سرمایه گذاران بین المللی سعی می کنند تا درباره رویکرد خود در بازار نفت در سال 2016 میلادی تصمیم گیری کنند ولی با یک اختلاف نظر اساسی بین تحلیلگران بازار انرژی و تجار و بازرگانان روبرو هستند و واقعا بر سر دو راهی قرار دارند که به کدام اظهار نظر و پیش بینی اعتماد کنند. این مساله آن است که در شرایط کنونی به پیش بینی تحلیلگران درباره قیمت نفت در سال 2016 اعتماد کنند یا پیش بینی تجار و بازرگانان.
از یک سو، تحلیلگران بازار انرژی بر این باورند که تولید نفت تا اواخر امسال کاهش خواهد یافت چرا که بسیاری از شرکتهای حفاری بزرگ جهان با دوران سختی روبرو خواهند شد و با توجه به بدهی های سنگین احتمال ورشکستگی و سقوط برخی از این شرکتها نیز وجود دارد. آن شرکتهایی نیز که بتوانند در شرایط سخت کنونی به فعالیت ادامه دهند، تولید خود را به طور چشمگیری کاهش خواهند داد.
از سوی دیگر، تجار و بازرگانان بازار انرژی معتقدند که تولید نفت و عرضه انرژی در بازار با افزایش روبرو خواهد شد. بسیاری از تجار و بازرگانان بر این باورند که شرکتهای نفتی در حال کاهش هزینه هایی هستند که پیش از این هزینه ای برای آن پرداخت نکرده اند و تا آنجا که بتوانند در شرایط کنونی نیز تولید نفت را ادامه خواهند داد تا بتوانند بدهی های خود را پرداخت کنند.
تجار و بازرگانان اعلام می کنند که
مازاد عرضه در بازار موجب خواهد شد تا قیمت نفت برای مدت بیشتری در سطح پایین حفظ شود و امیدی به افزایش قیمتها نخواهد بود.
هر دو طرف به نکات خوبی اشاره کرده اند. تجار و بازرگانان تا کنون پیش بینی درستی داشته اند، ولی این بدان معنا نیست که پیش بینی آنها همچنان درست خواهد بود. به خاطر یک چیز در قیمت های کنونی، بسیاری از شرکتهای نفتی شاید به نقطه ای رسیده باشند که هزینه نهایی تولید آنها بیشتر از قیمت نفت در بازارهای بین المللی باشد. اگر این طور باشد،
بسیاری از شرکتهای نفتی به جای ادامه تولید و زیان دیدن، تعطیلی را ترجیح خواهند داد.
مهمتر از آن اینکه با توجه به اینکه فدرال رزرو افزایش نرخ بهره را آغاز کرده و شاخص سهام با افت روبرو شده ، بسیاری از شرکتها به دنبال پیدا کردن عرضه اعتبار خود هستند فارغ از اینکه چقدر نفت تولید می کنند. شرکتها غالبا میانگین بدهی های خود را برای کل پرتفوی اعلام می کنند. واقعیت این است که با قیمتهای پایینی که نفت اکنون با آن روبرو است، اکثر شرکتها منابع نقدینگی آزادی در اختیار ندارند و حتی بدهی های ناچیز نیز می تواند منجر به ورشکستگی آنها شود اگر اعتبارات مالی به طور کامل در دسترس نباشد.
در این صورت شاید پیش بینی تحلیلگران درست باشد و حمام خونی در بین میدان های نفتی به راه خواهد افتاد. دیدگاه تجار و بازرگانان در این باره که شرکتهای نفتی به شدت مقاوم هستند تا حدی معتبر است. صنعت نفت متحمل هزینه های متوالی و پایداری است ولی زمانی که این هزینه ها از بین برود، هزینه اکتشاف و استخراج نفت بسیار پایین خواهد بود. و آن قیمت احتمالا به ازای هر بشکه به طور میانگین کمتر خواهد بود چرا که یک شرکت بیشتر و بیشتر تولید می کند. بنابر این شرکتهای یک انگیزه مهم برای تولید بیشتر دارند. علاوه بر این، شرکتهای نفتی پیش از این ثابت کرده اند که برای صرفه جویی هزینه ها و کاهش هزینه های ساختاری موفق عمل می کنند.
در نهایت، مدیران شرکتهای نفتی نیز یک انگیزه شخصی برای حفظ روند تولید دارند چرا که شغل های آنها به ادامه تولید نفت بستگی دارد. حتی اگر یک شرکت نفتی با زیان و ضرر روبرو شود، تا زمانی که پول کافی برای پرداخت دستمزد مدیران را داشته باشد، به فعالیت خود ادامه می دهد. این مساله به خصوص در شرایط کنونی بازار نفت درست است. یک مدیر شرکت نفت که شرکت خود را به سوی ورشکستگی سوق داده باشد و به دنبال فرصت شغلی جدیدی باشد احتمالا کالای داغی در شرایط کنونی بازار نخواهد بود.