به گزارش «
ميزنفت» به نقل از سایت رسمی شرکت ملی نفت ایران، محسن قمصری با اشاره به اینکه همه شرکتهای عرضهکننده نفت در جهان در تلاش هستند تا سهم بیشتری از بازار را در اختیار داشته باشند و همین مسئله قیمت نفت را رقابتی کرده است گفت: در صورتی که مذکرات ایران و ۱+۵ به نتیجه برسد و تحریمهای خرید نفت از میان برداشته شود، ایران به دنبال سهم خود از بازار است؛ چرا که در زمان تحریمها سهم فروش نفت ایران به نصف کاهش پیدا کرد و با برداشته شدن تحریم ها همه تلاش خود را برای باز پس گرفتن این سهم به کار می گیریم.
وی با بیان اینکه "فروش نفت ایران تحریم نیست ولی خرید آن مورد تحریم قرار گرفته است گفت: بنابراین فعالیت مدیریت بین الملل شرکت ملی نفت ایران برای افزایش فروش و داشتن سهم بیشتر در بازار قانونی و حق طبیعی است.
در حال حاضر نفت فقط به کشورهای دارای مجوز فروخته میشود و این کشورها چین، هند، کره، ژاپن، تایوان و ترکیه هستند.
مدیر امور بین الملل با تأکید بر اینکه بر اساس قراردادهای سنتی، قیمتهای نفتی ایران به صورت رسمی اعلام میشود و تخفیفی برای کشور خاصی در نظر گرفته نمیشود، درباره مذاکرات مدیریت امور بین الملل با کشورهایی غیر از مشتریان کنونی، گفت: مذاکرات و جلسات همیشه بوده و جزیی از روند کاری مدیریت بین الملل است، شاید به طور الزامی این مذاکرات و گفتوگوها به قراردادی منتهی نشود، اما بخشی از فعالیت های این مدیریت همین مذاکرات و مناسبات دیپلماتیک است.
قمصری با اشاره به کاهش قیمت نفت در بازارهای جهانی گفت: من همیشه تأکید دارم که قیمتهای بالای غیر منطقی نفت در بلند مدت به ضرر تولیدکننده است؛ چرا که با بالا رفتن قیمت بحث تحقیق و توسعه انرژیهای نوین صرفه اقتصادی پیدا می کند و پس از آن تولید این انرژیهای جایگزین است که اقتصادی میشود و این مسائل روی هم می تواند به ضرر تولید کنندگان نفت باشد.بر همین اساس سیاست کاهش قیمت نفت شاید در کوتاه مدت به اقتصاد تولیدکنندگان آسیب برساند اما در بلند مدت باید قیمت را به گونه ای دید تا بحث رقابت آن با انرژیهای جایگزین مطرح نشود.
وی افزود: در چند سال اخیر زمانی که قیمت نفت بالای ۱۰۰ دلار در هر بشکه بود، کشورهای مصرف کننده به سمت مصرف گاز تمایل پیدا کردند و همچنین با توسعه تکنولوژی های نوین، اثرات تخریب زیست محیطی مصرف زغال سنگ کاهش و تمایل به استفاده از این انرژی به دلیل قیمت پایینتر، افزایش پیدا کرده است و میبینیم که این جایگزینی انرژی نتیجه افزایش غیرمنطقی قیمت نفت بوده است.
مدیریت امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران در ارتباط با منابع شیل و جنبه رقابت آن با نفت متعارف گفت: باید توجه داشت که نفت شیل همان نفت متعارف است و در ماهیت آن تفاوتی وجود ندارد؛ اما تولید این نفت نسبت به نفت متعارف هزینه بیشتری دارد و با توجه به کوچکتر بودن این ذخایر به صورت مداوم نیاز به سرمایه گذاری در این بخش ملموس است و با تداوم قیمت های کنونی نمی توان انتظار داشت جنبه رقابت مطرح باشد.
وی در ارتباط با آینده بازار نفت و پیش بینی قیمت ها گفت: صحبت از آینده به ویژه آینده بازار نفت بسیار دشوار است؛ بر اساس واقعیتهای کنونی انتظار نمیرود قیمت نفت تا سال ۲۰۱۶ به بالای ۶۰ دلار در هر بشکه برسد، اما بعد از آن نمی توان چیزی را پیش بینی کرد.
قمصری افزود: سناریوهایی متفاوتی درباره آینده نفت وجود دارد، یکی از سناریوهای معتبر در این زمینه بر این عقیده است که تولید نفت در کشورهای مختلف در این دوره به حداقل میرسد و جهان برای انرژی خود به کشورهای حاشیه خلیج فارس وابسته خواهد شد. در صورت تحقق این سناریو و عدم کاهش مصرف انرژی تا آن زمان می تواند انتظار رشد قیمت را داشت.
وی ادامه داد: با این حال نمی توان پیش بینی کرد تکنولوژی در آن زمان به کدام سمت می رود. امروزه شاهدیم با تکنولوژی های نوین خودروهایی تولید شده که در هر ۱۰۰ کیلومتر تنها چهار لیتر سوخت مصرف می کند و شاید تا سال ۲۰۲۰ تکنولوژی شرایط تقاضا را تغییر دهد.
مدیر امور بین الملل شرکت ملی نفت ایران، راجع به برنامه های این مدیریت در ارتباط با ارتقا جایگاه ایران در بازار جهانی گفت: سیاستهای ما با سیاستهای کشوری و وزارتی هم سو است و ما قصد داریم با فروش هرچه بیشتر نفت، سهم خود را در بازار افزایش دهیم و جایگاه ایران را به عنوان عرضه کننده عمده و امن نفت به بازار جهانی تثبیت کنیم. از گذشته شرکت ملی نفت به عنوان تأمین کننده امن نفت جهان شناخته شده بوده است و به طور حتم با رفع تحریم ها خریداران بزرگ نفت برای تأمین نفت خود به سمت ایران باز خواهند گشت.