آمریکا، به نفت سرخ‌پوستان نیاز دارد
در نفت ونزوئلا چه می‌گذرد
میز نفت - بحران به حدی شدید است که تخمین زده می‌شود هفت میلیون ونزوئلایی از سال 2015 کشور خود را ترک کرده‌اند. به همین دلایل است که فرناندو بلاسی، آخرین نماینده اپوزیسیون ونزوئلا در ایالات‌متحده، اخیراً از بایدن خواست تا تحریم‌های شدید ایالات‌متحده علیه این کشور را کاهش دهد.
به گزارش میز نفت، شوک اخیر کاهش تولید اوپک پلاس به میزان نزدیک به 1.2 میلیون بشکه در روز، جهان را غافلگیر کرد و باعث شد قیمت نفت افزایش یابد؛ به‌طور مثال نفت برنت طی دو هفته گذشته 7 درصد افزایش یافت و به 85 دلار در هر بشکه رسید.
اوپک علی‌رغم نارضایتی جو بایدن و پتانسیل ایجاد یک رکود جهانی در زمانی که تورم بیداد می‌کند، تولید نفت را کاهش داد؛ این تصمیم عربستان را به قدرت ژئوپلیتیک جهانی تبدل کرد و تأثیرگذاری کاخ سفید بر عربستان را کاهش داد.
کاهش تولید از سوی اوپک منجر شد تا ایالات‌متحده، برای افزایش عرضه نفت داخلی خود راه‌های دیگری را مدنظر قرار دهد که یکی از آن‌ها، استفاده از نفت ونزوئلا است؛ تحریم‌های سخت‌گیرانه ایالات‌متحده، همراه با چندین دهه سوء مدیریت، بدعهدی و فساد، ستون فقرات اقتصادی ونزوئلا را فلج کرده است. از اوج پمپاژ بیش از سه میلیون بشکه در روز در سال 1998، با روی کار آمدن هوگو چاوز در فوریه 1999 کاهش یافته و در سال 2022 تنها 716 هزار بشکه در روز تولید داشته است.
اما از زمان روی کار آمدن بایدن در ژانویه 2021، به‌تدریج تحریم‌ها علیه ونزوئلا کاهش یافت. آمریکا پس از حمله مسکو به اوکراین، به همراه با متحدان اروپایی‌اش محدودیت‌هایی بر صادرات نفت روسیه اعمال کردند که باعث افزایش قیمت انرژی شد.
شاخص بین‌المللی برنت به بیش از 130 دلار در هر بشکه رسید که همراه با افزایش قیمت‌های گاز طبیعی به دلیل کاهش عرضه گاز حیاتی روسیه به اروپای غربی، باعث افزایش تورم و تشدید بحران انرژی شد؛ این امر باعث شد واشنگتن و متحدانش در پی جایگزینی تازه برای نفت و گاز طبیعی باشند.
اولین تماس کاخ سفید با کاراکاس در مارس 2022 صورت گرفت. در ژوئن 2022، دولت بایدن به شرکت‌های «انی» ایتالیا و «رپسول» اسپانیا اجازه داد نفت خام ونزوئلا را در ازای کاهش بدهی شرکت نفت ونزوئلا به اروپا ارسال کنند، اما مادورو در نهایت ارسال محموله‌ها را متوقف کرد.
بایدن در نوامبر 2022 پس از موافقت مادورو برای ازسرگیری مذاکرات با مخالفان ونزوئلا، در اقدامی غافلگیرکننده، تحریم‌ها علیه ونزوئلا را کاهش داد. وزارت خزانه‌داری ایالات‌متحده به «شورون» اجازه داد تا برداشت نفت در ونزوئلا را مجدداً آغاز کند، مشروط بر اینکه شرکت نفت ونزوئلا از نفت استخراج شده سودی نبرد و تمام نفت تولید شده فقط به ایالات‌متحده صادر شود.
این در حالی است که چهار پروژه مشترکی که «شورون» با شرکت نفت ونزوئلا در آن‌ها مشارکت دارد، تخمین زده می‌شود 90 هزار بشکه در روز تولید کنند، اسناد حمل‌ونقل شرکت نفت ونزوئلا اما نشان می‌دهند که «شورون» معادل 100 هزار بشکه در روز نفت خام ونزوئلا را به ایالات‌متحده می‌فرستاد.
این حجم به‌طور قابل‌توجهی کمتر از 209 هزار بشکه نفت روسی بود که به بنادر آمریکا می‌رسید. هرچند این عدد در مقایسه با تولید 12 میلیون بشکه‌ای آمریکا و مصرف 20 میلیون بشکه‌ای آن، عدد بزرگی نیست.
