وقتی کرسنت سیاسی می شود|توییت

به گزارش میز نفت،  قرارداد کرسنت، قراردادی برای فروش روزانه معادل ۵۰۰ میلیون فوت مکعب، گاز ترش میدان سلمان است، که در سال ۱۳۸۱ و در زمان وزارت بیژن نامدار زنگنه در دولت هفتم مابین شرکت کرسنت پترولیوم و شرکت ملی نفت ایران منعقد شد.

بر اساس مفاد این قرارداد، مقرر شده بود که از سال ۲۰۰۵ با احداث خط لوله در خلیج فارس، گاز فرآورده نشده میدان سلمان (مخزن مشترک با ابوظبی)، به میزان روزانه ۵۰۰ میلیون فوت مکعب به امارات صادر شود.

بر اساس مذاکرات انجام شده، ایران متعهد می‌شد گاز ترش (فرآوری نشده) تولیدی میدان گازی سلمان را به مدت ۲۵ سال و از آغاز سال ۲۰۰۵ به امارات متحده عربی صادر کند.

اشتباه فاحش زنگنه در قرارداد کرسنت مربوط به تعیین محل تحویل گاز به شرکت کرسنت بود. طبق این قرارداد، محل تحویل گاز در آب‌های سرزمینی ایران در جزیره بوموسی روی سکوی مبارک در نظر گرفته شده بود، درحالی که محل تحویل باید در مرز آبی دو کشور ایران و امارات تعیین می‌شد. این موضوع راه را برای ادعاهای ارضی امارات درباره جزایر سه‌گانه باز می‌کرد.

دومین خطای فاحش وزارت نفت در قرارداد کرسنت، مربوط به شیوه قیمت‌گذاری گاز ایران بود. قاعده این است که قیمت‌گذاری گاز در قرارداد‌های گازی به صورت تابعی از قیمت جهانی نفت تعریف شود و با افزایش قیمت نفت، قیمت گاز صادراتی نیز افزایش یابد، اما در قرارداد کرسنت این قاعده به طرز عجیبی توسط وزارت نفت نادیده گرفته شده بود.

طبق مفاد این قرارداد، قیمت‌گذاری گاز صادراتی ایران برای ۷ سال اول در فرمول مورد توافق طرفین بر اساس قیمت نفت ثابت و معادل ۱۸ دلار برای هر بشکه نفت تعیین شد و برای ۱۸ سال بعد نیز (از ۷ سال اولیه و تا پایان زمان ۲۵ ساله قرارداد)، قیمت فروش گاز بر پایه قیمت نفت خام دبی ۴۰ دلار در هر بشکه به صورت ثابت تعیین شده بود.

جمعه ۱۹ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۵۹