پای چین در میان است؟
سقوط قيمت نفت، اسب تروای امریکا
نشریه دیترویت فری پرس ، چاپ آمریکا ، نوشت سقوط قیمت های نفت که همه مصرف کنندگان بنزین در آمریکا را خوشحال کرده است ممکن است اسب تروا باشد.
به گزارش «ميزنفت»، این نشریه در پایگاه اینترنتی خود در مقاله ای به قلم راشل مارسدن نوشت:
نظریه براندازی می گوید برای موثر واقع شدن یک اقدام تهاجمی ، این اقدام باید با استقبال مواجه شود. و حالا چه کسی است که از بنزین ارزان قیمت در آمریکا خوشحال نباشد؟ در همین حال ، دولت آمریکا احتمالا احساس دیگری دارد.
این سقوط قیمت نفت در نهایت به نفع چه کسی است؟ در ظاهر ، تنها کسانی که واقعا سود می برند مصرف کنندگان نفت در جهان هستند. پس چرا باید زحمت اشباع بازار را به خود داد؟ با وجود اینکه وزیر نفت عربستان سعودی گفته است کشورش از سقوط هرچه بیشتر قیمت نفت نیز ناراحت نخواهد شد ، اما ریاض با کاهش درآمدهای ارزی اصلی عربستان با مشکل کسری بودجه ۳۹ میلیارد دلاری برای سال ۲۰۱۵ نیز مواجه است. پس چرا سعودی ها وانمود می کنند لگدی که به پشتشان خورده ، فقط برای ماساژ دادن بوده است؟
علاقه سعودی ها به بازی سقوط قیمت های نفت ممکن است فقط جنبه سیاسی داشته باشد ، چون عربستان تاریخچه ای طولانی از «بودجه سیاسی» دارد. مثلا ، ما پیشتر دیده ایم که سعودی ها در تلاش های ناکام خود برای تغییر رژیم سوریه منابعی را در اختیار شورشیان سوری برای جنگ با بشار اسد رئیس جمهور این کشور قرار دادند که در نهایت به ظهور تروریست های گروه دولت اسلامی (داعش) انجامید که اکنون در عراق و سوریه خرابی های بسیاری به بار آورده اند.
یک نظریه این است که عربستان سعودی و آمریکا توطئه کرده اند تا اقتصادهای روسیه و ایران را تضعیف کنند. آنها انگیزه کافی برای این کار را دارند. در خصوص ایران ، رژیم های عربستان سنی و ایران شیعه از دیرباز از یکدیگر نفرت داشته اند ، و آمریکا نیز همیشه از پیش بینی ناپذیری اهداف هسته ای ایران ابراز نگرانی کرده است.
در جبهه روسیه ، سعودی ها و روس ها بر سر حمایت مالی ریاض از تروریسم اسلامی در منطقه شمال قفقاز و بر سر دفاع روسیه از بشار اسد و بر سر حفظ منافع نفتی روسیه و مهار تروریسم اسلامی دشمن یکدیگر بوده اند. همچنین ، به نظر می رسد که آمریکا هم اکنون قصد دارد روسیه را از لحاظ اقتصادی تحت فشار قرار دهد.
اما هرچند ممکن است نظریه توطئه آمریکا و عربستان سعودی بسیار منطقی به نظر برسد ، اما نقائص قابل توجهی نیز دارد. آمریکا سال گذشته وقتی مجبور شد در خصوص سوریه دست به انتخاب بزند ، روسیه را بر عربستان سعودی و قطر به عنوان شریک خود ترجیح داد.
میان آمریکا و عربستان سعودی هیچ اشتراک ایدئولوژیک وجود ندارد جز همکاری متقابل در جنگ با داعش که هر دو کشور در شکل گیری آن نقش داشتند.
سعودی ها احتمالا این توان را نداشتند که اقتصاد روسیه را آنقدر تضعیف کنند که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور را مجبور کنند دست از حمایت از بشار اسد بردارد و منافع اقتصادی روسیه را در منطقه تضمین کنند، آمریکا هم در زمانی که نیروهای بشار اسد اکنون با دشمن مشترک آنها (داعش) می جنگند چنین چیزی را نخواهد خواست.
افزون بر آن ، وزیران روسیه و عربستان ماه نوامبر در مسکو برای گفتگو درباره همکاری های نفتی به منظور مدیریت هرچه بهتر منافع اقتصادی خود با یکدیگر دیدار کردند. همین رویداد به تنهایی نظریه توطئه عربستان-آمریکا برای کاهش قیمت نفت را زیر سوال می برد.
