چرا آمریکا به پکن فشار می آورد؟
آن سوی قرارداد راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین
میز نفت - چین از طریق ایران نقش مهمی در سیاست انرژی آسیای مرکزی خواهد داشت. دشمن دشمن من، دوست من است، در اینجا نقطه اهرمی برای چین خواهد بود. ایران و چین، احساسات خصمانه مشترکی در مورد ایالات متحده دارند و این شرایط به نزدیکی آنها منجر می گردد.
به گزارش میز نفت ، سال ها پیش، پالمرستون از اعضای پارلمان بریتانیا، در پاسخ به این سوال که دوستان و دشمنان بریتانیا چه کسانی هستند، گفت: «ما دشمنان همیشگی و دوستان ابدی نداریم. فقط منافع کشور ما، ابدی و همیشگی است.»
تغییرات چشمگیر در سیاست بین‌الملل نیز جای تعجب ندارد. بدین ترتیب، تنها هزینه ها و مزایای آن تغییرات می تواند در تیتر خبرها منتشر گردد. دشمنان به دوستان تبدیل می‌شوند و دوستان به دشمن تبدیل می‌شوند. این مسیری است که همواره دولت‌ها در سیاست بین‌الملل از آن استفاده می‌کنند.
در ژوین سال گذشته، زمانی که چین و ایران دور یک میز برای امضای قرارداد بلندمدت همکاری ۲۵ ساله قرار گرفتند، شاهد چنین اتفاقی بودیم.ارزش این قرارداد امضا شده 400 میلیارد دلار اعلام شده است. این معامله جنجال برانگیز بوده، زیرا در زمانی اتفاق افتاد که سیاست های جهانی دچار آشفتگی شده است.
گفته می شود این قرارداد تلاش برای ایجاد تعادل بین نفوذ فزاینده ایالات متحده در منطقه آسیا به ویژه در بخش سرشار از انرژی آسیا، یعنی منطقه آسیای مرکزی است. این قرارداد را باید مکمل سیاست خارجی چین در خاورمیانه و آسیای مرکزی دانست. منافع رو به رشد ایالات متحده در آسیای مرکزی به عنوان حیاط خلوت چین، وضعیت نگران کننده ای برای اتاق های فکر در پکن ایجاد کرده است.
این قرارداد به چین کمک می کند تا نفوذ فزاینده منافع آمریکا در آسیای مرکزی را به حداقل برساند. ایران از همسایگان دریای کلیدی کاسپین است که لجستیک ایالات متحده از آذربایجان به ترکمنستان برای رسیدن به افغانستان از این دریا عبور می کند. اگر این توافق به صورت کامل عملی شود، یک تهدید جدی برای اقدامات پشتیبانی از منافع ایالات متحده خواهد بود. این شرایط به نفع ایران و چین خواهد بود. حضور چین در منطقه کاسپین از طریق ایران، دسترسی آمریکا به منطقه را با مشکل روبرو می کند.
این قرارداد نه تنها به چین برای دستیابی به منابع انرژی منطقه کاسپین دسترسی ایجاد می کند، بلکه عامل متعادل کننده ای برای نفوذ آمریکا در منطقه خواهد بود. این همچنین پروژه کریدور اقتصادی چین_پاکستان را تکمیل می کند، زیرا به چین برای رسیدن به خاورمیانه مسیر جدیدی می دهد که می تواند به پکن کمک کند تا از معضل تنگه مالاکا رهایی یابد. همچنین، چین برای بیش از دو دهه مقدار ثابتی از نفت ایران را بدون نوسان در میزان دریافت خواهد کرد که عاملی برای فرار از هرگونه تهدید بالقوه تحریم نفتی آمریکا و دیگر قدرت های منطقه ای خواهد بود. همچنین، این معامله بخشی کلیدی از طرح یک کمربند یک جاده چین خواهد بود که هدف آن اتصال مناطق مختلف دنیا به یکدیگر است.
این قرارداد تأثیرات بلندمدتی بر سیاست منطقه آسیا به ویژه آسیای مرکزی و غربی (خاورمیانه) دارد. در سایه این قرارداد بلندمدت، چین امکان دسترسی به تنگه های مهمی را دارا خواهد بود که از نظر تجارت مهم هستند. چین به بنادر ایران به ویژه در دریای کاسپین، تنگه هرمز و خلیج فارس دسترسی خواهد داشت. ایران در نقطه اتصال غرب آسیا (خاورمیانه) و آسیای مرکزی، ش تعیین کننده ای برای چین در سیاست دو منطقه سرشار از انرژی جهان دارد.
