غول های نفتی در حوالی بحران
دفن نفت و گاز در زیر زمین
میز نفت - در بخش ریسک دارایی های سرگردان بلندمدت، اگر ۶۰ شرکت بزرگ نفت و گاز جهان به رویکرد تجاری کنونی ادامه دهند، بیش از یک تریلیون دلار سرمایه گذاری شامل ۴۸۰ میلیارد دلار در پروژه های نفت شیل و ۲۴۰ میلیارد دلار در آب های عمیق در معرض خطر خواهد بود.
به گزارش میز نفت ، غول های نفتی در سال گذشته میلادی ناچار شدند ۱۵۰ میلیارد دلار از ارزش دارایی های خود را به دلیل دورنمای عدم تولید از آنها کاهش دهند. با وجود دوبرابر شدن میانگین قیمت نفت در سال جاری، صنعت نفت همچنان با مشکلات مالی به دلیل فشار سرمایه گذاران برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سرعت دادن به گذار به سوی انرژی با تولید و انتشار کربن کمتر روبرو است.
ریسک تغییر آب و هوا به عنوان یک عامل تاثیرگذار در گزارش‌های مالی و حسابداری غول های نفت، گاز و زغالسنگ ثبت شده است. در یک دهه آینده، تامین مالی طرح های توسعه سوخت های فسیلی با مشکلات بیشتری روبرو خواهد بود. در بلندمدت، علاوه بر حامیان محیط زیست و سرمایه گذاران، شهروندان نیز خواهان تغییر سبد محصولات شرکت های نفتی هستند. شرایط عدم اطمینان در تقاضای نفت بلندمدت نیز به کابوس این صنعت به دلیل ناتوانی در برداشت ذخایر نفتی ثبت شده تبدیل گردیده است.
مطالعات اخیر نشان می دهد برای انطباق با سیاست افزایش حداکثری ۱.۵ درجه ای دمای دنیا نسبت به دوره پیش از صنعتی شدن در سال ۲۰۵۰ میلادی، نیمی از ذخایر نفت و گاز کشف شده برای همیشه در اعماق زمین باید دست نخورده باقی بماند.
قیمت گذاری کربن و مقررات جدید برای محدود کردن انتشار کربن می‌تواند تعداد بیشتری از دارایی‌های دارندگان ذخایر سوخت فسیلی - به‌ویژه زغالسنگ - را در اعماق زمین محبوس کند، چرا که دولت‌ها، به‌ویژه در کشورهای توسعه‌یافته، برای تبدیل شدن به اقتصادهای انتشار کربن خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ میلادی فشار می‌آورند.
تحلیلگران به وال استریت ژورنال می گویند که کسب و کارها قبل از ارزیابی مجدد دارایی های خود، منتظر جزئیات در مورد آینده بازارهای کربن و قوانین انتشار کربن و احتمالاً مالیات کربن هستند.
تحلیلگران وودمکنزی در اوایل سال جاری اعلام کردند: «هزینه‌های کربن احتمالاً به زودی نهایی می شوند و بخش بالادستی را متحول می‌کنند و بر ارزش دارایی‌ها و اقتصاد صنعت سوخت های فسیلی تأثیر می‌گذارند».
با مالیات و قیمت کربن، ذخایر و چرخه عملیات بیشتر شرکت های انرژی و نه تنها در بخش بالادستی، می تواند به "دارایی های سرگردان" تبدیل گردد.
تریلیون ها دلار، ارزش دارایی های محبوس غول های انرژی
آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر در گزارش چشم‌انداز گذار انرژی جهان تخمین‌های دو سال پیش خود را تکرار کرده است.در گزارش این آژانس می خوانیم: "تأخیر در اقدامات کارا می تواند باعث شود ارزش این ذخایر تا سال ۲۰۵۰ میلادی به ۶.۵ تریلیون دلار افزایش یابد. این عدد دو برابر تخمین های یک دهه پیش است.
وال استریت ژورنال در ماه دسامبر گذشته اعلام کرد: در سال ۲۰۲۰ میلادی، بزرگترین شرکت های نفت و گاز دنیا در آمریکای شمالی و اروپا به تنهایی بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار از ارزش دارایی های خود را کاهش دادند که بالاترین رقم از سال ۲۰۱۰ میلادی تاکنون است و حدود ۱۰ درصد از مجموع ارزش بازار شرکت ها را تشکیل می دهد.