یک نظریه محتمل تر این است که اگر کشوری باشد که با عربستان سعودی همدستی کرده است ، این کشور چین است که بزرگترین وارد کننده محصولات نفتی در جهان محسوب می شود و بیشترین سود را از کاهش قیمت نفت در این روزها خواهد برد.
چین همچنین تنها بازیگری است که اهمیت زیادی برای درآمدهای نفتی خود قائل نیست. این کشور که در رده چهل و نهم صادر کنندگان نفت خام جهان قرار دارد ، برای درآمدهای خود به تولید متکی است. بر خلاف هر بازیگر دیگری در این بازی ، وقتی چین در یک کشور خارجی خط لوله می کشد ، برای سود نیست این فقط یک زحمت برای رساندن نفت به مصرف کنندگان سیری ناپذیر داخلی است.
در مجمع همکاری چین و کشورهای عربی در پکن که تابستان گذشته برگزار شد ، وانگ یی وزیر امور خارجه چین نوشت «چین و کشورهای عربی برای کشیدن یک کمربند اقتصادی و یک جاده ابریشم دریایی برای احیای جاده ابریشم دنیای امروز با یکدیگر همکاری دارند. این همکاری راه را برای خلق فرصتهای جدید برای کشورهای چین و عربی خواهد گشود.»
عربستان سعودی از قبل بزرگترین تامین کننده نفت خام چین بوده است و چین اهمیتی به علائق و دلبستگی های ایدئولوژیک شرکایش نمی دهد. این عقدی است که در آسمانها بسته شده است.
اگر سعودی ها و چینی ها برای منافعی که بعدا معلوم خواهد شد ، بر سر قیمت های نفت زد و بند کرده باشند ، در آن صورت ، روسیه ، آمریکای شمالی و اروپا با سقوط ارزش طلای سیاه خود همگی سرانجام متضرر خواهند شد و هرچند ما مصرف کنندگان ممکن است اکنون از سقوط قیمت های نفت خوشحال باشیم ، اما ضرر دولت و صنعت نفت از این کاهش قیمت به خود ما بازخواهد گشت و نیش خود را به شکل از دست دادن شغل و کاهش بودجه خواهد زد که بدهی آمریکا را به بزرگترین طلبکار خود ، یعنی چین ، افزایش خواهد داد.
از بنزین ارزان لذت ببرید ، اما خدا کند که در نهایت ضرر این ارزانی به مراتب بیش از نفع آن نباشد.
نظریه براندازی می گوید برای موثر واقع شدن یک اقدام تهاجمی ، این اقدام باید با استقبال مواجه شود. و حالا چه کسی است که از بنزین ارزان قیمت در آمریکا خوشحال نباشد؟ در همین حال ، دولت آمریکا احتمالا احساس دیگری دارد.
این سقوط قیمت نفت در نهایت به نفع چه کسی است؟ در ظاهر ، تنها کسانی که واقعا سود می برند مصرف کنندگان نفت در جهان هستند. پس چرا باید زحمت اشباع بازار را به خود داد؟ با وجود اینکه وزیر نفت عربستان سعودی گفته است کشورش از سقوط هرچه بیشتر قیمت نفت نیز ناراحت نخواهد شد ، اما ریاض با کاهش درآمدهای ارزی اصلی عربستان با مشکل کسری بودجه ۳۹ میلیارد دلاری برای سال ۲۰۱۵ نیز مواجه است. پس چرا سعودی ها وانمود می کنند لگدی که به پشتشان خورده ، فقط برای ماساژ دادن بوده است؟
علاقه سعودی ها به بازی سقوط قیمت های نفت ممکن است فقط جنبه سیاسی داشته باشد ، چون عربستان تاریخچه ای طولانی از «بودجه سیاسی» دارد. مثلا ، ما پیشتر دیده ایم که سعودی ها در تلاش های ناکام خود برای تغییر رژیم سوریه منابعی را در اختیار شورشیان سوری برای جنگ با بشار اسد رئیس جمهور این کشور قرار دادند که در نهایت به ظهور تروریست های گروه دولت اسلامی (داعش) انجامید که اکنون در عراق و سوریه خرابی های بسیاری به بار آورده اند.
یک نظریه این است که عربستان سعودی و آمریکا توطئه کرده اند تا اقتصادهای روسیه و ایران را تضعیف کنند. آنها انگیزه کافی برای این کار را دارند. در خصوص ایران ، رژیم های عربستان سنی و ایران شیعه از دیرباز از یکدیگر نفرت داشته اند ، و آمریکا نیز همیشه از پیش بینی ناپذیری اهداف هسته ای ایران ابراز نگرانی کرده است.