به نظر می‌رسد چین از طریق ایران نقش مهمی در سیاست انرژی آسیای مرکزی خواهد داشت. دشمن دشمن من، دوست من است، در اینجا نقطه اهرمی برای چین خواهد بود. ایران و چین، احساسات خصمانه مشترکی در مورد ایالات متحده دارند و این شرایط به نزدیکی آنها منجر می گردد. بنابراین، چین دسترسی بهتری به منطقه از طریق ایران در مقایسه با مسیر قرقیزستان و تاجیکستان که چین با آنها مرز مشترک دارد، خواهد داشت.
همچنین ایران با همسایگان شمالی خود در موضوع دریای کاسپین اختلاف نظر دارد، جایی که ایران تلاش کرد آن را دریاچه اعلام کند و ۲۰ درصد از سهم این منابع را به دست آورد. در شرایط کنونی، وجود چین که یکی از اعضای مهم سازمان ملل بوده و دارای حق وتو در مجمع است، در برابر سایر کشورهای همسایه، یک امتیاز بزرگ برای ایران خواهد بود.
چین و ایران از طریق این قرارداد گسترده، برنامه‌ای برای تمرین نظامی مشترک و تبادل اطلاعات نیز دارند. گزارش اطلاعاتی اروپا می گوید که حدود ۵۰۰۰ نیروی نظامی چینی در خاک این کشور مستقر خواهند شد تا از منافع و سرمایه گذاری های چین محافظت کنند. این قراردادی که از کاسپین تا سواحل اقیانوس هند امتداد دارد، دستاوردی بزرگ است که موقعیت چین را تقویت می کند.
از سوی دیگر، این قرارداد راهبردی باعث ایجاد نگرانی در اروپا شده است، چرا که حضور چین در منطقه مهم کاسپین از طریق ایران، مانع بزرگ دیگری پس از روسیه برای پروژه خط لوله ترنس کاسپین جهت عملی شدن رویای انتقال گاز ترکمنستان به اروپا خواهد بود. همچنین چینی ها می توانند در برابر هر نوع محاصره در خطوط کشتیرانی دریایی، موقعیت خود را تقویت کنند. در مجموع، داشتن یک متحد در قلب خاورمیانه و در دروازه آسیای مرکزی برای آمریکا و متحدانش در منطقه یک چالش جدید خواهد بود.
منبع: www.moderndiplomacy.eu
نویسنده: فیصل صالح حیات
مترجم: محسن داوری
تغییرات چشمگیر در سیاست بین‌الملل نیز جای تعجب ندارد. بدین ترتیب، تنها هزینه ها و مزایای آن تغییرات می تواند در تیتر خبرها منتشر گردد. دشمنان به دوستان تبدیل می‌شوند و دوستان به دشمن تبدیل می‌شوند. این مسیری است که همواره دولت‌ها در سیاست بین‌الملل از آن استفاده می‌کنند.
در ژوین سال گذشته، زمانی که چین و ایران دور یک میز برای امضای قرارداد بلندمدت همکاری ۲۵ ساله قرار گرفتند، شاهد چنین اتفاقی بودیم.ارزش این قرارداد امضا شده 400 میلیارد دلار اعلام شده است. این معامله جنجال برانگیز بوده، زیرا در زمانی اتفاق افتاد که سیاست های جهانی دچار آشفتگی شده است.
گفته می شود این قرارداد تلاش برای ایجاد تعادل بین نفوذ فزاینده ایالات متحده در منطقه آسیا به ویژه در بخش سرشار از انرژی آسیا، یعنی منطقه آسیای مرکزی است. این قرارداد را باید مکمل سیاست خارجی چین در خاورمیانه و آسیای مرکزی دانست. منافع رو به رشد ایالات متحده در آسیای مرکزی به عنوان حیاط خلوت چین، وضعیت نگران کننده ای برای اتاق های فکر در پکن ایجاد کرده است.
این قرارداد به چین کمک می کند تا نفوذ فزاینده منافع آمریکا در آسیای مرکزی را به حداقل برساند. ایران از همسایگان دریای کلیدی کاسپین است که لجستیک ایالات متحده از آذربایجان به ترکمنستان برای رسیدن به افغانستان از این دریا عبور می کند. اگر این توافق به صورت کامل عملی شود، یک تهدید جدی برای اقدامات پشتیبانی از منافع ایالات متحده خواهد بود. این شرایط به نفع ایران و چین خواهد بود. حضور چین در منطقه کاسپین از طریق ایران، دسترسی آمریکا به منطقه را با مشکل روبرو می کند.