باوجوداین ارقام و درحالی‌که ونزوئلا که عضو اوپک نیز هست، کاراکاس تنها ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت تولید می‌کند؛ مهم‌ترین دلیل سقوط تولید نفت ونزوئلا، عدم سرمایه‌گذاری است که بین 110 تا 250 میلیارد دلار برآورد می‌شود... زیرساخت‌های صنعت نفت ونزوئلا به دلیل کاهش سرمایه‌گذاری در تعمیر و نگهداری میادین نفتی، فساد گسترده، کمبود تجهیزات نفتی و همچنین نیروی کار ماهر، به‌شدت دچار فرسودگی شده است که بازگرداندن تولید به بیش از دو میلیون بشکه در روز به بیش از 10 سال زمان نیاز دارد.
تنها شرکت‌های غربی مانند «شورون» هستند که دارای سرمایه‌های هنگفت، نیروی کار ماهر و دانش فنی موردنیاز برای بازسازی صنعت نفت درهم‌شکسته‌ی ونزوئلا هستند. این شرکت‌ها تا زمانی که نتوانند در سودآوری ونزوئلا بدون هیچ مانعی از سوی تحریم‌های شدید ایالات‌متحده یا رژیم مادورو فعالیت کنند، سرمایه‌گذاری نخواهند کرد. به این دلایل است که برای کاخ سفید منطقی نیست تحریم‌ها را صرفاً در پاسخ به محدودیت‌های عرضه جهانی نفت کاهش دهد.
از سوی دیگر، وقتی‌که ونزوئلا عضو اوپک است و حتی اگر بتواند تولید را به میزان قابل‌توجهی تقویت کند، این کشور متعهد به قیمت‌گذاری تولید و محدودیت‌های اعمال‌شده توسط اوپک پلاس خواهد بود. بااین‌وجود، وضعیت نیروی کار ماهر در ونزوئلا وخیم است. ترکیبی از فساد بومی طولانی‌مدت، سوء مدیریت فاحش اقتصادی، جمعی کردن ابزار تولید و تحریم‌های شدید ایالات‌متحده باعث سقوط اقتصاد ونزوئلا شد، به‌ویژه پس از فروپاشی صنعت نفت.
این باعث یک انفجار اقتصادی عظیم شد که به‌عنوان بدترین اتفاقی که در دوران مدرن خارج از جنگ رخ داده است، توصیف می‌شود. جمع این مسائل، 77 درصد از مردم ونزوئلا را در فقر شدید قرار داده است. بحران به حدی شدید است که تخمین زده می‌شود هفت میلیون ونزوئلایی از سال 2015 کشور خود را ترک کرده‌اند. به همین دلایل است که فرناندو بلاسی، آخرین نماینده اپوزیسیون ونزوئلا در ایالات‌متحده، اخیراً از بایدن خواست تا تحریم‌های شدید ایالات‌متحده علیه این کشور را کاهش دهد. بلاسی در ادامه اظهار داشت: «اگر تحریم‌ها کاهش نیابند، واشنگتن در خطر تبدیل شدن به قربانی سختی‌های اقتصادی و انسانی ونزوئلا است که تنها موقعیت، حکومت مادورو را تقویت می‌کند.»
اوپک علی‌رغم نارضایتی جو بایدن و پتانسیل ایجاد یک رکود جهانی در زمانی که تورم بیداد می‌کند، تولید نفت را کاهش داد؛ این تصمیم عربستان را به قدرت ژئوپلیتیک جهانی تبدل کرد و تأثیرگذاری کاخ سفید بر عربستان را کاهش داد.
کاهش تولید از سوی اوپک منجر شد تا ایالات‌متحده، برای افزایش عرضه نفت داخلی خود راه‌های دیگری را مدنظر قرار دهد که یکی از آن‌ها، استفاده از نفت ونزوئلا است؛ تحریم‌های سخت‌گیرانه ایالات‌متحده، همراه با چندین دهه سوء مدیریت، بدعهدی و فساد، ستون فقرات اقتصادی ونزوئلا را فلج کرده است. از اوج پمپاژ بیش از سه میلیون بشکه در روز در سال 1998، با روی کار آمدن هوگو چاوز در فوریه 1999 کاهش یافته و در سال 2022 تنها 716 هزار بشکه در روز تولید داشته است.
اما از زمان روی کار آمدن بایدن در ژانویه 2021، به‌تدریج تحریم‌ها علیه ونزوئلا کاهش یافت. آمریکا پس از حمله مسکو به اوکراین، به همراه با متحدان اروپایی‌اش محدودیت‌هایی بر صادرات نفت روسیه اعمال کردند که باعث افزایش قیمت انرژی شد.
شاخص بین‌المللی برنت به بیش از 130 دلار در هر بشکه رسید که همراه با افزایش قیمت‌های گاز طبیعی به دلیل کاهش عرضه گاز حیاتی روسیه به اروپای غربی، باعث افزایش تورم و تشدید بحران انرژی شد؛ این امر باعث شد واشنگتن و متحدانش در پی جایگزینی تازه برای نفت و گاز طبیعی باشند.
