وزیران نفت، مشتری همیشگی نامه‌های تقدیر

به گزارش میز نفت، نگاهی به تاریخچه تقدیر نمایندگان مجلس از وزرای اقتصادی به‌ویژه وزیر نفت به‌خوبی نشان می‌دهد اغلب نمایندگان هیچ شناختی از حوزه تخصصی نفت ندارند و وقتی، معاون پارلمانی وزارت نفت نامه‌ای را برای امضا آماده می‌کند، این افراد امضای خود را پای آن می‌اندازند.

این روند ثابت مجلس و معاونت پارلمانی است و به همین دلیل، کسی که در جایگاه معاونت پارلمانی وزارت نفت قرار دارد، می‌تواند برای وزیر خود کارنامه سازی کند تا شخص وزیر نزد رئیس‌جمهور عزیز شود.

از قضا روز گذشته که ابراهیم رئیسی به وزارت نفت رفت، تقدیر بیش از 200 نماینده مجلس از وزارت نفت را نشانه سربلندی عملکرد شخص وزیر و همکاران او دانست درحالی‌که این تقدیر و تشکرها، از ارزش خاصی برخوردار نیستند به‌ویژه در آستانه انتخابات مجلس.

اصلاً هم مهم نیست وزیر نفت چه کسی باشد و یا چه عملکردی از خود به‌جای گذاشته است؛ فقط عنوان «وزیر نفت» مهم است که اگر نبود، 214 نماینده مجلس  در تاریخ 5 آبان 1389 از ضعیف‌ترین وزیر نفت تاریخ جمهوری اسلامی ایران، یعنی مسعود میرکاظمی تقدیر نمی‌کردند.

میرکاظمی که جای خود را به رستم قاسمی داد، باز هم نمایندگان از «وزیر نفت» تشکر کردند؛ این بار 230 نفر از نمایندگان ملت در بهارستان.

در دوره زنگنه نیز چندین نامه تقدیر و تشکر از «وزیر نفت» هم امضا شد؛ مثلاً در مهر 1394 بیش از 220 نفر از زنگنه بابت گازرسانی به شهرها و روستاها تشکر کردند؛ و یا در تاریخ 28 تیر 1396، باز هم نمایندگان پای کار زنگنه آمدند تا 214 امضا پای نامه زده شود.

به‌تازگی هم 220 نماینده مجلس از جواد اوجی تشکر کردند و اقدامات او را در دوره مدیریتش ستودند؛ چنین نامه‌های تقدیر آمیزی چنان به یک ابزار ساده برای تائید گرفتن وزرای نفت تبدیل شده که چنانچه یک بیگانه با نفت هم «وزیر نفت» شود، بساط این نامه‌های جمع نمی‌شود.

تاریخ نفت طی دو دهه اخیر، پر بوده از چنین نامه و امضاهایی که چشم‌بسته و بدون هیچ اطلاعی صادر می‌شود و فقط برای شخص «وزیر نفت» کاربرد دارد و لاغیر.

سه شنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۰۵:۲۶