گسترش نفوذ چینی ها در جهان انرژی
کمونیسم نفتی پکن
از سال 2009 میلادی چین نقش فعالتری در قراردادهای بین المللی نفت و گاز داشته است. در سال 2009 میلادی برای نخستین بار عربستان سعودی نفت بیشتری را در مقایسه با آمریکا به چین صادر کرده است.
چین 3 شرکت بزرگ دولتی فعال در زمینه انرژی دارد: یکی از این شرکتها موسوم به CNOOC که بیشتر در بخش دریا فعال است. این شرکت تولید کننده نفت و گاز به شمار می رود. شرکت دیگر چینی موسوم به پتروچاینا است که یک شرکت تولید کننده نفت است و سومین شرکت نیز سینوپک است که عمدتا در زمینه های پالایشگاهی فعالیت دارد.
اخیرا چین سرمایه گذاری زیادی را در بخش میان دستی صنعت نفت و گاز انجام می دهد که هنوز یک شرکت ملی برای انجام چنین پروژه هایی ندارد. این بخشی از صنعت است که حمل و نقل نفت و گاز را از چاه های تولید کننده به پالایشگاه ها بر عهده دارد.
یکی از مهمترین قراردادهای چین در زمینه میان دستی شامل احداث خط لوله ایران به پاکستان است که علی رغم مخالفت آمریکا ساخته می شود. علت اصلی مشارکت چین در این پروژه، تامین مصرف انرژی این کشور نیست بلکه کمک به پاکستان برای ریشه کن کردن مشکلات کنونی انرژی است.
دیگر قرارداد میان دستی خط لوله چین با روسیه به امضا رسیده است. بر خلاف خط لوله ای که گاز ایران را به پاکستان منتقل می کند، این خط لوله قصد دارد بخشی از نیازهای رو به رشد چین به انرژی را تامین کند.
به همین دلیل است که چین در آستانه تشکیل یک شرکت جدید برای احداث خط لوله های نفتی قرار گرفته است. یک نشریه چینی نیز به این مساله اشاره کرده است که دولت چین دارایی های مربوط به خط لوله های نفت و گاز را از 3 شرکت بزرگ دولتی خارج خواهد کرد و آنها را به سرمایه گذاران بخش خصوصی خواهد فروخت.
این نشریه افزود: اقدام دولت چین با هدف کاهش انحصار شرکتهای دولتی است. این اقدام موجب افزایش رقابت در بخش انرژی چین خواهد شد و فساد مالی را در صنعت انرژی این کشور کاهش خواهد داد.
البته به اعتقاد روزنامه یو اس ای تودی، این اقدامات نمی تواند تاثیر زیادی بر صنعت نفت و گاز چین و کاهش فساد مالی و افزایش رقابت داشته باشد.
این استدلال بیشتر به علت آن است که چین تنها دارایی های بخش میان دستی را می فروشد. این شرکتهای دولتی هنوز انحصارگرانی خواهند بود که بر صنایع بالادستی و پایین دستی نفت و گاز چین تسلط دارند و تشکیل شرکت جدید نیز تنها موجب ایجاد یک انحصار جدید در بخش میان دستی صنعت نفت و گاز چین خواهد شد. به جای افزایش رقابت، این اقدام دولت چین در نهایت منجر به این خواهد شد که دولت نظارت بیشتری بر جریان حمل و نقل انرژی داشته باشد.
اگر چین واقعا نگران فساد در بخش نفت و گاز است، باید از شر انحصار شرکتهای دولتی در صنعت نفت و گاز خلاص شود و کل دارایی های این شرکتها را به بخش خصوصی واگذار کند. دولت چین پیش از این نیز در زمینه بخش میان دستی صنعت نفت و گاز نیز انحصار داشته است.
اخیرا چین سرمایه گذاری زیادی را در بخش میان دستی صنعت نفت و گاز انجام می دهد که هنوز یک شرکت ملی برای انجام چنین پروژه هایی ندارد. این بخشی از صنعت است که حمل و نقل نفت و گاز را از چاه های تولید کننده به پالایشگاه ها بر عهده دارد.
یکی از مهمترین قراردادهای چین در زمینه میان دستی شامل احداث خط لوله ایران به پاکستان است که علی رغم مخالفت آمریکا ساخته می شود. علت اصلی مشارکت چین در این پروژه، تامین مصرف انرژی این کشور نیست بلکه کمک به پاکستان برای ریشه کن کردن مشکلات کنونی انرژی است.
دیگر قرارداد میان دستی خط لوله چین با روسیه به امضا رسیده است. بر خلاف خط لوله ای که گاز ایران را به پاکستان منتقل می کند، این خط لوله قصد دارد بخشی از نیازهای رو به رشد چین به انرژی را تامین کند.
به همین دلیل است که چین در آستانه تشکیل یک شرکت جدید برای احداث خط لوله های نفتی قرار گرفته است. یک نشریه چینی نیز به این مساله اشاره کرده است که دولت چین دارایی های مربوط به خط لوله های نفت و گاز را از 3 شرکت بزرگ دولتی خارج خواهد کرد و آنها را به سرمایه گذاران بخش خصوصی خواهد فروخت.
این نشریه افزود: اقدام دولت چین با هدف کاهش انحصار شرکتهای دولتی است. این اقدام موجب افزایش رقابت در بخش انرژی چین خواهد شد و فساد مالی را در صنعت انرژی این کشور کاهش خواهد داد.
البته به اعتقاد روزنامه یو اس ای تودی، این اقدامات نمی تواند تاثیر زیادی بر صنعت نفت و گاز چین و کاهش فساد مالی و افزایش رقابت داشته باشد.
این استدلال بیشتر به علت آن است که چین تنها دارایی های بخش میان دستی را می فروشد. این شرکتهای دولتی هنوز انحصارگرانی خواهند بود که بر صنایع بالادستی و پایین دستی نفت و گاز چین تسلط دارند و تشکیل شرکت جدید نیز تنها موجب ایجاد یک انحصار جدید در بخش میان دستی صنعت نفت و گاز چین خواهد شد. به جای افزایش رقابت، این اقدام دولت چین در نهایت منجر به این خواهد شد که دولت نظارت بیشتری بر جریان حمل و نقل انرژی داشته باشد.
اگر چین واقعا نگران فساد در بخش نفت و گاز است، باید از شر انحصار شرکتهای دولتی در صنعت نفت و گاز خلاص شود و کل دارایی های این شرکتها را به بخش خصوصی واگذار کند. دولت چین پیش از این نیز در زمینه بخش میان دستی صنعت نفت و گاز نیز انحصار داشته است.
سه شنبه ۲۸ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۵:۵۷
کد مطلب: 9772