ناراحتی آمریکا از دوران پساتوافق
مک کین: هتل خالی در تهران نیست!
سناتور جان مک کین که ریاست کمیته نیروهای مسلح سنا را بر عهد دارد و قویا مخالف توافق با ایران است، گفت: «هیات های نمایندگی بسیاری در آنجا حضور دارند. یک هتل خالی در تهران وجود ندارد.»
به گزارش «ميزنفت»، نشریه هیل نوشت:
قانونگذاران آمریکایی نتوانسته اند این توافق را در کنگره ناکام بگذارند، اما تحریم هایی که پابرجا می مانند، و خطر هرگونه اقدام جدید [علیه ایران]، اکثر شرکت های آمریکایی را از بازرگانی با این کشور-حتی با وجود اینکه رقبای خارجی شان در این راه شتاب دارند- باز خواهد داشت.
ریچارد نفیو که در دولت اوباما روی تحریم های ایران کار کرد و اکنون مدیر برنامه ای در مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا است، گفت: «اگر شما یک شرکت آمریکایی باشید، برای شما روز بعد از اجرا، بسیار به روز قبل از اجرا شباهت خواهد داشت.من واقعا تردید دارم که هر یک از شرکت های عمده آمریکایی قصد داشته باشند دراین فضا وارد شوند مگر آنکه واقعا اطمینان یابند در نتیجه اینکار آسیب نمی بینند.»
سناتور باب منندز (دموکرات نیوجرسی) از اعضای سنا که مخالف این معامله است، با این نظر موافق است، او می گوید: «این یک اشتباه بزرگ خواهد بود زیرا همچنان تعداد زیادی از تحریم های دیگر علیه اقدامات غیرهسته ای ایران برقرار خواهند بود و ما مشاهده خواهیم کرد که اثر محدود کننده خود را نشان خواهند داد.»
در واقع، به جز تعاملات بازرگانی در حوزه های خاویار، فرش و چند حوزه محدود و خاص دیگر، رابطه اقتصادی آمریکا با ایران، ابدا تغییر زیادی نخواهد داشت.
توافق هسته ای، تحریم های بخش های مالی و نفت ایران را در ازای محدود شدن توانایی این کشور برای ساخت بمب هسته ای بر می دارد.
اما اکثریت وسیعی از تحریم های آمریکا فقط برای شرکت های خارجی برداشته می شوند، نه شرکت های آمریکایی.
یک مقام ارشد دولت در گزارش اخیر به خبرنگاران گفت: «ما تحریم تجاری مان علیه ایران را بر نمی داریم. اشخاص و بانک های آمریکایی، همچنان عموما از همه معاملات با شرکت های ایرانی از جمله سرمایه گذاری در ایران و تسهیل تجارت با این کشور، منع خواهند بود.»
با این حال، برخی انتظارات هم وجود دارد.
زمانی که ناظران گواهی دهند که ایران یکسری گام ها را برای بستن برنامه هسته ای خود برداشته است - اقدامی که دستکم چند ماه طول خواهد کشید- برخی صنایع به انعطاف پذیری محدودی دست خواهند یافت. بارزترین مثال، شرایطی است که درباره محصولات هواپیمای مسافری که ایران به شدت به آن نیاز دارد، وجود خواهد داشت.
آمریکا در مقابل، اجازه واردات فرش ها و مواد غذایی ایرانی نظیر خاویار و پسته را خواهد داد. تحلیلگران گفتند این محموله ها بیشتر هدفی نمادین خواهند داشت و بعید است تاثیری اساسی بر اقتصاد ایران داشته باشند.
برخی شعب خارجی شرکت های آمریکایی نیز می توانند با ایران تعامل بازرگانی داشته باشند. دولت اوباما هنوز روشن نکرده است دقیقا چه نوع فعالیت هایی ممکن است مجاز باشند، از این رو در خصوص نوع واکنش این شعب خارجی، باید به انتظار نشست.
در هر حال به نظر نمی رسد شرکت های آمریکایی با توجه به تهدید تحریم های کنگره، در این راه شتاب کنند.
مخالفان معامله هسته ای ایران در کنگره که تاکنون در تلاش خود برای بستن راه آن ناموفق بوده اند، اکنون به روش های دیگری برای تضعیف این توافق روی آورده اند.
در همین حال همانطور که نامزدهای ریاست جمهوری جمهوریخواهان، خیلی زود به مردم یادآوری کردند، رئیس جمهور بعدی آمریکا می تواند مفاد این توافق را نادیده بگیرد.
این اظهارات ممکن است گروه های بازرگانی را از سرمایه گذاری گسترده در کشوری که ممکن است فقط 16 ماه به روی آنها باز باشد، به احتیاط وا دارد.
در این میان، اروپایی ها نظری متفات دارند. گرچه بسیاری از شرکت های آمریکایی از دور به ایران نگاه خواهند کرد، این معامله بیشتر تحریم های سازمان ملل و تحریم های اتحادیه اروپا علیه ایران را بر می دارد و در نتیجه موانع از سر راه شرکت های خارجی ممکن است برداشته شود.
