ميزنفت/ قصه و دردنامه ی دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت چندیست که کم و بیش در بین خبرهای حوزه ی نفت به بحث قابل تامل و توجهی در نظر صاحب نظران این حوزه تبدیل شده است.
داستان از آنجایی آغاز شد که کریم سلحشور معاون توسعه سرمایه انسانی وزارت نفت در زمستان سال 94 و در پاسخ به تجمع و اعتراض دانشجویان و فارغ التحصیلان صنعت نفت (که بدلیل اعتراض علیه ابلاغیه ی ناگهانی وزیر نفت مورخه خردادماه همان سال ایجاد شده بود) پشت تریبون آمد و طی مصاحبه ای با صدا و سیمای جمهوری جمهوری اسلامی ایران پرده از حقایق پنهانی در خصوص تغییرات یک شبه و خلق الساعه در نحوه ی جذب فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت برداشت.
این مصاحبه و جواب های عجیب و غریب معاون وزیر نفت به سوالات ساده و صریح خبرنگار باعث شد موجی از بهت و حیرت٬ دانشجویان و فارغ التحصیلان را فراگرفته و راه حل را چیزی جز اعتراض میدانی در دانشگاه و خارج از دانشگاه نبینند (قابل توجه که جمعی از فارغ التحصیلان از بهار تا زمستان 94 را صرف پیگیری از روش های اداری و نامه نگاری کرده بودند و حتی ریاست دانشگاه در مهرماه همان سال خبر از اجرای روال گذشته و احترام به حقوق قانونی دانشجویان و فارغ التحصیلان داده بود که خبر آن در سایت دانشگاه نیز موجود است.) دانشجویان به نشانه اعتراض به وضع بوجود آمده ، تا حصول نتیجه ی قابل اعتماد و تعهد دانشگاه و وزارت نفت مبنی بر اجرای روال گذشته در قبال ورودی های منتهی به سال 94 ، از شرکت در امتحانات پایان ترم امتناع کردند.
هرچند در این بین وزیر نفت در مصاحبه ای با صدا و سیما عنوان کرد که با تجمع کسی را استخدام نمی کند و و در کنایه ای عجیب و تلخ گفت برای استخدام در نفت افراد باید از فیلتر گزینش رد شده و حداقل سوادی را نیز دارا باشند!!
اما با تمام این اوصاف این وضع ادامه پیدا کرد تا اینکه وزارت نفت طی ابلاغیه مورخه 27 دیماه تا حدود زیادی از مواضع قبلی خود کوتاه آمده و حق دانشجویان و فارغ التحصیلان را به رسمیت شمرد و متعاقب آن مسئولان دانشگاه با حضور در بین دانشجویان بار دیگر به دانشجویان اطمینان داده و حتی تا پای قسم جلاله و قسم به لباس پغمبر نیز پیش رفت. بدیهی بود که دانشجویانی که هیچ خواسته ای جز حقوق قانونی خود را نمی خواستند با توجه به ابلاغیه 27 دیماه و صحبت های مسئولان دانشگاه به مکتوبات وزارت و تقریرات آقایان مسوول اعتماد کرده و به روال عادی دانشگاه بازگشتند و در امتحانات پایان ترم شرکت کردند اما هرچه زمان گذشت خبری از اجرایی شدن قول های مسوولین دانشگاه و وزارت نفت نشد و باردیگر در تابستان 95 پویشی برای پیگیری حقوق قانونی دانشجویان و فارغ التحصیلان شکل گرفت که در نهایت این پویش منجبر به تجمع چند صدنفری در مقابل مجلس شورای اسلامی شد تا بلکه دانشجویان و فارغ التحصیلان بتوانند از جایی که آن را راس امورِ مملکت می نامند حق خویش را استیفا کنند.
در این بین همزمان با تجمع رایزنی های بسیاری با کمیسیون انرژی و شخص آقای حسنوند ریاست آن کمیسیون صورت پذیرفت که در پایان ایشان قول مساعدت دادند که برای این قضیه کمیته ای را مسئول پیگیری قرار داده و تا حصول نتیجه ی مطلوب کار را ادامه خواهند داد. لیکن چون بدقولی های وزارت نفت و دانشگاه هنوز بر سینه ی دانشجویان و فارغ الحصیلان سنگینی می کرد تجمع کنندگان خواستار تضمین های بالاتری نسبت به قول های شفاهی از جانب آقای حسنوند شدند که این امر متاسفانه باعث عصبانیت وی شد و طی مصاحبه ای گفت : "یعنی مجلس اینقدر بی اعتبار است که اطمینان ندارند؟" و همچون رفیق قدیمی و شفیق شان جناب زنگنه خطاب به دانشجویان گفت " زیر بار تجمع و تحصن نمی روم!!" به گونه ای که گویا دانشجویان و فارغ التحصیلان صنعت نفت چیزی فرا تر از حق قانونیه خود را طلب می کنند.
البته این کنایه و زخم زبان شنیدن ها گویا باید برای دانشجویان و فارغ التحصیلان زبده ی دانشگاه صنعت نفت عادی بشود چرا که چندی پیش نیز وزیر نفت در مراسم تودیع مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران، قریب به این مضمون فگفت که فارغ الحصیلان دانشگاه نفت عده ای با معدل های زیر 14 هستند!! حال آنکه معدل های زیر 14 در دانشگاه نفت طبق قوانین مصروحه ی دانشگاه از بورسیه خود به خود خارج می شوند و هیچگونه حقی برایشان متصور نیست.
حال با تمام این اوصاف باز هم دانشجویان و فارغ التحصیلان به وعده های حسنوند رئیس کمیسیون انرژی اعتماد کردند اما نکته ی جالب این ماجرا این بود که فردی که حسنوند از بین نمایندگان کمیسیون مسئول پیگیری کردند اساسا جواب تلفن های دانشجویان را هم نمی داد و کمیته ی مذکور با گذشت چندین ماه از قول و وعده و وعید آقایان هیچگاه تشکیل نشد.
در تازه ترین اقدامات، وزارت نفت نیز از بین تمام فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت تعداد قریب به 200 نفر از رشته های معدود و با محدودیت های عجیب و قریب به منظور مصاحبه برای جذب به وزارت نفت دعوت کرد که بازهم این عده که با استانداردهای عجیب انتخاب شده بودند وارد سیکل مصاحبه و آزمون های عجیبی شدند که هیچگاه قبل از این در مورد فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت اعمال نشده بود و مرسوم نیز نبود و همان طور که پیش بینی می شد طیِ یک بازی از پیش طراحی شده 50 درصد این افراد در گام اول مصاحبه عمومی به دلایل عجیب رد صلاحیت شدند.
مابقی هم به مصاحبه تخصصی دعوت شدند که احتمالا از این افراد نیز در مصاحبه های تخصصی و طب صنعتی و باقی مراحل عده ی کثیری حذف می شوند تا که این بازی همانطور تا پایان سال ادامه یابد و به خیال خودشان بتوانند دانشجویان و فارغ التحصیلان را به اصطلاح سر بدوانند. البته در این موضوع نیز اظهارات اخیر آقای دهقانی از مسوولین نیروی انسانی وزارت نفت جای بسی تامل دارند که این مورد را در یک مصاحبه به صورت کاملا شیک و مجلسی(!) وارونه جلوه داده تا با آن فضای رسانه ای را اقناع کنند که آری مشکل دانشجویان نفت را نیز با تلاش های مجدانه وزیر محترم حل کردیم!!!