گستره ارزیابی مجدد دارایی‌های شرکت های نفت و گاز به حدی گسترده بود که حتی اگزون موبیل - که تا سال گذشته واقعاً ارزش دارایی‌های خود را در سال‌های متمادی تعدیل نکرده بود - نسبت به کاهش گسترده بین ۱۷ تا ۲۰ میلیارد دلار پس از کسر مالیات در سه ماهه چهارم اقدام کرد.
شرکت توتال انرژی نیز در دارایی های گازی خود در ایالات متحده، کانادا و آرژانتین، به دلیل همه گیری و تأثیر آن بر صنعت، از عنوان "دارایی های سرگردان" برای پروژه های ماسه نفتی کانادایی فورت هیلز و سورمونت استفاده کرد.
تحلیلگران و اندیشکده‌ها می‌گویند اگرچه کاهش‌های اعلام شده در سال گذشته، نتیجه مستقیم سقوط قیمت‌ها بود که منجر به کاهش ارزش دارایی‌ها شد، اما کاهش ارزش دارایی ها در سال های فرارو احتمالاً بیش از هر چیز ناشی از خطرات مرتبط با آب و هوا خواهد بود. در دنیایی که همچنان به نفت و گاز نیاز دارد، اما هدف آن محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با انرژی است، همه دارایی‌ها برای انعطاف‌پذیری و سودآور بودن مورد ارزیابی قرار نخواهند گرفت.
اندیشکده مالی کربن ترکر در گزارشی در ماه سپتامبر اعلام کرد: در بخش ریسک دارایی های سرگردان بلندمدت، اگر ۶۰ شرکت بزرگ نفت و گاز جهان به رویکرد تجاری کنونی ادامه دهند، بیش از یک تریلیون دلار سرمایه گذاری شامل ۴۸۰ میلیارد دلار در پروژه های نفت شیل و ۲۴۰ میلیارد دلار در آب های عمیق در معرض خطر خواهد بود.
مایک کافین، رئیس بخش نفت، گاز و معدن کربن ترکر و از تهیه کنندگان گزارش فوق می‌گوید: «شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران باید برای دنیایی با قیمت‌های بلندمدت سوخت‌های فسیلی پایین‌تر و صنعت نفت و گاز کوچک‌تر آماده شوند و اکنون خطر دارایی‌های سرگردان را که این شرایط ایجاد می‌کند، بشناسند».
بر اساس مطالعه اخیر محققان دانشگاه کالج لندن، نزدیک به ۶۰درصد نفت و گاز متان فسیلی و تقریباً ۹۰ درصد زغال سنگ باید تا سال ۲۰۵۰ میلادی در زمین باقی بماند تا میزان گرمایش جهانی کمتر از ۱.۵ درجه سانتیگراد باشد. این یافته‌ها که در ماه سپتامبر در مجله نیچر منتشر شد، بر اساس احتمال ۵۰ درصدی محدود کردن گرمایش به ۱.۵ درجه سانتیگراد در این قرن است.
محققان یو سی ال می گویند: این بدان معناست که رسیدن به این هدف مستلزم کاهش سریعتر تولید و باقی ماندن سوخت های فسیلی بیشتر در اعماق زمین است.با این حال، جهان در دهه های آینده به نفت و گاز نیاز خواهد داشت. فشار برای محاسبه ریسک های مرتبط با آب و هوا برای دارایی‌ها می‌تواند سالانه میلیاردها کاهش دارایی در صنعت انرژی را به همراه داشته باشد و تریلیون‌ها دارایی سوخت فسیلی را بدون استفاده کنار بگذارد.
لوک پارکر می‌گوید: «تنها چند سال پیش، تعداد کمی در صنعت نفت و گاز حتی ایده‌های ریسک آب و هوا، اوج تقاضا، دارایی‌های سرگردان، مدل‌های تجاری انحلال و غیره را قبول می‌کردند. امروز، شرکت‌ها در حال ایجاد استراتژی‌هایی پیرامون این ایده‌ها هستند.»
