به گزارش میز نفت،
گازوئیل یکی از کالاهای استراتژیک کشور است و همواره بعد امنیتی آن به بعد اقتصادی آن چربش داشته است چراکه ارتباط مستقیمی با معیشت و نیازهای مردم دارد.
یکبار در سال 1401 بود که سوءمدیریت وزارت نفت در تخصیص سهمیه ها به خودروهای سنگین، کشور را در آستانه بحران فرو برد؛ در آن روزها فیلم های متعددی از
صف های کیلومتری کامیون ها در شبکه های مجازی منتشر شد که در نوع خود عجیب بود.
خبرگزاری رسمی دولت درباره آن روزها نوشته بود:« نه اعتصابی در کار است و نه تغییری در
سهمیهبندی گازوئیل اتفاق افتاده است، بلکه با توجه به فصل میوه و صیفیجات در مناطق جنوبی کشور، تردد کامیونها به استانهای جنوبی و حرکت به سمت شمال کشور بیشتر شده و همین موضوع کمبود سوخت در برخی مناطق و به ویژه استان کرمان که شاهراه ترانزیت از جنوب به شمال کشور است، را به دنبال داشته است.»
جلیل سالاری معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآوردههای نفتی، در پاسخ به وضعیت پیش آمده گفته بود: «در خصوص توزیع گازوئیل هیچ مشکلی نداریم؛ همه جایگاههای ما فعال هستند و عرضه گازوئیل را انجام میدهند. یک طرح پیمایش پیش بینی شده که به خودروها، بر اساس تناژهای مختلف و میزان پیمایشی که دارند، سهمیهای برای گازوئیل اختصاص داده شده و هدف آن، مدیریت مصرف و جلوگیری از قاچاق است.»
این در حالی است که سخنگوی انجمن صنفی صاحبان اماکن فروش و عرضه فرآوردههای نفتی سراسر کشور، تقسیمبندی گازوئیل میان جایگاهها را عادلانه نمیداند:« این که روزانه ۵۲ میلیون لیتر گازوئیل برابر با میزان پیمایش توزیع میشود، روی کاغذ منطقی است و مشکل از جایی به وجود میآید که مراجعه به برخی جایگاهها بیشتر است اما سهمیه متناسبی به آنها تخصیص داده نمیشود و گاهی هم، تخصیص سهمیه میان جایگاهها با اعمال سلیقه از سوی مدیران مناطق شرکت پخش فرآوردههای نفتی صورت میگیرد.»
حالا اسفند ماه رو به پایان است ولی خبری از سهمیه گازوئیل نیست تا برخی کامیون داران مجبور شوند برای هر لیتر گازوئیل، 5 هزار تومان بپردازند.
به نظر می رسد وزارت نفت توزیع گازوئیل و مدیریت این بخش مصرف سوخت را به فراموشی سپرده است و ممکن است تا چند روز دیگر، بحرانی یگر گریبان کشور را بگیرد.