دست رد مردم اندیمشک بر سینه فریدون
خلع حسنوند از ریاست کمیسیون انرژی
میز نفت - مردم اندیمشک سرانجام تصمیم گرفتند نماینده دیگری را به جای فریدون حسنوند راهی مجلس کنند؛ تصمیمی که یکی از مهمترین ابزارهای نقش آفرینی حسنوند بر اقتصاد ایران را از دست او خارج کرد.
به گزارش میز نفت، فریدون حسنوند یکی از پرنفوذترین نمایندگان مجلس شورای اسلامی طی دو دهه اخیر بوده است؛ کارمند وزارت اطلاعات که در مجلس ششم، جزو فراکسیون اقلیت بود و در جریان تحصن تعدادی از نمایندگان مجلس، به مقابله با آنها پرداخت.
او در دوره های بعد نیز نماینده مردم اندیمشک در مجلس شورای اسلامی بود و به آرامی ریاست کمیسیون انرژی مجلس در سال های بعد را بر عهده گرفت.
در باره حسنوند نقل است که دولت ها در چشم او «یکی» هستند و روابط خود را بر اساس اصل تفاهم، به پیش می برد.
در دولت روحانی، روابط حسنه ای با بیژن زنگنه داشت که همین موضو موجب بروز انتقاداتی از او شد؛ نفتی ها و رسانه های اصولگرا با انتقاد از او می گفتند وی در قبال دریافت امتیازاتی از زنگنه، نقش نظارتی کمیسیون انرژی را از سایر وظایف آن تفریق کرده است.
گرچه حسنوند انتقادهایی را نیز به عملکرد زنگنه وارد می کرد، ولی در مجموع مدافع وزیر سابق بود؛ اوج انتقادات از حسنوند مربوط به زمانی بود که وی زمینه را برای به کما رفتن استیضاح زنگنه آماده کرد تا وزیر سابق، تا پایان دولت بر مسند کار بماند.
حسنوند در دولت سیزدهم هم «رابطه خوب» با وزیر نفت را ادامه داد و اوجی را در عرصه های محتلف کمک کرد؛ کمتر انتقاد کرد و سعی داشت کمیسیون انرژی را همراه وزیر کند تا منتقد او. تعدادی از اعضای کمیسیون انرژی تلاش کردند او را از مسند ریاست کنار بزنند ولی حسنوند در هر تخصصی بی استعداد باشد، در «لابی» یک تردست بزرگ بوده و است.
ماجرای ریاست او بر کمیسیون انرژی، مانند بازوبند کاپیتانی علی دایی در تیم ملی بود که بر بازویش دوخته بود؛ هیچکس نمی توانست او را از ریاست کمیسیون انرژی کنار بزند تا اینکه مردم اندیمشک، در انتخابات دوازدهم مجلس شورای اسلامی، بازوبند را از او گرفتند.
حالا مرد لابی دیگر در مجلس نخواهد بود تا شاید 4 سال دیگر، بتواند به خانه خود در بهارستان برگردد.
او در دوره های بعد نیز نماینده مردم اندیمشک در مجلس شورای اسلامی بود و به آرامی ریاست کمیسیون انرژی مجلس در سال های بعد را بر عهده گرفت.
در باره حسنوند نقل است که دولت ها در چشم او «یکی» هستند و روابط خود را بر اساس اصل تفاهم، به پیش می برد.
در دولت روحانی، روابط حسنه ای با بیژن زنگنه داشت که همین موضو موجب بروز انتقاداتی از او شد؛ نفتی ها و رسانه های اصولگرا با انتقاد از او می گفتند وی در قبال دریافت امتیازاتی از زنگنه، نقش نظارتی کمیسیون انرژی را از سایر وظایف آن تفریق کرده است.
گرچه حسنوند انتقادهایی را نیز به عملکرد زنگنه وارد می کرد، ولی در مجموع مدافع وزیر سابق بود؛ اوج انتقادات از حسنوند مربوط به زمانی بود که وی زمینه را برای به کما رفتن استیضاح زنگنه آماده کرد تا وزیر سابق، تا پایان دولت بر مسند کار بماند.
حسنوند در دولت سیزدهم هم «رابطه خوب» با وزیر نفت را ادامه داد و اوجی را در عرصه های محتلف کمک کرد؛ کمتر انتقاد کرد و سعی داشت کمیسیون انرژی را همراه وزیر کند تا منتقد او. تعدادی از اعضای کمیسیون انرژی تلاش کردند او را از مسند ریاست کنار بزنند ولی حسنوند در هر تخصصی بی استعداد باشد، در «لابی» یک تردست بزرگ بوده و است.
ماجرای ریاست او بر کمیسیون انرژی، مانند بازوبند کاپیتانی علی دایی در تیم ملی بود که بر بازویش دوخته بود؛ هیچکس نمی توانست او را از ریاست کمیسیون انرژی کنار بزند تا اینکه مردم اندیمشک، در انتخابات دوازدهم مجلس شورای اسلامی، بازوبند را از او گرفتند.
حالا مرد لابی دیگر در مجلس نخواهد بود تا شاید 4 سال دیگر، بتواند به خانه خود در بهارستان برگردد.
يکشنبه ۱۳ اسفند ۱۴۰۲ ساعت ۱۳:۱۳
کد مطلب: 37272
