پژوهشگاه ورزش و تشریفات!

ميزنفت/ اوضاع پژوهشگاه صنعت نفت تعریف چندانی ندارد؛ جز امضای چند تفاهم‌نامه
و تمرینات تیم ملی فوتبال ایران در زمین چمن این پژوهشگاه، تقریبا خبری از این نهاد پژوهشی نیست. پژوهشگاه صنعت نفت در تاریک ترین تاریخ خود قرار دارد و وزیر نفت بی توجه به انتقادات وجود در داخل بدنه صنعت نفت٬ مدیری بیگانه با پژوهش نفت را بر مسند کار حفظ کرده است.

بیشتر مدیران صنعت نفت و بدنه کارشناسی صنعت نفت می‌دانند کاتوزیان به چه دلیل راهی پژوهشگاه صنعت نفت شد ولی عدم تجربه مدیریتی کاتوزیان موجب شده تا رکوردهای بی نظیری در این نهاد زده شود. مهم ترین رکوردی که کاتوزیان با آن٬ نام خود را در نفت جاودانه کرده است٬ رفت و آمدهای بسیار مدیران در سمت‌های مدیریتی پژوهشگاه است:«حداقل 50 انتصاب»!

نمی‌دانیم کاتوزیان به تغییرات پی در پی در پژوهشگاه صنعت نفت افتخار می‌کند یا نه اما او رکوردار احکام انتصاب و برکناری است؛ او هر 13 روز یکبار دست به حکم شده است و افرادی که پیشتر خود منصوب کرده بود برکنار کرد تا مهم ترین نهاد پژوهشی کشور نداند باید چه کند.

کاتوزیان از تبار صنعت خودرو است هرچند که در مجلس هشتم ریاست کمیسیون انرژی مجلس را بر عهده داشته پس طبیعی بود پژوهشگاه صنعت را با «خودرویی» ها پر کند. او امیر عباس حسینی را به پژوهشگاه دعوت کرد و برای او حکم معاونت فناوری و امور بین الملل و جانشین رئیس پژوهشگاه صنعت نفت را صادر کرد که برای اهالی پژوهشگاه شوکه کننده بود. حسینی که پیشتر در سمت قائم مقام معاونت صادرات ایران خودرو مسئولیت داشت تقریبا همه کاره پژوهشگاه شد و همه افرادی که می‌خواستند بمانند، سراغ او را می‌گرفتند. حسینی مرد معتمد و دست راست کاتوزیان بود که ترجیح داد از پژوهشگاه رفنه و یکی از اعضای هیئت مدیره ایران خودرو شود. او به صنعت خودرو بازگشت ولی کاتوزیان همچنان مانده است و قصد رفتن ندارد. البته حسینی کمی دیر به این تصمیم رسید زیرا انتصاب او در سمتی که کاتوزیان برایش کنار گذاشته بود با ابهامات بسیاری مواجه بود.

بر اساس قوانین موجود٬ حسینی نمی‌توانست معاون پژوهشگاه باشد. دلیلش هم ساده است؛ بر اساس مصوبه شماره 684 در تاریخ 1389/12/10 شورای عالی انقلاب فرهنگی شرایط اختصاصی معاونان موسسه های پژوهشی مانند پژوهشگاه صنعت نفت اینگونه تعریف شده است: عضو هیئت علمی رسمی با مرتبه حداقل استادیاری، داشتن حداقل 5 سال سابقه خدمت در دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی، پژوهشی و فناوری با مدرک دکترا در وضعیت هیئت علمی، دارا بودن مدرک تحصیلی تخصصی و یا تجربه عملی در زمینه مورد نظر. با این قانون صد البته پیداست که بیشتر معاونان کاتوزیان صلاحیت حضور در سمت‌های خود را نداشته و ندارند از جمله خود حسینی. جالب آنجاست که معاونت های پشتیبانی و برنامه ریزی به افرادی واگذار شده است که فاقد چنین ویژگی هستند.

به هر حال حسینی او معاون سابق فناوری و روابط بین الملل پژوهشگاه  سابقه خاصی در حوزه نفت و فعالیت های پژوهشی نفت نداشت. او تا پیش از حضور در صنعت نفت، در خودروسازی و قطعات خودرو مشغول به فعالیت بوده است و مدرک دکترا نیز ندارد. در یانک اطلاعات اعضای هیئت علمی نیز نامی از او دیده نمی‌شود. به هر حال یار اصلی کاتوزیان تصمیم گرفت از نفت برود ولی وزیر نفت هنوز هم هیچ تصمیمی برای اداره پژوهشگاه صنعت نفت نگرفته است تا شاید در دوره بعد٬ به دوره 4 ساله کاتوزیان پایان داده شود.

در روزگاری٬ پژوهشگاه صنعت نفت فعالیت‌های فراوانی را پی می‌گرفت و عملکرد قابل قبولی را از خود به جای گذاشت ولی در این دوران تنها کارآیی پژوهشگاه به برگزاری همایش‌های نفتی در سالن اجتماعات پژوهشگاه و تمرین تیم ملی فوتبال در زمین چمن مرغوب آن محدود شده است تا حداقل بازیکنان تیم ملی ییشتر از نفتی ها از این مجموعه یاد کنند. البته استخر این مجموعه هم در نوع خود کم نظیر است!

تقریبا دیگر هیچ ذهنیتی درباره پژوهشگاه صنعت نفت در میان نفتی‌ها وجود ندارد و هر چه که هست خاطرات گذشته‌ای است که روز به روز تبدیل به آرزو می‌شوند. وزارت نفت این پژوهشگاه را فراموش کرده است و با وزارت علوم برای امور پژوهشی به قرارداد می‌رسد فارغ از اینکه مهمترین نهاد پژوهشی کشور با چنین رویه‌ای در حال نابودی است.

وزیر نفت که تاکید بسیاری به پژوهش و بومی سازی فن آوری‌های نو دارد بهتر است طی گزارشی رسمی اعلام کند که این پژوهشگاه طی 4 سال گذشته به جز چند تفاهم‌نامه چه خروجی داشته است؟ کارکنان این نهاد در چه وضعیتی هستند و مهمترین فعالیت پژوهشگاه چیست؟ آیا قراردادی در این نهاد اجرایی شده است؟ میزان درآمدهای این پژوهشگاه چقدر است؟ پاسخ به این پرسش‌ها نشان خواهد داد که کاتوزیان دقیقا در حال انجام چه کاری است.
 

سه شنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۲۴