تاکتیک قدیمی ژنرال در خدمت چه هدفی است؟

وحید حاجی‌پور / وزیر نفت می‌ماند یا می‌رود؟ پرسشی حیاتی برای بدنه نفت که عده‌ای رفتن ژنرال را موجب پیشرفت نفت می‌دانند و گروهی دیگر جدایی زنگنه از نفت را عامل پسرفت. روایت‌ها نیز در این باره بسیار است٬ «نزدیکان» به حلقه‌های اصلی در وزارت نفت٬ آدرس جلسات خصوصی را می‌دهند که زنگنه از بی علاقگی برای ماندن در نفت گفته است و همان نزدیکان هم از عزم زنگنه برای ماندن می‌گویند.

بازی‌های رسانه‌ای هم برای ماندن یا رفتن زنگنه هم آغاز شده است ولی موثق ترین خبر در این باره٬ معرفی علی کاردر به رئیس جمهور است که یک روز پس از انتشار این خبر٬ رسانه‌های همسو با وزارت نفت و البته کانال‌های اجاره‌ای این خبر را تکذیب کردند و از ماندن زنگنه خبر دادند. خبر منتشر شده از سوی ميزنفت درست است٬ زنگنه برای نفت کاردر را پیشنهاد داده است ولی او با این پیشنهاد بازی کرده است و می‌خواهد همان راهی را انتخاب کند که سال 92 از آن عبور کرده بود.

کسانی که به روند انتخاب وزیر نفت برای دولت یازدهم آگاه بودند بخوبی می‌دانند که مسعود سلطان پور، اکبر ترکان و محمد رضا نعمت زاده جزو گزینه‌های اصلی تیم ارزیابی وزرای پیشنهادی بودند و زنگنه به هیچ عنوان برای نفت مطرح نبود ولی وقتی هر سه گزینه انصراف خود را برای حضور در نفت اعلام کردند زنگنه پیشنهاد شد که جزئیات روند این پیشنهاد بماند برای بعد.

زنگنه با یک دست مشغول پس زدن پیشنهاد شد و با دستی دیگر لابی‌ها را در پیش گرفت. او تیرماه 92 فعالیت خود را آغاز کرد و در ابتدا به گفت و گو با ایسنا نشست و بگونه‌ای سخن گفت که گویی میلی برای حضور در نفت ندارد ولی در همان روزها وی بشدت مشغول رایزنی و لابی بود. او به همراه نزدیکان خود به دفاتر کاری افراد پرنفوذ رفت و آمد کرد. از دفتر احمد توکلی در لواسان گرفته تا محل گذر ایام سلطان پور در خیابان حافظ. او و نزدیکانش از سلطان پور کمک خواستند تا مخالفان و منتقدان اساسی او را متقاعد کند که از این گزینه حمایت کنند.

او می‌گفت تغییر کرده است و دیگر زنگنه دهه 70 و 80 نیست، آمده است تا دست به دست منتقدان همیشگی خود، نفت را احیا کند و به فکر اقامه نماز قضا نیست!

اتاق‌های لابی برای وی تشکیل شد و از وزرای سابق گرفته تا بچه‌های جنوب برای سامان دادن به نفت و کمک به زنگنه دست به دست هم دادند چرا که معادله‌شان این نتیجه را می‌داد که  زنگنه تغییر کرده است. به هر مصیبت و با هر آرای شکننده‌ای که بود زنگنه از فیلتر مجلس عبور کرد ولی قول‌ها فراموش شد. او در بهارستان مدام می‌گفت به هتل 5 ستاره نمی‌رود، در منصب وزارت اشباع شده است و ... تا نشان دهد به «اصرار» آمده است و «افطار» نفت برایش حلاوتی ندارد.

او از سال گذشته در جلسات خصوصی می‌گفت علاقه‌ای به حضور در کابینه بعد ندارد و قصد دارد برای تدریس به دانشگاه تهران برود ولی باورش برای کسانی که او را می‌شناختند بسیار سخت بود. زنگنه شیفته وزارت نفت بوده و هست  و حتی در سن 65 سالگی نمی‌خواهد آن را «خاطره» کند پس به خوزستان رفت تا وفاداری خود را به حسن روحانی ثابت کند. چه با غرض و چه بی قصد قراردادهای جدید نفتی هم برای دولت دوازدهم آماده شد تا اینگونه القا شود که اگر زنگنه وزیر نباشد، انعقاد قراردادهای جدید نفتی هم روی «امضا» به خود نمی‌بیند.

این همان ابزاری است که در سال 80 بکار برده شد و وزیر نفت با تمسک به آن برای دور دوم دولت اصلاحات به وزارت رسید. حالا که همه شرایط برای حضور او آماده است و از همه مهمتر، بهانه ژنرال برای پاکسازی نفت از مدیران کارآمد به بهانه قبول نداشتن دولت به مذاق بسیاری از طرفداران دولت یازدهم شیرین آمده است، نمی‌توان علاقه زنگنه را برای حضور مجدد در نفت کتمان کرد.
ژنرال بخوبی درک کرده است که وقتی خواستگار «نقاش» باشد منتش را زیبا می‌کشد و با این علم، فردی را پیشنهاد داده است که هیچ کس نمی‌تواند باورش کند تا دست آخر منت خودش را بکشند. پیشنهاد او به رئیس جمهور برای وزیر نفت آینده چند برداشت مهم دارد:

 اولا او کسی را معرفی کرده است که به هیچ عنوان وزن سیاسی ندارد و چنین پیشنهادی قطعا با مخالفت رو به رو خواهد شد. ضمن آنکه کاردر در پرونده کرسنت یکی از متهمان اصلی است و از این نظر، پیشنهاد وی یک بازی برد – باخت برای او و کاردر است.

دوما وزیر نفت با این اقدام قصد دارد اینگونه القا کند که علاقه‌ای به وزارت ندارد و اگر هم دوباره انتخاب شود به اجبار پذیرفته است وگرنه ترجیح او حضور در دانشگاه است.

سوما آنکه این یک تاکتیک کهنه از سوی زنگنه است که برای نفتی‌ها تجربه دردناکی است و برای خود او دلنشین. منوط کردن هر اقدام مثبت و گام بزرگ با ادامه وزارتش جزئی از این تاکتیک است که زنگنه بارها نشان داده است به خوبی از پسش بر آمده است.
خلاصه آنکه زنگنه بیشتر از هر گزینه دیگری برای حضور در وزارت نفت مشتاق است و دوست دارد در نفت بماند. حالا که مجوز پاکسازی نفت را از بالا گرفته است با پیشنهاد اخیرش و تاکتیک قدیمی‌اش می‌تواند اختیارات بیشتری دریافت کند تا تعداد رکعات نمازهای قضای خود را افزایش دهد.

او این پیام را مخابره کرده است که  اگر خودتان را به آن راه زده‌اید ، مراقب باشید گم نشوید. زنگنه شاید نوازنده نباشد اما بخوبی بلد است برای منتقدان خود بزند.
 
 

سه شنبه ۱۶ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۱۰