در جبهه روسیه ، سعودی ها و روس ها بر سر حمایت مالی ریاض از تروریسم اسلامی در منطقه شمال قفقاز و بر سر دفاع روسیه از بشار اسد و بر سر حفظ منافع نفتی روسیه و مهار تروریسم اسلامی دشمن یکدیگر بوده اند. همچنین ، به نظر می رسد که آمریکا هم اکنون قصد دارد روسیه را از لحاظ اقتصادی تحت فشار قرار دهد.
اما هرچند ممکن است نظریه توطئه آمریکا و عربستان سعودی بسیار منطقی به نظر برسد ، اما نقائص قابل توجهی نیز دارد. آمریکا سال گذشته وقتی مجبور شد در خصوص سوریه دست به انتخاب بزند ، روسیه را بر عربستان سعودی و قطر به عنوان شریک خود ترجیح داد.
میان آمریکا و عربستان سعودی هیچ اشتراک ایدئولوژیک وجود ندارد جز همکاری متقابل در جنگ با داعش که هر دو کشور در شکل گیری آن نقش داشتند.
سعودی ها احتمالا این توان را نداشتند که اقتصاد روسیه را آنقدر تضعیف کنند که ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور را مجبور کنند دست از حمایت از بشار اسد بردارد و منافع اقتصادی روسیه را در منطقه تضمین کنند، آمریکا هم در زمانی که نیروهای بشار اسد اکنون با دشمن مشترک آنها (داعش) می جنگند چنین چیزی را نخواهد خواست.
افزون بر آن ، وزیران روسیه و عربستان ماه نوامبر در مسکو برای گفتگو درباره همکاری های نفتی به منظور مدیریت هرچه بهتر منافع اقتصادی خود با یکدیگر دیدار کردند. همین رویداد به تنهایی نظریه توطئه عربستان-آمریکا برای کاهش قیمت نفت را زیر سوال می برد.
یک نظریه محتمل تر این است که اگر کشوری باشد که با عربستان سعودی همدستی کرده است ، این کشور چین است که بزرگترین وارد کننده محصولات نفتی در جهان محسوب می شود و بیشترین سود را از کاهش قیمت نفت در این روزها خواهد برد.
چین همچنین تنها بازیگری است که اهمیت زیادی برای درآمدهای نفتی خود قائل نیست. این کشور که در رده چهل و نهم صادر کنندگان نفت خام جهان قرار دارد ، برای درآمدهای خود به تولید متکی است. بر خلاف هر بازیگر دیگری در این بازی ، وقتی چین در یک کشور خارجی خط لوله می کشد ، برای سود نیست این فقط یک زحمت برای رساندن نفت به مصرف کنندگان سیری ناپذیر داخلی است.
در مجمع همکاری چین و کشورهای عربی در پکن که تابستان گذشته برگزار شد ، وانگ یی وزیر امور خارجه چین نوشت «چین و کشورهای عربی برای کشیدن یک کمربند اقتصادی و یک جاده ابریشم دریایی برای احیای جاده ابریشم دنیای امروز با یکدیگر همکاری دارند. این همکاری راه را برای خلق فرصتهای جدید برای کشورهای چین و عربی خواهد گشود.»
عربستان سعودی از قبل بزرگترین تامین کننده نفت خام چین بوده است و چین اهمیتی به علائق و دلبستگی های ایدئولوژیک شرکایش نمی دهد. این عقدی است که در آسمانها بسته شده است.
اگر سعودی ها و چینی ها برای منافعی که بعدا معلوم خواهد شد ، بر سر قیمت های نفت زد و بند کرده باشند ، در آن صورت ، روسیه ، آمریکای شمالی و اروپا با سقوط ارزش طلای سیاه خود همگی سرانجام متضرر خواهند شد و هرچند ما مصرف کنندگان ممکن است اکنون از سقوط قیمت های نفت خوشحال باشیم ، اما ضرر دولت و صنعت نفت از این کاهش قیمت به خود ما بازخواهد گشت و نیش خود را به شکل از دست دادن شغل و کاهش بودجه خواهد زد که بدهی آمریکا را به بزرگترین طلبکار خود ، یعنی چین ، افزایش خواهد داد.
از بنزین ارزان لذت ببرید ، اما خدا کند که در نهایت ضرر این ارزانی به مراتب بیش از نفع آن نباشد.
شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۱۳
کد مطلب: 4553