به گزارش میز نفت، محسن
خجسته مهر مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در تاریخ 18 بهمن 1401 و در برنامه صف اول صدا و سیما یک وعده مهم داد: «برنامه ریزی کردیم که تا 14 ماه آینده بتوانیم 28 میلیون مترمکعب معادل یک فاز
پارس جنوبی را از میدان گازی کیش، به شبکه سراسری گاز تزریق کنیم.»
او با افتخار گفته بود:« قرارداد فاز اول توسعه این میدان را منعقد کردیم؛ یعنی سریع تصمیم گرفتیم، برنامه ریزی کردیم و وارد اجرا شدیم. توسعه فاز اول میدان کیش را شرطی نکردیم و خودمان را وابسته به، اما و اگر یا وابسته به یک سری چالشها از جمله تحریم و سایر تضییقات بین المللی نکردیم.»
بر اساس وعده او، تولید از
میدان گازی کیش باید تا پایان سال 1402 محقق می شد اما تا به امروز نه تنها یک فوت مکعب گاز هم تولید نشده، بلکه هیچ اقدامی برای توسعه این میدان مهم گازی برداشته نشده است.
همه چیز در کمای مطلق
خجسته مهر در حالی از تصمیم سریع شرکت ملی نفت برای این پروژه دفاع کرده است که اصولا این تسریع، باید به بهره برداری سریع از این میدان بیانجامد اما به نظر می رسد، دولت 13 و شرکت ملی نفت آن، در مرحله تصمیم گیری «فریز» شده و دیگر با ادامه روند عملیات اجرایی پروژه ها قهر هستند.
اما چرا این میدان با وجود وعده بزرگ خجسته مهر به حال خود رها شده است؟ موضوع اصلی در این پروژه خرید لوله های گران قیمت است که شرکت ملی نفت مقصر اصلی آن است.
بر اساس این گزارش، شرکت ملی حفاری هم تاکنون سه حلقه چاه را در میدان گازی کیش تکمیل کرده و سایر چاهها به دلیل ناقص بودن ازجمله عدم نصب تأسیسات سرچاهی، به حال خود رها شده است.
نه در حوزه حفر چاه و نه در زمینه انعقاد قرارداد و آغاز ساخت
لولههای گازی، هیچ اقدام مثبتی صورت نگرفته است و چنانچه همین امروز، همه این موارد محقق شود،حداقل دو سال زمان برای به مدار آمدن 28 میلیون مترمکعب گاز در روز نیاز است.
به بیان ساده تر، جنانچه همین امروز عملیات توسعه آغاز شود، حداقل تا سال 1406 به زمان نیاز است؛ چاله ای که دولت سیزدهم برای دولت بعدی کند، روزهای سختی را برای زمستان 1403 رقم خواهد زد.