اولین تماس کاخ سفید با کاراکاس در مارس 2022 صورت گرفت. در ژوئن 2022، دولت بایدن به شرکت‌های «انی» ایتالیا و «رپسول» اسپانیا اجازه داد نفت خام ونزوئلا را در ازای کاهش بدهی شرکت نفت ونزوئلا به اروپا ارسال کنند، اما مادورو در نهایت ارسال محموله‌ها را متوقف کرد.
بایدن در نوامبر 2022 پس از موافقت مادورو برای ازسرگیری مذاکرات با مخالفان ونزوئلا، در اقدامی غافلگیرکننده، تحریم‌ها علیه ونزوئلا را کاهش داد. وزارت خزانه‌داری ایالات‌متحده به «شورون» اجازه داد تا برداشت نفت در ونزوئلا را مجدداً آغاز کند، مشروط بر اینکه شرکت نفت ونزوئلا از نفت استخراج شده سودی نبرد و تمام نفت تولید شده فقط به ایالات‌متحده صادر شود.
این در حالی است که چهار پروژه مشترکی که «شورون» با شرکت نفت ونزوئلا در آن‌ها مشارکت دارد، تخمین زده می‌شود 90 هزار بشکه در روز تولید کنند، اسناد حمل‌ونقل شرکت نفت ونزوئلا اما نشان می‌دهند که «شورون» معادل 100 هزار بشکه در روز نفت خام ونزوئلا را به ایالات‌متحده می‌فرستاد.
این حجم به‌طور قابل‌توجهی کمتر از 209 هزار بشکه نفت روسی بود که به بنادر آمریکا می‌رسید. هرچند این عدد در مقایسه با تولید 12 میلیون بشکه‌ای آمریکا و مصرف 20 میلیون بشکه‌ای آن، عدد بزرگی نیست.
باوجوداین ارقام و درحالی‌که ونزوئلا که عضو اوپک نیز هست، کاراکاس تنها ۷۰۰ هزار بشکه در روز نفت تولید می‌کند؛ مهم‌ترین دلیل سقوط تولید نفت ونزوئلا، عدم سرمایه‌گذاری است که بین 110 تا 250 میلیارد دلار برآورد می‌شود... زیرساخت‌های صنعت نفت ونزوئلا به دلیل کاهش سرمایه‌گذاری در تعمیر و نگهداری میادین نفتی، فساد گسترده، کمبود تجهیزات نفتی و همچنین نیروی کار ماهر، به‌شدت دچار فرسودگی شده است که بازگرداندن تولید به بیش از دو میلیون بشکه در روز به بیش از 10 سال زمان نیاز دارد.
تنها شرکت‌های غربی مانند «شورون» هستند که دارای سرمایه‌های هنگفت، نیروی کار ماهر و دانش فنی موردنیاز برای بازسازی صنعت نفت درهم‌شکسته‌ی ونزوئلا هستند. این شرکت‌ها تا زمانی که نتوانند در سودآوری ونزوئلا بدون هیچ مانعی از سوی تحریم‌های شدید ایالات‌متحده یا رژیم مادورو فعالیت کنند، سرمایه‌گذاری نخواهند کرد. به این دلایل است که برای کاخ سفید منطقی نیست تحریم‌ها را صرفاً در پاسخ به محدودیت‌های عرضه جهانی نفت کاهش دهد.
از سوی دیگر، وقتی‌که ونزوئلا عضو اوپک است و حتی اگر بتواند تولید را به میزان قابل‌توجهی تقویت کند، این کشور متعهد به قیمت‌گذاری تولید و محدودیت‌های اعمال‌شده توسط اوپک پلاس خواهد بود. بااین‌وجود، وضعیت نیروی کار ماهر در ونزوئلا وخیم است. ترکیبی از فساد بومی طولانی‌مدت، سوء مدیریت فاحش اقتصادی، جمعی کردن ابزار تولید و تحریم‌های شدید ایالات‌متحده باعث سقوط اقتصاد ونزوئلا شد، به‌ویژه پس از فروپاشی صنعت نفت.
این باعث یک انفجار اقتصادی عظیم شد که به‌عنوان بدترین اتفاقی که در دوران مدرن خارج از جنگ رخ داده است، توصیف می‌شود. جمع این مسائل، 77 درصد از مردم ونزوئلا را در فقر شدید قرار داده است. بحران به حدی شدید است که تخمین زده می‌شود هفت میلیون ونزوئلایی از سال 2015 کشور خود را ترک کرده‌اند. به همین دلایل است که فرناندو بلاسی، آخرین نماینده اپوزیسیون ونزوئلا در ایالات‌متحده، اخیراً از بایدن خواست تا تحریم‌های شدید ایالات‌متحده علیه این کشور را کاهش دهد. بلاسی در ادامه اظهار داشت: «اگر تحریم‌ها کاهش نیابند، واشنگتن در خطر تبدیل شدن به قربانی سختی‌های اقتصادی و انسانی ونزوئلا است که تنها موقعیت، حکومت مادورو را تقویت می‌کند.»
سه شنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۲ ساعت ۰۶:۰۲
کد مطلب: 35248