به گزارش میز نفت، جهان روزانه حدود 100 میلیون بشکه نفت و 60 میلیون بشکه معادل آن، گاز طبیعی مصرف می کند. طی یک قرن اخیر مصرف انرژی سه برابر شده و منابع فسیلی 80 درصد نیاز جهان را تامین می کند. در دهه 1960، پیشرفتهای سریع در تامین، حمل و نقل و پالایش نفت و گاز به آن سوختهای فسیلی پرانرژی اجازه داد تا نفت و گاز از زغالسنگ سبقت بگیرند و به منبع اصلی انرژی جهان تبدیل شوند.
تا دسامبر 2020 حداقل 2381 خط لوله نفت و گاز عملیاتی در 162 کشور به ثتب رسیده است؛ طول مجموع این خطوط لوله بیش از 1.18 میلیون کیلومتر است. یعنی 30 برابر دور کره زمین.
آمریکا با دارا بودن 91 هزار و 100 کیلومتر
خط لوله نفت و 333 هزار و 363 کیلومتر خط لوله گاز، در رتبه نخست قرار دارد. پس از ین کشور، روسیه جایگاه دوم را به خود اختصاص داده است بطوری که طول خطوط لوله نفت این کشور 38 هزار و 419 کیلومتر و طول خطوط لوله گازی آن معادل 92 هزار و 831 کیلومتر است.
کاندا سومین کشور صاحب خطوط لوله نفت و گاز جهان است، با 23 هزار و 361 کیلومتر
خط لوله نفتی و 84 هزار و 682 کیلومتر خط لوله گازی. چین هم با 27 هزار و 441 کیلومتر خط لوله نفتی و 76 هزار و 363 کیلومتر خط لوله گازی در رتبه چهارم ایستاده است.
استرالیا هم با یک هزار و 636 کیلومتر خط لوله نفتی و و 23 هزار کیلومتر خط لوله گازی در رتبه پنجم قرار دارد.
اما چه شرکت هایی بیشترین خطوط لوله نفت را از نظر طول در اختیار دارند؟ آمارها می گوید ترنسنفت روسیه با مالکیت و راهبری 42 هزار کیلومتر خط لوله 15 درصد لوله های نفتی جهان را در دست دارد.
شرکت Enbridge کاندا هم 33 هزار و 750 کیلومتر را به نام خود ثبت کرده است که معادل 12 درصد از ظرفیت خطوط لوله نفت جهان است.
شرکت PipeChinaچین هم با راهبری 16 هزار کیلومتر خط لوله نفتی، سومین شرکت بزرگ جهان در این حوزه است.
در حوزه
گاز، باز هم روسها در رتبه نخست قرار دارند. شرکت گازپروم 103 هزار کیلومتر خط لوله گازی در اختیار دارد که معادل 11.2 درصد کل خطوط لوله گازی جهان است.
شرکت TC Energy کانادا هم بیش از 99 هزار کیلومتر را به نام خود ثبت کرد؛ چیزی حدود 10.8 درصد ظرفیت جهانی و دست آخر، Kinder Morgan آمریکا هم مالک 82 هزار کیلومتر خط لوله گازی و 9 درصد ظرفیت جهانی است.