ویلیام مک گلون از شرکای شرکت حقوقی لاتام اند واتکینز که در تحریم ها و کنترل صادرات تخصص دارد، می گوید: «نکته اصلی این است که شرکت ها و اشخاص آمریکایی محدودتر خواهند شد.»
سناتور جان مک کین که ریاست کمیته نیروهای مسلح سنا را بر عهد دارد و قویا مخالف توافق با ایران است، گفت: «هیات های نمایندگی بسیاری در آنجا حضور دارند. یک هتل خالی در تهران وجود ندارد.»
هدف اصلی فعالیت خارجی احتمالا بخش انرژی است گرچه حجم مشارکت شرکت های آمریکایی در این عرصه هنوز روشن نیست.
تحلیل های فدرال نشان می دهند ایران تا 30 میلیون بشکه نفت ذخیره دارد و زمانی که تحریم ها برداشته شوند، می تواند تولید خود را تا 700 هزار بشکه در روز افزایش دهد.
وزیر نفت ایران در ماه مه گفت: «ما مشارکت» شرکت های آمریکایی را زمانی که اتفاق بیفتد، «شاهد خواهیم بود»، اما حتی شرکت هایی که به این دورنما خوشبین هستند، سریعا برای تایید مشارکت خود حرکت نمی کنند.
رویال داچ شل در ماه مه به هیل گفت این شرکت «به ارزیابی نقشی که شل می تواند در توسعه ظرفیت انرژی ایران داشته باشد، علاقمند است»، اما سخنگوی این شرکت روز چهارشنبه گفت فعلا اوضاع در سطح همین موضع گیری قرار دارد.
سناتور بیل کسیدی (جمهوریخواه لوئیزیانا) عضو کمیته انرژی و منابع طبیعی سنا، گفت انتظار ندارد بسیاری از شرکت های آمریکایی به این موج به سمت ایران بپیوندند. او در توضیح به تردیدهایی اشاره کرد که درباره ثبات نظام حقوقی ایران و مقررات زیست محیطی آن وجود دارد.
اما او پیش بینی کرد دیگر شرکت ها هر وقت امکان داشته باشند، آماده ورود به ایران هستند. وی گفت: «چینی ها، طرف هایی هستند که بیشترین نفع تجاری را از این عرصه خواهند برد و بعد از آنها روس ها و بعد آلمان ها هستند. من فکر نمی کنم شرکت های آمریکایی به این عرصه نزدیک باشند.»
قانونگذاران آمریکایی نتوانسته اند این توافق را در کنگره ناکام بگذارند، اما تحریم هایی که پابرجا می مانند، و خطر هرگونه اقدام جدید [علیه ایران]، اکثر شرکت های آمریکایی را از بازرگانی با این کشور-حتی با وجود اینکه رقبای خارجی شان در این راه شتاب دارند- باز خواهد داشت.
ریچارد نفیو که در دولت اوباما روی تحریم های ایران کار کرد و اکنون مدیر برنامه ای در مرکز سیاست انرژی جهانی دانشگاه کلمبیا است، گفت: «اگر شما یک شرکت آمریکایی باشید، برای شما روز بعد از اجرا، بسیار به روز قبل از اجرا شباهت خواهد داشت.من واقعا تردید دارم که هر یک از شرکت های عمده آمریکایی قصد داشته باشند دراین فضا وارد شوند مگر آنکه واقعا اطمینان یابند در نتیجه اینکار آسیب نمی بینند.»
سناتور باب منندز (دموکرات نیوجرسی) از اعضای سنا که مخالف این معامله است، با این نظر موافق است، او می گوید: «این یک اشتباه بزرگ خواهد بود زیرا همچنان تعداد زیادی از تحریم های دیگر علیه اقدامات غیرهسته ای ایران برقرار خواهند بود و ما مشاهده خواهیم کرد که اثر محدود کننده خود را نشان خواهند داد.»
در واقع، به جز تعاملات بازرگانی در حوزه های خاویار، فرش و چند حوزه محدود و خاص دیگر، رابطه اقتصادی آمریکا با ایران، ابدا تغییر زیادی نخواهد داشت.
توافق هسته ای، تحریم های بخش های مالی و نفت ایران را در ازای محدود شدن توانایی این کشور برای ساخت بمب هسته ای بر می دارد.
اما اکثریت وسیعی از تحریم های آمریکا فقط برای شرکت های خارجی برداشته می شوند، نه شرکت های آمریکایی.
یک مقام ارشد دولت در گزارش اخیر به خبرنگاران گفت: «ما تحریم تجاری مان علیه ایران را بر نمی داریم. اشخاص و بانک های آمریکایی، همچنان عموما از همه معاملات با شرکت های ایرانی از جمله سرمایه گذاری در ایران و تسهیل تجارت با این کشور، منع خواهند بود.»