رئیس بخش تحلیل تجاری در وود مکنزی، سال گذشته، در مورد کاهش سرمایه در شرکت های شل و بی پی گفت: تقاضا ممکن است همچنان رشد کند، و بسیاری از شرکت‌ها همچنان به دنبال سهمی از این رشد هستند. اما اشتباه نکنید، چشم‌انداز شرکت های نفتی در حال تغییر است و شرکت‌های بزرگ نیز با آن تغییر می‌کنند.
نویسنده: تسویتانا پاراشکوا
منبع: Oilprice.com
مترجم محسن داوری
ریسک تغییر آب و هوا به عنوان یک عامل تاثیرگذار در گزارش‌های مالی و حسابداری غول های نفت، گاز و زغالسنگ ثبت شده است. در یک دهه آینده، تامین مالی طرح های توسعه سوخت های فسیلی با مشکلات بیشتری روبرو خواهد بود. در بلندمدت، علاوه بر حامیان محیط زیست و سرمایه گذاران، شهروندان نیز خواهان تغییر سبد محصولات شرکت های نفتی هستند. شرایط عدم اطمینان در تقاضای نفت بلندمدت نیز به کابوس این صنعت به دلیل ناتوانی در برداشت ذخایر نفتی ثبت شده تبدیل گردیده است.
مطالعات اخیر نشان می دهد برای انطباق با سیاست افزایش حداکثری ۱.۵ درجه ای دمای دنیا نسبت به دوره پیش از صنعتی شدن در سال ۲۰۵۰ میلادی، نیمی از ذخایر نفت و گاز کشف شده برای همیشه در اعماق زمین باید دست نخورده باقی بماند.
قیمت گذاری کربن و مقررات جدید برای محدود کردن انتشار کربن می‌تواند تعداد بیشتری از دارایی‌های دارندگان ذخایر سوخت فسیلی - به‌ویژه زغالسنگ - را در اعماق زمین محبوس کند، چرا که دولت‌ها، به‌ویژه در کشورهای توسعه‌یافته، برای تبدیل شدن به اقتصادهای انتشار کربن خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ میلادی فشار می‌آورند.
تحلیلگران به وال استریت ژورنال می گویند که کسب و کارها قبل از ارزیابی مجدد دارایی های خود، منتظر جزئیات در مورد آینده بازارهای کربن و قوانین انتشار کربن و احتمالاً مالیات کربن هستند.
تحلیلگران وودمکنزی در اوایل سال جاری اعلام کردند: «هزینه‌های کربن احتمالاً به زودی نهایی می شوند و بخش بالادستی را متحول می‌کنند و بر ارزش دارایی‌ها و اقتصاد صنعت سوخت های فسیلی تأثیر می‌گذارند».
با مالیات و قیمت کربن، ذخایر و چرخه عملیات بیشتر شرکت های انرژی و نه تنها در بخش بالادستی، می تواند به "دارایی های سرگردان" تبدیل گردد.
تریلیون ها دلار، ارزش دارایی های محبوس غول های انرژی
آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر در گزارش چشم‌انداز گذار انرژی جهان تخمین‌های دو سال پیش خود را تکرار کرده است.در گزارش این آژانس می خوانیم: "تأخیر در اقدامات کارا می تواند باعث شود ارزش این ذخایر تا سال ۲۰۵۰ میلادی به ۶.۵ تریلیون دلار افزایش یابد. این عدد دو برابر تخمین های یک دهه پیش است.
وال استریت ژورنال در ماه دسامبر گذشته اعلام کرد: در سال ۲۰۲۰ میلادی، بزرگترین شرکت های نفت و گاز دنیا در آمریکای شمالی و اروپا به تنهایی بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار از ارزش دارایی های خود را کاهش دادند که بالاترین رقم از سال ۲۰۱۰ میلادی تاکنون است و حدود ۱۰ درصد از مجموع ارزش بازار شرکت ها را تشکیل می دهد.
گستره ارزیابی مجدد دارایی‌های شرکت های نفت و گاز به حدی گسترده بود که حتی اگزون موبیل - که تا سال گذشته واقعاً ارزش دارایی‌های خود را در سال‌های متمادی تعدیل نکرده بود - نسبت به کاهش گسترده بین ۱۷ تا ۲۰ میلیارد دلار پس از کسر مالیات در سه ماهه چهارم اقدام کرد.
