به گزارش میز نفت، در فاصله 6 هزار کیلومتری از آبهای ایران،
نفتکشها برای تأمین درآمدهای نفتی تهران لنگر میاندازند؛ در سنگاپور و مالزی. نفتکشهای ایرانی را
ناوگان سایه مینامند که در پنج سال گذشته بهطور پیوسته رشد کرده است و نفت خام ایران را به چین میرساند.
ایران نفت خود را
با تخفیفی بین 12 تا 15 دلار به چین میفروشد؛ این تخفیف جدای از هزینههای گزاف دور زدن تحریم است. هزینههایی مانند عملیات تخلیه نفت بهصورت کشتی به کشتی،تعویض اسناد بار، استفاده از کشور ثالث، انتقال پول و ...
دالگا خاتین اوغلو از تحلیلگران حوزه تجارت نفت دراینباره میگوید: هزینههای
دور زدن تحریمها حدود 30 درصد از درآمدهای بالقوه نفتی ایران را کاهش داده است.
اسپنسر ووکسیچ، مدیر شرکت مشاوره کاستلوم که از نزدیک تجارت جهانی نفت را دنبال میکند، میگوید: «تهران بیشازاندازه به کشور چین و دلالهایی که حاضرند نفت ایران را با سود بسیار بخرند، وابسته شده است. همین موضوع ایران را در موقعیت ضعیفی قرار داده است.»
درحالیکه انتظارات بودجه مبتنی بر فروش نفت به قیمت 85 دلار در هر بشکه بود، قیمت نفت خام در ماه دسامبر به کمتر از 75 دلار در هر بشکه رسید و اخیراً در میان نگرانیها مبنی بر اینکه تنشها در خاورمیانه میتواند کشتیرانی و تولید را مختل کند، نوسانات زیادی داشته است.
بر ابهامات مالی ایران، پتانسیل تقاضای ضعیفتر چین برای نفت و رقابت روسیه است که مانند تهران، نفت تحریمی خود را به پکن میفرستد.
کپلر در همین باره گزارش داده
صادرات نفت ایران به چین در ماه اکتبر به میزان قابلتوجهی کاهشیافته است؛ این موسسه نوشته است:« تغییر چشمانداز جهانی میتواند تأثیر زیادی بر پالایشگاههای مستقل پایگاه شاندونگ که نفت ایران را خریداری میکنند، داشته باشد. تنشهای خاورمیانه ممکن است پالایشگاههای شاندونگ را در معرض خطر قرار داده باشد.»
منبع: juancole