به گزارش میز نفت، اصولاً برای انعقاد هر
قرارداد نفتی، مهمترین اصل فنی که کارفرما و پیمانکار برای دقیق بودن آن بیشترین زمان را صرف مذاکره میکنند، طرح توسعه یک میدان نفتی و گازی یا همان MDP است.
زمانی که قرار شد
آزادگان توسط شرکتهای ایرانی توسعه یابد، کار مطالعات مخزنی و تهیه و تدوین MDP این میدان به شرکت تهران انرژی واگذار شد، شرکتی که طرح توسعه بسیاری از میادین کشور را تدوین کرده است.
در شرایطی که کارشناسان تهران انرژی در حال فعالیت روی مدل توسعه و پیشبینی تولید بر اساس سناریوهای احتمالی هستند، وزارت نفت تصمیم گرفته است قرارداد آن را به امضا برساند.
در باب این اتفاق عجیب باید گفت، تا زمانی که MDP یک میدان تهیه نشود اصولاً هیچ چشماندازی برای یک میدان نفتی و گازی وجود ندارد فلذا رسم رایج بر این است که طرح توسعه میدان از سوی پیمانکار به کارفرما ارائه شده، و در مرحله بعد درباره تحقق و یا عدم تحقق آن تصمیمگیری شود.
کارفرما یا همان شرکت ملی نفت، پس از بررسی پیشنهاد پیمانکار بر اساس MDP ارائهشده، آن را بررسی کرده و در صورت رد کردن آن، پیمانکار باید آن را اصلاح کند.
چنانچه MDP تائید شود، برنامه تولیدی مانند تعداد چاهها، عمق چاهها، دبی تولید، تأسیسات سطح الا رضی، کارخانه CTEP و ... نهایی شده و بر اساس آن، قرارداد تدوین شده و به مرحله امضا میرسد.
*نمایشی برای قرارداد
به بیان سادهتر، پیمانکار با MDP خود به کارفرما تعهد میدهد که با برنامه خود، در چه سالی ه میزان نفت و گاز از چه مخازنی و چه لایهای ، و با چه دبی برداشت میکند و اگر به تعهد خود عمل نکند، باید جرایمی را پرداخت کند که نوع آ ن، در قراردادها مشخص میشود.
بااینوجود، هنوز مشخص نیست وزارت نفت چرا به چنین اقدام غیر کارشناسانهای دست زده و در یک مراسم صوری، برای یکی از بزرگترین میادین نفتی جهان تصمیمگیری میکند.
البته حدس این موضوع کار سختی نیست؛ وقتی همهچیز نمایش باشد، دیگر نمیتوان انتظار تصمیمگیری فنی برای میادین نفت و گاز داشت.