این قرارداد نه تنها به چین برای دستیابی به منابع انرژی منطقه کاسپین دسترسی ایجاد می کند، بلکه عامل متعادل کننده ای برای نفوذ آمریکا در منطقه خواهد بود. این همچنین پروژه کریدور اقتصادی چین_پاکستان را تکمیل می کند، زیرا به چین برای رسیدن به خاورمیانه مسیر جدیدی می دهد که می تواند به پکن کمک کند تا از معضل تنگه مالاکا رهایی یابد. همچنین، چین برای بیش از دو دهه مقدار ثابتی از نفت ایران را بدون نوسان در میزان دریافت خواهد کرد که عاملی برای فرار از هرگونه تهدید بالقوه تحریم نفتی آمریکا و دیگر قدرت های منطقه ای خواهد بود. همچنین، این معامله بخشی کلیدی از طرح یک کمربند یک جاده چین خواهد بود که هدف آن اتصال مناطق مختلف دنیا به یکدیگر است.
این قرارداد تأثیرات بلندمدتی بر سیاست منطقه آسیا به ویژه آسیای مرکزی و غربی (خاورمیانه) دارد. در سایه این قرارداد بلندمدت، چین امکان دسترسی به تنگه های مهمی را دارا خواهد بود که از نظر تجارت مهم هستند. چین به بنادر ایران به ویژه در دریای کاسپین، تنگه هرمز و خلیج فارس دسترسی خواهد داشت. ایران در نقطه اتصال غرب آسیا (خاورمیانه) و آسیای مرکزی، ش تعیین کننده ای برای چین در سیاست دو منطقه سرشار از انرژی جهان دارد.
به نظر می‌رسد چین از طریق ایران نقش مهمی در سیاست انرژی آسیای مرکزی خواهد داشت. دشمن دشمن من، دوست من است، در اینجا نقطه اهرمی برای چین خواهد بود. ایران و چین، احساسات خصمانه مشترکی در مورد ایالات متحده دارند و این شرایط به نزدیکی آنها منجر می گردد. بنابراین، چین دسترسی بهتری به منطقه از طریق ایران در مقایسه با مسیر قرقیزستان و تاجیکستان که چین با آنها مرز مشترک دارد، خواهد داشت.
همچنین ایران با همسایگان شمالی خود در موضوع دریای کاسپین اختلاف نظر دارد، جایی که ایران تلاش کرد آن را دریاچه اعلام کند و ۲۰ درصد از سهم این منابع را به دست آورد. در شرایط کنونی، وجود چین که یکی از اعضای مهم سازمان ملل بوده و دارای حق وتو در مجمع است، در برابر سایر کشورهای همسایه، یک امتیاز بزرگ برای ایران خواهد بود.
چین و ایران از طریق این قرارداد گسترده، برنامه‌ای برای تمرین نظامی مشترک و تبادل اطلاعات نیز دارند. گزارش اطلاعاتی اروپا می گوید که حدود ۵۰۰۰ نیروی نظامی چینی در خاک این کشور مستقر خواهند شد تا از منافع و سرمایه گذاری های چین محافظت کنند. این قراردادی که از کاسپین تا سواحل اقیانوس هند امتداد دارد، دستاوردی بزرگ است که موقعیت چین را تقویت می کند.
از سوی دیگر، این قرارداد راهبردی باعث ایجاد نگرانی در اروپا شده است، چرا که حضور چین در منطقه مهم کاسپین از طریق ایران، مانع بزرگ دیگری پس از روسیه برای پروژه خط لوله ترنس کاسپین جهت عملی شدن رویای انتقال گاز ترکمنستان به اروپا خواهد بود. همچنین چینی ها می توانند در برابر هر نوع محاصره در خطوط کشتیرانی دریایی، موقعیت خود را تقویت کنند. در مجموع، داشتن یک متحد در قلب خاورمیانه و در دروازه آسیای مرکزی برای آمریکا و متحدانش در منطقه یک چالش جدید خواهد بود.
منبع: www.moderndiplomacy.eu
نویسنده: فیصل صالح حیات
مترجم: محسن داوری
شنبه ۱۳ آذر ۱۴۰۰ ساعت ۱۱:۴۲
کد مطلب: 31893