با این حال، برخی انتظارات هم وجود دارد.
زمانی که ناظران گواهی دهند که ایران یکسری گام ها را برای بستن برنامه هسته ای خود برداشته است - اقدامی که دستکم چند ماه طول خواهد کشید- برخی صنایع به انعطاف پذیری محدودی دست خواهند یافت. بارزترین مثال، شرایطی است که درباره محصولات هواپیمای مسافری که ایران به شدت به آن نیاز دارد، وجود خواهد داشت.
آمریکا در مقابل، اجازه واردات فرش ها و مواد غذایی ایرانی نظیر خاویار و پسته را خواهد داد. تحلیلگران گفتند این محموله ها بیشتر هدفی نمادین خواهند داشت و بعید است تاثیری اساسی بر اقتصاد ایران داشته باشند.
برخی شعب خارجی شرکت های آمریکایی نیز می توانند با ایران تعامل بازرگانی داشته باشند. دولت اوباما هنوز روشن نکرده است دقیقا چه نوع فعالیت هایی ممکن است مجاز باشند، از این رو در خصوص نوع واکنش این شعب خارجی، باید به انتظار نشست.
در هر حال به نظر نمی رسد شرکت های آمریکایی با توجه به تهدید تحریم های کنگره، در این راه شتاب کنند.
مخالفان معامله هسته ای ایران در کنگره که تاکنون در تلاش خود برای بستن راه آن ناموفق بوده اند، اکنون به روش های دیگری برای تضعیف این توافق روی آورده اند.
در همین حال همانطور که نامزدهای ریاست جمهوری جمهوریخواهان، خیلی زود به مردم یادآوری کردند، رئیس جمهور بعدی آمریکا می تواند مفاد این توافق را نادیده بگیرد.
این اظهارات ممکن است گروه های بازرگانی را از سرمایه گذاری گسترده در کشوری که ممکن است فقط 16 ماه به روی آنها باز باشد، به احتیاط وا دارد.
در این میان، اروپایی ها نظری متفات دارند. گرچه بسیاری از شرکت های آمریکایی از دور به ایران نگاه خواهند کرد، این معامله بیشتر تحریم های سازمان ملل و تحریم های اتحادیه اروپا علیه ایران را بر می دارد و در نتیجه موانع از سر راه شرکت های خارجی ممکن است برداشته شود.
ویلیام مک گلون از شرکای شرکت حقوقی لاتام اند واتکینز که در تحریم ها و کنترل صادرات تخصص دارد، می گوید: «نکته اصلی این است که شرکت ها و اشخاص آمریکایی محدودتر خواهند شد.»
سناتور جان مک کین که ریاست کمیته نیروهای مسلح سنا را بر عهد دارد و قویا مخالف توافق با ایران است، گفت: «هیات های نمایندگی بسیاری در آنجا حضور دارند. یک هتل خالی در تهران وجود ندارد.»
هدف اصلی فعالیت خارجی احتمالا بخش انرژی است گرچه حجم مشارکت شرکت های آمریکایی در این عرصه هنوز روشن نیست.
تحلیل های فدرال نشان می دهند ایران تا 30 میلیون بشکه نفت ذخیره دارد و زمانی که تحریم ها برداشته شوند، می تواند تولید خود را تا 700 هزار بشکه در روز افزایش دهد.
وزیر نفت ایران در ماه مه گفت: «ما مشارکت» شرکت های آمریکایی را زمانی که اتفاق بیفتد، «شاهد خواهیم بود»، اما حتی شرکت هایی که به این دورنما خوشبین هستند، سریعا برای تایید مشارکت خود حرکت نمی کنند.
رویال داچ شل در ماه مه به هیل گفت این شرکت «به ارزیابی نقشی که شل می تواند در توسعه ظرفیت انرژی ایران داشته باشد، علاقمند است»، اما سخنگوی این شرکت روز چهارشنبه گفت فعلا اوضاع در سطح همین موضع گیری قرار دارد.
سناتور بیل کسیدی (جمهوریخواه لوئیزیانا) عضو کمیته انرژی و منابع طبیعی سنا، گفت انتظار ندارد بسیاری از شرکت های آمریکایی به این موج به سمت ایران بپیوندند. او در توضیح به تردیدهایی اشاره کرد که درباره ثبات نظام حقوقی ایران و مقررات زیست محیطی آن وجود دارد.
اما او پیش بینی کرد دیگر شرکت ها هر وقت امکان داشته باشند، آماده ورود به ایران هستند. وی گفت: «چینی ها، طرف هایی هستند که بیشترین نفع تجاری را از این عرصه خواهند برد و بعد از آنها روس ها و بعد آلمان ها هستند. من فکر نمی کنم شرکت های آمریکایی به این عرصه نزدیک باشند.»
جمعه ۲۷ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۹:۴۰
کد مطلب: 9024