نفت و دفاع مقدس/ 8
قلب صادرات نفت ایران در جنگ
رژیم بعث عراق در طول 2888 روز جنگ، به جزیره 24 کیلومتری مربعی خارگ به عنوان قلب صادرات نفت ایران، 2834 بار، حمله موشکی و هوایی کرد که از این میزان 559 حمله بر علیه تأسیسات این منطقه مؤثر بود.
ه گزارش «ميزنفت»، یکی از اهداف اصلی عراق در دوران جنگ تحمیلی، ضربه زدن به اقتصاد جمهوری اسلامی ایران از طریق قطع صادرات نفت آن بود. نخستین حملات به جزیره خارگبه عنوان اصلی ترین پایانه صادرات نفت ایران که حدود 90 درصد نفت از آنجا صادر می شد، در همان روزهای اولیه جنگ انجام شد و در روزها و ماههای بعد نیز ادامه داشت.
اگرچه در روزهای نخست توان هوایی عراق برای ضربه زدن به تأسیسات خارگ ضعیف و محدود به بمباران های نادقیق بود و یگان های پدافندی در دریا و جزیره به خوبی از آن دفاع می کردند. اما تداوم این وضعیت موجب بالا رفتن بیمه کشتیرانی و خودداری برخی نفتکشهای خارجی از پهلوگیری در خارگ بود.
رفته رفته با ورود تسلیحات و بکارگیری روش های جدید، حملات عراق به نفتکش ها و تاسیسات نفتی خارگ جدی تر شد. به منظور حفاظت از نفتکش های تردد کننده به جزیره، برنامه اسکورت کاروان کلید خورد و نفتکش ها در محدوده خطر تعریف شده (رأس المطاف تا جزیره خارگ) اسکورت می شدن،. اما همچنان خطر در کمین آنها بود و بسیاری از نفتکش های خارجی تمایلی به تردد در منطقه خطر نداشتند.
یکی از برنامه های اصلی ایران برای دوری از حملات هوایی عراق، انتقال پایانه های نفتی به مناطق شرقی خلیج فارس بود. برای این منظور فعالیت پایانه های جزایر لاوان و سیری افزایش یافت و امکانات جدیدی برای بارگیری نفت خام و فرآورده ها فراهم آمد.
نفتکش های در مالکیت یا اجاره ی ایران، نفت را از مناطق غربی خلیج فارس به مناطق شرقی و کم خطرتر حمل کرده و آنها را برای صادرات تحویل نفتکش های خارجی می دادند. پس از مدتی عراق با کمک های بی دریغ کویتی و سعودی و... حملات خود را به مناطق شرقی نیز گسترش داد و جزایر لاوان و سیری، پایانه های ایجاد شده برای بارگیری نفت و سکوهای نفتی ایران در مناطق جنوبی و شرقی خلیج فارس مانند سلمان و رشادت نیز مورد تهدید و بمباران عراقی ها واقع شدند.
با گسترده شدن منطقه خطر، پایانه نفتی والفجر در جنوب شرقی جزیره لارک (واقع در مدخل تنگه هرمز) کار خود را آغاز کرد. با این کار، دیگر نفتکش های خارجی وارد خلیج فارس نشده و از همانجا نفت ایران را بارگیری می کردند.
اگرچه در روزهای نخست توان هوایی عراق برای ضربه زدن به تأسیسات خارگ ضعیف و محدود به بمباران های نادقیق بود و یگان های پدافندی در دریا و جزیره به خوبی از آن دفاع می کردند. اما تداوم این وضعیت موجب بالا رفتن بیمه کشتیرانی و خودداری برخی نفتکشهای خارجی از پهلوگیری در خارگ بود.
رفته رفته با ورود تسلیحات و بکارگیری روش های جدید، حملات عراق به نفتکش ها و تاسیسات نفتی خارگ جدی تر شد. به منظور حفاظت از نفتکش های تردد کننده به جزیره، برنامه اسکورت کاروان کلید خورد و نفتکش ها در محدوده خطر تعریف شده (رأس المطاف تا جزیره خارگ) اسکورت می شدن،. اما همچنان خطر در کمین آنها بود و بسیاری از نفتکش های خارجی تمایلی به تردد در منطقه خطر نداشتند.
یکی از برنامه های اصلی ایران برای دوری از حملات هوایی عراق، انتقال پایانه های نفتی به مناطق شرقی خلیج فارس بود. برای این منظور فعالیت پایانه های جزایر لاوان و سیری افزایش یافت و امکانات جدیدی برای بارگیری نفت خام و فرآورده ها فراهم آمد.
نفتکش های در مالکیت یا اجاره ی ایران، نفت را از مناطق غربی خلیج فارس به مناطق شرقی و کم خطرتر حمل کرده و آنها را برای صادرات تحویل نفتکش های خارجی می دادند. پس از مدتی عراق با کمک های بی دریغ کویتی و سعودی و... حملات خود را به مناطق شرقی نیز گسترش داد و جزایر لاوان و سیری، پایانه های ایجاد شده برای بارگیری نفت و سکوهای نفتی ایران در مناطق جنوبی و شرقی خلیج فارس مانند سلمان و رشادت نیز مورد تهدید و بمباران عراقی ها واقع شدند.
با گسترده شدن منطقه خطر، پایانه نفتی والفجر در جنوب شرقی جزیره لارک (واقع در مدخل تنگه هرمز) کار خود را آغاز کرد. با این کار، دیگر نفتکش های خارجی وارد خلیج فارس نشده و از همانجا نفت ایران را بارگیری می کردند.
دوشنبه ۶ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۵۸
کد مطلب: 9239
