خدری چرا منتقد زنگنه شد؟
رونویسی از دست حسنوند و تاجگردون
خدری از روی دست آن دو چهره نفت‌زده مجلس می‌نویسد، می‌داند وزیر نفت بخوبی می‌تواند همه را راضی نگه دارد حتی وی را هرچند که سقف خواسته خدری قطعا بسیار پایین‌تر از درخواست‌های دو «استاد» دیگر است.
وحید حاجی‌پور | جدای از آنکه برخی چهره‌های مجلس استیضاح زنگنه را با هیچ امتیاز و فشاری «تاخت» نمی‌زنند اما عده‌ای دیگر از نمایندگان هستند که می‌دانند کجا و چگونه از وزیر نفت امتیاز بگیرند؛ اساتید مسلم این معاملات فریدون حسوند رئیس کمیسیون انرژی و غلامرضا تاجگردون رئیس کمیسیون برنامه و بودجه هستند.
این دو نماینده مجلس با همه حمایت‌های ریز و درشتی که از زنگنه دارند اما به وقت معامله، به خوبی می‌دانند با چه ابزاری از وزیر نفت امتیاز بگیرند. حسوند یکبار بر سر انتصاب سپهر سپهری به مدیریت شرکت ملی نفت ایران وراد معرکه شد و با تحریک یکی از معاونان شرکت ملی نفت، معاون دیگر و رقیب وی را «بهایی» خواند و انواع اظهارات عجیب را زنجیر کرد که در نوع خود عجیب بود؛ بعد به قرارداد با توتال تاخت و همین روند را ادامه می‌داد تا امتیاز مورد نظر را از زنگنه بگیرد. زنگنه هم دستِ «بده» دارد و اهل نه گفتن به چهره‌های اصلی مجلس نیست.
جز او، تاجگردون هم به خوبی می‌داند باید چه کند تا امتیاز بگیرد؛ اوج بازی امتیازی زنگنه مربوط به کشته شدن تعدادی از کارکنان نفت در مناطق عملیاتی شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران از استیضاح زنگنه گفت. این قلم در همان روزها پیرامون این موضوع نوشت: تاجگردون بخوبی می‌داند با انتشار این نامه، وزیر نفت از او دلجویی می‌کند و این همان جایی است که می‌توان امتیازات شیرینی از وزیر نفت گرفت چه در بعد ملی و چه در مقیاس محلی وگرنه استیضاح زنگنه در چند ماه مانده به پایان دولت توسط وی آنچنان بعید است که به رسمت شناختن رژیم صیهونیستی توسط جمهوری اسلامی ایران!
حالا نوبت به عبدالحمید خدری رسیده است؛ او به خبرگزاری فارس گفته استیضاح زنگنه را امضا می‌کند زیرا وی نمی‌تواند تحریم‌ها را دور بزند و مرد جنگ نیست؛ چنین اظهار نظری از فردی که همین چند ماه پیش گفته بود « صنعت نفت ایران را مساوی زنگنه می دانم؛ برند زنگنه در زمان تحریم برای فروش نفت موثر است.» و یا «زنگنه برگ برنده ایران در دور زدن تحریم‌هاست»، چندان عجیب نبود اگر مدل کاری خدری را مدل حسنوند و تاجگردون بدانیم.
خدری از روی دست آن دو چهره نفت‌زده مجلس می‌نویسد، می‌داند وزیر نفت بخوبی می‌تواند همه را راضی نگه دارد حتی وی را هرچند که سقف خواسته خدری قطعا بسیار پایین‌تر از درخواست‌های دو «استاد» دیگر است. یک سال دیگر به پایان این مجلس کافی است و زمان برای دور آینده به تنگ آمده است. هر کاری که می‌توان برای روزهای پسانمایندگی می‌توان کرد زمانش این روزهاست.
ساده‌تر بگوییم؛ زمان، زمان اخذ امتیازات است، نمایندگان به خوبی می‌دانند جدای از بت ساختن از زنگنه، باید کمی هم کلامشان بوی انتقاد بگیرد تا حداقل بتوانند به استخدام نفت درآیند. موضوعی که وزیر نفت گفته به آن افتخار می‌کند. مدیریت کردن این مجلس با چنین نمایندگانی که در تنظیم کارخانه‌ای خود مداح زنگنه هستند کار سختی برای وزیری نیست که با بیشتر مجالس ایران کار کرده و می‌داند برای چه نماینده‌ای، چه امتیازی کنار بگذارد.
