به گزارش «
ميزنفت»، چيدمان شركتهاي دولتي در سالنهاي نمايشگاه، غيبت شرکت حفاری شمال، در حاشيه ماندن برخی شركتها،غيبت وزير نفت در نمايشگاه، استفاده از تكنولوژيهاي جالب در معرفي شركتها، استقبال اندك از غرفهها و سالنها، غرفه جالب شركت ملي پالايش و پخش و... تنها بخشي از نكات حاشيهاي نمايشگاه بيستم بود كه هم تأسفبرانگيز بود و هم جالب.
*غيبت وزير
آن طور كه وزراي سابق و مسئولان اجرايي نمايشگاه ميگويند نمايشگاه نفت تهران، دومين نمايشگاه نفت جهان به لحاظ اهميت است، عرف بر آن است كه شركتهاي نفتي و نمايندگان آنها با برپايي غرفه در نمايشگاهها و ارائه توانمندي خود، وارد مذاكره با مسئولان ارشد صنعت نفت كشور ميزبان ميشوند و در پي انعقاد قرارداد با آن كشور هستند. با اين وجود، وزير نفت پس از افتتاح نمايشگاه بيستم، بلافاصله به همراه معاون خود و هيئت همراه از مديران نفتي راهي برلين ميشود تا خود با آلمانيها وارد مذاكره شود؛ درست برعكس عرف موجود كه سرمايهگذاران در روزهاي برگزاري نمايشگاه درخواست وقت ملاقات با وزير نفت را دارند! شايد اين بدعت نشاندهنده اين باشد كه اين نمايشگاه بر خلاف سخناني كه در باره اهميت و استقبال شركتهاي خارجي بر سر زبانهاست، چندان هم مهم نيست و به همين دليل بيژن نامدار زنگنه، به آلمان سفر كرد تا به جاي مذاكره با شركتهاي درجه چندم، وقت خود را در آلمان سپري كند.
*يك ابهام بزرگ
اما مهمترين حاشيه اين نمايشگاه، عدم حضور يكي از شركتهاي مطرح ايراني بود؛ شركت حفاري شمال كه طي سالهاي گذشته به عنوان غرفه برتر معرفي و يكي از دو شركت بزرگ حفاري كشور شمرده ميشود در نمايشگاه بيستم حضور نداشت كه البته دليل آن، اعتراض مديرعامل اين شركت به جريان خاصي در شركت ملي نفت است كه قصد دارند شركتهاي ايراني را از پروژههاي حفاري حذف كنند. اين شركت طلبي ۷۰۰ ميليارد توماني از شركت نفت دارد كه به دلايل مبهمي اين رقم پرداخت نميشود. همچنين غرفه نه چندان جالب شركت ملي حفاري نيز نشان از بيتوجهي مسئولان نمايشگاه به شركتهاي ايراني داشت به طوري كه مديرعامل اسبق شركت ملي حفاري، در يادداشتي انتقادي در دفتر يادداشت اين شركت، انتقادهاي صريحي از اين وضعيت داشت.
*چيدمان يكي از نقاط ضعف اين نمايشگاه جانمايي غرفههاي شركتهاي پالايش و پخش و صنايع پتروشيمي بود كه در سالنهاي ۱۴ و ۱۵ واقع شده بودند. اين دو شركت دور از مركز نمايشگاه و در مكاني خلوت حاضر شده بودند كه به نسبت سالنهاي ۸ و ۹، از خلوتي خاصي برخوردار بودند. بازديدكنندگان از اين سالن، بيشتر همكاران اين شركتها بودند و به نسبت ساير غرفهها كمرونقتر بودند. شايد مسئولان نمايشگاه با اين هدف كه شركتهاي اصلي را در سرتاسر نمايشگاه پخش كنند اينچنين شركتهاي دولتي را سازماندهي كرده بودند اما هرچه كه بود چيزي جز اقبال غيرمطلوب از غرفه اين دو شركت و ساير شركتهاي حاضر در اين سالن نبود.
*تكنولوژي روز يكي از تكنولوژيهاي به كار گرفته شده در اين نمايشگاه، استفاده از تكنولوژي «واقعيت افزوده» بود كه شركت تاپيكو نمونه جالبي را در اين نمايشگاه ارائه كرده بود، اين شركت تمامي پروژهها و شركتهاي خود را در نقشه ايران جانمايي كرده و در كنار هر يك از آنها، باركدي را تعبيه كرده بود كه با گرفتن تبلت روبهروي اين باركدها، اطلاعات دقيق به صورت يك فيلم كوتاه همراه با صداي گويندگان مطرح ارائه ميشد. كساني كه از نمايشگاه بيستم بازديد كرده بودند در بازديد از سالن ۱۴ و ۱۵ اين تكنولوژي را امتحان كردند، به طوري كه در مواقعي كمبود تبلت، موجب تشكيل صف در مقابل اين غرفه ميشد. همچنين شركت ملي پالايش و پخش براي نخستين بار در اين نمايشگاه، غرفه خود را با خطوط لوله و تجهيزات صنعتي بر پا كرده بود كه غرفه اين شركت را متمايز از ساير شركتهاي دولتي و زير مجموعه وزارت نفت كرده بود.
*استقبال شركتهاي خارجي پيش از برگزاري نمايشگاه بيستم، از استقبال شركتهاي خارجي از نمايشگاه سخن به ميان آمد؛ گرچه اين موضوع ميتواند يك اتفاق مهم باشد اما شواهد موجود نشان ميداد نه خبري از فعاليتهاي شركتهاي خارجي بود نه نمايندگان آنان اطلاعات خوبي از صنعت نفت ايران داشتند؛ نمايندگاني كه گويا سمت خاصي در شركتهاي خود نداشتند. فارغ از اينكه چرا شركتهاي خارجي چنين رويهاي در پيش گرفتهاند نكته مهمتر اين است كه هنديها حضور پررنگي در نمايشگاه داشتند و پررفت و آمد بودند.
منبع: جوان