به گزارش «
ميزنفت»، پاتریک کلاوسون رئیس بخش پژوهشهای موسسه تحقیقاتی سیاست های خاورنزدیک واشنگتن در نشستی در این اندیشکده آمریکایی گفت:«بیل کلینتون رئیس جمهور پیشین آمریکا در دهه 1990 قانون تحریمهای ایران و لیبی را امضاء کرد.
در این قانون اعلام شده بود علیه شرکتها و اشخاصی که بخواهند در حوزه نفت و گاز ایران سرمایه گذاری کنند تحریمهای شدیدی اعمال خواهد شد. باوجود این، شاهد بودیم که اروپایی ها در فاصله زمانی چند ماه تهدید کردند که با طرح شکایت خود، آمریکا را به علت اعمال این تحریمها به سازمان تجارت جهانی خواهند کشاند.
دولت کلینتون با بررسی این وضع، به این جمع بندی رسید که ارزش اقتصادی اروپا برای آمریکا بیشتر از ایران است و به همین علت توافقی با اروپایی ها امضاء شد که معنای اصلی آن، این بود که قانون تحریمهای مذکور اجرایی نخواهد شد!
حالا نیز پس از نهایی شدن توافق هسته ای ایران می بینیم که کشورهای اروپایی به شدت علاقه مند هستند که در ایران فعالیت اقتصادی داشته باشند. گفته می شود از روز آغاز اجرایی شدن توافق هسته ای وین، تحریمهای ایران برداشته خواهد شد. کاملا محرز است که اروپایی ها دیگر به تحریمهای ثانویه آمریکا پایبند نخواهند بود.
دولتهای اروپایی به شرکتهای خودشان هشدار می دهند که در سرمایه گذاری اقتصادی در ایران محتاط باشند اما هشدارهای جدی دراین خصوص مطرح نمی کنند. کاملا روشن است که اروپایی ها دیگر نمی خواهند در ادامه کار با تحریمهای آمریکا همراهی کنند.
وی در ادامه افزود:«اگر آمریکا در شرایط جدید بخواهد به اعمال تحریمهایی جدید علیه ایران مبادرت کند، رهبر ایران خواهد گفت که دیدید من می گفتم آمریکایی ها به قول خودشان پایبند نخواهند بود. در این صورت این نگرش شکل خواهد گرفت که سخن رهبر ایران درست بوده و هدف تحریمها فقط مجازات مردم ایران بوده است و وقتی هم که مسئله هسته ای حل شود، آمریکا به دنبال یافتن بهانه دیگری خواهد بود.