شرکت توتال انرژی نیز در دارایی های گازی خود در ایالات متحده، کانادا و آرژانتین، به دلیل همه گیری و تأثیر آن بر صنعت، از عنوان "دارایی های سرگردان" برای پروژه های ماسه نفتی کانادایی فورت هیلز و سورمونت استفاده کرد.
تحلیلگران و اندیشکده‌ها می‌گویند اگرچه کاهش‌های اعلام شده در سال گذشته، نتیجه مستقیم سقوط قیمت‌ها بود که منجر به کاهش ارزش دارایی‌ها شد، اما کاهش ارزش دارایی ها در سال های فرارو احتمالاً بیش از هر چیز ناشی از خطرات مرتبط با آب و هوا خواهد بود. در دنیایی که همچنان به نفت و گاز نیاز دارد، اما هدف آن محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای مرتبط با انرژی است، همه دارایی‌ها برای انعطاف‌پذیری و سودآور بودن مورد ارزیابی قرار نخواهند گرفت.
اندیشکده مالی کربن ترکر در گزارشی در ماه سپتامبر اعلام کرد: در بخش ریسک دارایی های سرگردان بلندمدت، اگر ۶۰ شرکت بزرگ نفت و گاز جهان به رویکرد تجاری کنونی ادامه دهند، بیش از یک تریلیون دلار سرمایه گذاری شامل ۴۸۰ میلیارد دلار در پروژه های نفت شیل و ۲۴۰ میلیارد دلار در آب های عمیق در معرض خطر خواهد بود.
مایک کافین، رئیس بخش نفت، گاز و معدن کربن ترکر و از تهیه کنندگان گزارش فوق می‌گوید: «شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران باید برای دنیایی با قیمت‌های بلندمدت سوخت‌های فسیلی پایین‌تر و صنعت نفت و گاز کوچک‌تر آماده شوند و اکنون خطر دارایی‌های سرگردان را که این شرایط ایجاد می‌کند، بشناسند».
بر اساس مطالعه اخیر محققان دانشگاه کالج لندن، نزدیک به ۶۰درصد نفت و گاز متان فسیلی و تقریباً ۹۰ درصد زغال سنگ باید تا سال ۲۰۵۰ میلادی در زمین باقی بماند تا میزان گرمایش جهانی کمتر از ۱.۵ درجه سانتیگراد باشد. این یافته‌ها که در ماه سپتامبر در مجله نیچر منتشر شد، بر اساس احتمال ۵۰ درصدی محدود کردن گرمایش به ۱.۵ درجه سانتیگراد در این قرن است.
محققان یو سی ال می گویند: این بدان معناست که رسیدن به این هدف مستلزم کاهش سریعتر تولید و باقی ماندن سوخت های فسیلی بیشتر در اعماق زمین است.با این حال، جهان در دهه های آینده به نفت و گاز نیاز خواهد داشت. فشار برای محاسبه ریسک های مرتبط با آب و هوا برای دارایی‌ها می‌تواند سالانه میلیاردها کاهش دارایی در صنعت انرژی را به همراه داشته باشد و تریلیون‌ها دارایی سوخت فسیلی را بدون استفاده کنار بگذارد.
لوک پارکر می‌گوید: «تنها چند سال پیش، تعداد کمی در صنعت نفت و گاز حتی ایده‌های ریسک آب و هوا، اوج تقاضا، دارایی‌های سرگردان، مدل‌های تجاری انحلال و غیره را قبول می‌کردند. امروز، شرکت‌ها در حال ایجاد استراتژی‌هایی پیرامون این ایده‌ها هستند.»
رئیس بخش تحلیل تجاری در وود مکنزی، سال گذشته، در مورد کاهش سرمایه در شرکت های شل و بی پی گفت: تقاضا ممکن است همچنان رشد کند، و بسیاری از شرکت‌ها همچنان به دنبال سهمی از این رشد هستند. اما اشتباه نکنید، چشم‌انداز شرکت های نفتی در حال تغییر است و شرکت‌های بزرگ نیز با آن تغییر می‌کنند.
نویسنده: تسویتانا پاراشکوا
منبع: Oilprice.com
مترجم محسن داوری
سه شنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۰۸:۱۵
کد مطلب: 31913