قد و قواره خدری در حد و اندازه حسنوند و تاجگردون نیست؛ نهایتا وی بتواند خود را «نفتی» کند اما موضوع استیضاح زنگنه بهترین زمان برای تعیین تکلیف دوران پسانمایندگی است. اگر دیدید مثلا 100 نفر نامه استیضاح زنگنه را امضا کردند و در شب آخر، 50 نفر از استیضاح انصراف دادند تعجیب نکنید. ازاین دست اتفاقات در مجلس بسیار رخ می‌دهد، باید امتیازات را ردیابی کرد.
این دو نماینده مجلس با همه حمایت‌های ریز و درشتی که از زنگنه دارند اما به وقت معامله، به خوبی می‌دانند با چه ابزاری از وزیر نفت امتیاز بگیرند. حسوند یکبار بر سر انتصاب سپهر سپهری به مدیریت شرکت ملی نفت ایران وراد معرکه شد و با تحریک یکی از معاونان شرکت ملی نفت، معاون دیگر و رقیب وی را «بهایی» خواند و انواع اظهارات عجیب را زنجیر کرد که در نوع خود عجیب بود؛ بعد به قرارداد با توتال تاخت و همین روند را ادامه می‌داد تا امتیاز مورد نظر را از زنگنه بگیرد. زنگنه هم دستِ «بده» دارد و اهل نه گفتن به چهره‌های اصلی مجلس نیست.
جز او، تاجگردون هم به خوبی می‌داند باید چه کند تا امتیاز بگیرد؛ اوج بازی امتیازی زنگنه مربوط به کشته شدن تعدادی از کارکنان نفت در مناطق عملیاتی شرکت بهره‌برداری نفت و گاز گچساران از استیضاح زنگنه گفت. این قلم در همان روزها پیرامون این موضوع نوشت: تاجگردون بخوبی می‌داند با انتشار این نامه، وزیر نفت از او دلجویی می‌کند و این همان جایی است که می‌توان امتیازات شیرینی از وزیر نفت گرفت چه در بعد ملی و چه در مقیاس محلی وگرنه استیضاح زنگنه در چند ماه مانده به پایان دولت توسط وی آنچنان بعید است که به رسمت شناختن رژیم صیهونیستی توسط جمهوری اسلامی ایران!
حالا نوبت به عبدالحمید خدری رسیده است؛ او به خبرگزاری فارس گفته استیضاح زنگنه را امضا می‌کند زیرا وی نمی‌تواند تحریم‌ها را دور بزند و مرد جنگ نیست؛ چنین اظهار نظری از فردی که همین چند ماه پیش گفته بود « صنعت نفت ایران را مساوی زنگنه می دانم؛ برند زنگنه در زمان تحریم برای فروش نفت موثر است.» و یا «زنگنه برگ برنده ایران در دور زدن تحریم‌هاست»، چندان عجیب نبود اگر مدل کاری خدری را مدل حسنوند و تاجگردون بدانیم.
خدری از روی دست آن دو چهره نفت‌زده مجلس می‌نویسد، می‌داند وزیر نفت بخوبی می‌تواند همه را راضی نگه دارد حتی وی را هرچند که سقف خواسته خدری قطعا بسیار پایین‌تر از درخواست‌های دو «استاد» دیگر است. یک سال دیگر به پایان این مجلس کافی است و زمان برای دور آینده به تنگ آمده است. هر کاری که می‌توان برای روزهای پسانمایندگی می‌توان کرد زمانش این روزهاست.
ساده‌تر بگوییم؛ زمان، زمان اخذ امتیازات است، نمایندگان به خوبی می‌دانند جدای از بت ساختن از زنگنه، باید کمی هم کلامشان بوی انتقاد بگیرد تا حداقل بتوانند به استخدام نفت درآیند. موضوعی که وزیر نفت گفته به آن افتخار می‌کند. مدیریت کردن این مجلس با چنین نمایندگانی که در تنظیم کارخانه‌ای خود مداح زنگنه هستند کار سختی برای وزیری نیست که با بیشتر مجالس ایران کار کرده و می‌داند برای چه نماینده‌ای، چه امتیازی کنار بگذارد.
قد و قواره خدری در حد و اندازه حسنوند و تاجگردون نیست؛ نهایتا وی بتواند خود را «نفتی» کند اما موضوع استیضاح زنگنه بهترین زمان برای تعیین تکلیف دوران پسانمایندگی است. اگر دیدید مثلا 100 نفر نامه استیضاح زنگنه را امضا کردند و در شب آخر، 50 نفر از استیضاح انصراف دادند تعجیب نکنید. ازاین دست اتفاقات در مجلس بسیار رخ می‌دهد، باید امتیازات را ردیابی کرد.
يکشنبه ۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۲:۴۴
کد مطلب: 23627
