اسناد محرمانه و خیلی محرمانه گفته شد، بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های رسمی و فضای مجازی داشت. یک‌شب پس‌ازاین برنامه، گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دوم سیما هم روی کرسنت متمرکز شد و نکات مهمی را برای نخستین بار پخش کرد.
پخش این دو برنامه از رسانه ملی، در کنار اظهارات سخنگوی قوه قضائیه مبنی بر ارسال پرونده زنگنه و یارانش به دادگاه موجب شد تا گمانه‌زنی‌هایی که دادگاهی شدن زنگنه را پیگیری می‌کرد، تشدید شود. زنگنه چند روز بعد در توییتی نوشت که حاضر است در شبکه افق و گفت‌وگوی ویژه خبری شبکه دو سیما حاضرشده و از کرسنت دفاع کند.
پس‌ازاین توییت، برخی جریانات با جبهه‌گیری در مقابل این درخواست زنگنه، خواستار پاسخ منفی صداوسیما شدند و نوشتند که بجای شنیدن توضیحات زنگنه در رسانه ملی، او باید در دادگاه نسبت به اتهامات وارده پاسخ دهد. این صدا به حدی بلند بود که شبکه افق در توییتی نوشت با توجه به باز بودن پرونده زنگنه در دستگاه قضا، ممکن است با این درخواست موافقت نکند.
همه این اتفاقات در حالی رخ داد که بیژن زنگنه طی سال‌های گذشته درباره کرسنت سکوت کرده بود به این بهانه که نمی‌خواهد با ناگفته‌هایش، بر رأی دادگاه علیه جمهوری اسلامی ایران تأثیری بگذارد. او بارها گفته بود روز موعود فرا خواهد رسید و سرانجام، موضوعاتی را دراین‌باره افشا می‌کند که همگان متوجه خیانت عده‌ای به منافع ملی کشور می‌شوند.
او به رسانه‌های منتقد خود قول داد روزی از آن‌ها دعوت می‌کند و موضوع کرسنت را باز می‌کند تا متوجه شوند چه کسی خادم است و چه کسی خائن اما به‌جای برگزاری این نشست با منتقدان، چند رسانه دولتی و خودی را به دفترش دعوت و مواضع خود را بدون اندکی چالش، به آن‌ها دیکته کرد. مصاحبه وی آماده انتشار بود که در لحظات آخر، زنگنه از رسانه‌ای شدن آن پشیمان می‌شود.
او این روزها به‌خوبی فهمیده است باید به‌زودی در دادگاه حاضر شود و از خود و کرسنت دفاع کند؛ لذا قصد دارد در رسانه ملی با مردم سخن بگوید و نکاتی را افشا کند تا شاید به‌واسطه آن، ماجرای دادگاهی شدنش را متأثر اظهاراتش کند. ناگفته پیداست زنگنه بسیار باهوش است و می‌داند برای تبرئه خود چگونه می‌تواند از ظرفیت رسانه استفاده کند پس به همین دلیل، توپ را به زمین صداوسیما انداخته است.
برای کسانی که به مواضع زنگنه آگاه هستند، روشن است که اگر او روی آنتن برود، چه نکات و فکت هایی را ارائه می‌کند که البته برای تمامی آن‌ها، پاسخ‌های منطقی وجود دارد اما وزیر سابق، با زیرکی و طبق معمول در مناظره حاضر نشده است و قصد دارد به‌جای دیالوگ، مونولوگ کند.
ژنرال عاشق تک‌گویی است و از مناظره واهمه دارد چون می‌داند اگر منتقدان فنی کرسنت روبروی او بنشینند، حرفی برای گفتن ندارد؛ ترجیح او این است که یک‌طرفه به قاضی برود، بدون هیچ مزاحم و رقیبی؛ مانند سنت همیشگی‌اش که همواره تنهایی در رسانه پیدا می‌کند و با فرافکنی و اظهارات گزینشی، از خود چهره‌ای دلسوز و ضامن منافع ملی بسازد. او درباره مباحث مهمی مانند کارت سوخت، صادرات گاز، قراردادهای IPC و ... هیچگاه تن به مناظره تلویزیونی نداد و همیشه با گرفتن آنتن اختصاصی، هر چه را که خود می‌خواست به خورد بیننده داد و مجری برنامه هم بدون آنکه بداند زنگنه چه می‌گوید، در برابر او خلع سلاح بود.
به‌هرحال این حق زنگنه است در رسانه ملی از خود دفاع کند ولی برای تخصیص زمان به او، باید کسانی روبروی او قرار بگیرند که بتوانند هر گفته او را با سند و استدلالی، به چالش بکشند و این همان نقطه عطفی است که شیخ الوزرا، از آن واهمه دارد؛ وزیری که حتی جسارت و شهامت گفت‌وگو با رسانه‌های منتقد خود را نداشته و ندارد، در این روزها راه نجات خود را آنتن اختصاصی می‌داند.
حذف زنگنه از رسانه، اشتباه بزرگی است که منجر به تولید مظلومیت برای او شده و وی را در موضع حق قرار می‌دهد درحالی‌که باید با برگزاری یک مناظره، او را به سخن واداشت که البته بعید است زنگنه بپذیرد. راهکار بسیار ساده است!
شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۰ ساعت ۰۳:۴۷
کد مطلب: 31765
