به گزارش میز نفت، 29 آذر 1400 بود که محسن خجسته مهر مدیرعامل شرکت ملی نفت اعلام کرد که بهزودی با انجام مناقصات گازی در شرکت نفت مناطق مرکزی،
تولید ضربتی 130 میلیون مترمکعبی گاز آغاز میشود. در همان روزها رسانههای دولتی و مدافع دولت نوشتند شرکت ملی نفت دچار انقلابی بزرگ شده و روحیه جهادی در این شرکت، اتفاقات مبارکی را رقم زده است.
کانالهای اجارهای مأمور شدند روی این وعده مانور دهند؛ میز نفت همان روزها نوشت این طرح، طرح دولت دوازدهم بود که ازقضا، مسئولان فعلی وزارت نفت مخالف آن بودند اما وقتی به مسند کار رسیدند، بهیکباره طرفدار آن شدند.
در آن گزارش آمده بود: «میز نفت سال گذشته در گزارشی به این وعده پرداخت و نوشت: « بررسیهای بیشتر درباره وعده مدیرعامل شرکت ملی نفت نشان میدهد این طرح هنوز در مرحله مطالعاتی متوقف مانده و در صورت تائید مطالعات، تازه وارد مرحله طراحی بسته سرمایهگذاری شده و برای اجرای آن مناقصه برگزار میشود. با توجه به اینکه چنین بستهای شامل حفر چند ده حلقه چاه، ایجاد تأسیسات سطح الارضی، فرآورشی و ... میشود، به نظر میرسد اجرای آن حداقل به سه سال زمان نیاز دارد.»
پیشینه این طرح به سال 1399 مربوط میشود که شرکت نفت مناطق مرکزی، مکلف شده بود تا افزایش تولید گاز را عملیاتی کند و این شرکت هم با بررسی ظرفیتهای میادین گازی در غرب کشور، طرحی را آماده کرد که بر اساس آن، قرار بود با حفاری چند ده حلقه چاه و همچنین تعمیر برخی چاههای تولیدی، در زمستان 1400 حداقل 30 میلیون مترمکعب به تولید گاز کشور بیافزاید و درنهایت تا سال 1402 حدود 110 میلیون مترمکعب از محل طرح برداشت ضربتی، به ظرفیت تولید گاز کشور افزوده شود.
حالا بیش از دو سال از آن وعده میگذرد و هنوز نه مناقصه مهمی انجام شده و نه طرحی بهپیش رفته است؛ پرسش اساسی از خجسته مهر این است که تکلیف آن وعده پرطمطراق چه شد؟ عملیاتی نشدن آن وعده، در کسری گاز شدیدی که گریبان کشور را گرفته، چه نقشی دارد؟ اگر چنین اتفاقی در دولت گذشته رخ میداد آیا بیانگر ترک فعل نبود؟