زمان؛ اختلاف اصلی میان دو قدرت
چالش بایدن با شرکت های نفتی
میز نفت - حو بایدن رئیس جمهور آمریکا با فشار بر شرکت های نفتی خواستار افزایش تولید نفت آنها شده است اما واقعیت این است که شرکت های نفتی توان گذشته را ندارند.
میز نفت | در سایه افزایش قیمت نفت، ما شاهد یک رویارویی تمام عیار میان پرزیدنت جو بایدن و تولیدکنندگان نفت و گاز سازند پرمین هستیم. بایدن شرکت های فعال در صنعت نفت و گاز را به "رفتار غیرقانونی" پشت پرده متهم کرده است. چرا که از نگاه وی، مدیران صنعت نفت به دلیل افزایش قیمت نفت ثروتمند می شوند و خواستار تحقیقات فدرال در مورد این موضوع شده است.
در شرایط کنونی، شرکت های حفاری، همچنان از افزایش تولید در سایر مناطق خودداری می‌کنند، زیرا همچنان از سودهای بسیار بالایی برخوردار هستند و در عین حال به دنبال اجتناب از چرخه «رونق و رکود» دیگری هستند که در گذشته، صنعت را فلج کرده است.
در دو هفته گذشته، یک بن بست میان رئیس جمهور جو بایدن و تولیدکنندگان نفت و گاز شیل در تگزاس غربی نیز شکل گرفته است. از آنجایی که افزایش قیمت گاز به ساکنان ایالات متحده که در حال حاضر چالش تورم را احساس می‌کنند، فشار می‌آورد، چالش های اقتصادی دولت بایدن را وادار کرده تا تلاش کند هر یک از عوامل- خواه اوپک باشد یا تولیدکنندگان در حوزه پرمین - را برای باز کردن شیرها و کاهش کمبود عرضه تحت فشار بگذارد.
با این حال، تا کنون، غول های نفتی حاضر به تغییر راهبرد نشده اند. گمانه زنی های زیادی در مورد دلایل مختلف مقاومت آنان، وجود دارد. صاحبنظران درباره ابعاد سیاسی این بن‌بست ابراز خرسندی کرده‌اند و خاطرنشان کرده‌اند که صنعت سوخت‌های فسیلی تمایل و انگیزه اندکی برای کمک به دولتی دارد که مخالف و تهدیدکننده معیشت آنان است.
از سوی دیگر، پرزیدنت بایدن صنعت نفت و گاز را به "رفتارهای غیرقانونی" متهم کرده است. زیرا مدیران نفت به دلیل افزایش قیمت نفت ثروتمند می شوند و خواستار تحقیقات فدرال در مورد این موضوع شده است.
اما منابع دیگر معتقدند دلیل واقعی عدم افزایش تولید غول های نفتی، یک موضوع اقتصادی ساده است. محدود نگه داشتن عرضه برای قیمت نهایی، بسیار خوب است. باید دانست که صنعت نفت ایالات متحده توان پشت سر گذاشته یک شوک بزرگ دیگر سقوط قیمت ها را ندارد.
براساس گزارش شرکت دیلویت، کاوشگران نفت در ایالات متحده اکنون بیش از هر نقطه دیگری از تاریخ بیش از ۱۰ ساله انقلاب شیل این کشور درآمد کسب می کنند. بلومبرگ مارکت این هفته گزارش داد: «و این ممکن است تازه شروع راه باشد». جریان آزاد نقدی، معیاری که سرمایه‌گذاران آن را بررسی می‌کنند، احتمالاً در سال آینده 38 درصد افزایش می‌یابد، با این فرض که قیمت نفت همچنان بالا خواهد بود.
این شرایط، عامل پیشرفت برای صنعت شیل خواهد بود. از لحاظ تاریخی، سازند پرمین قادر به مقاومت در برابر ذهنیت حفاری بیشتر و بیشتر، در زمان قیمت نفت بالا ، نبوده است. اما این شرایط در نهایت بازار را اشباع کرده و قیمت ها را کاهش می دهد. پس از آن، دوره ای از کاهش تولید و اقدامات ریاضتی تا زمانی که قیمت نفت بهبود یابد، دنبال می شود و در ادامه شرکت ها، سقف تولید خود را کاهش می دهند. این روند در یک چرخه رونق و رکود شگفت انگیز قابل پیش بینی یک بار دیگر از ابتدا شروع می شود.
اما دیگر زمان تغییر فرا رسیده است. بلومبرگ می نویسد: «بعد از پرداخت یارانه هنگفت به مصرف کنندگان در دهه ۲۰۱۰ میلادی با حفاری های بی رویه که قیمت های جهانی نفت را کاهش داد، به نظر می رسد صنعت شیل به یک فرمول برنده دست یافته است: تعدیل تولید، محدود کردن سرمایه گذاری مجدد در چاه های جدید و ایجاد بدهی کمتر.
بدین ترتیب، شیل ایالات متحده با وجود هر مقدار التماس و خواهش از کاخ سفید، موضع خود را تغییر نخواهد داد و از پمپاژ نفت بیشتر خودداری می کند. علیرغم این واقعیت که تقاضای جهانی انرژی به سطح قبل از همه‌گیری بازگشته است، تولید نفت ایالات متحده سرسختانه همچنان ۱۲ درصد کمتر از فوریه ۲۰۲۰ میلادی باقی مانده است، درست قبل از اینکه تأثیر همه‌گیری در سراسر جهان احساس شود. این عدد، حجم عظیمی از عرضه را نشان می‌دهد. کاهش ۱۲ درصدی معادل کاهش کل تولید نفت فراساحلی خلیج مکزیک است.
نکته مهم اینست که پرمین اکنون آماده است تولید خود را به بالاترین سطح برساند و پیش بینی می شود در دسامبر امسال به ۴.۹۵ میلیون بشکه در روز برسد. اما این افزایش برای کاهش شکاف تولید ۱۲ درصدی کافی نخواهد بود. شرکت های حفاری همچنان از افزایش تولید در سایر سازندها خودداری می‌کنند، زیرا همچنان از سود بالایی برخوردار هستند و به دنبال مازاد نفت بالقوه جهانی در سال آینده هستند.
اگر تولید به سرعت افزایش یابد، شاهد ایجاد رکود و سقوط قیمت ها خواهیم بود. از سوی دیگر، صنعت شیل تمایلی به جنگ مجدد قیمت ها با اوپک ندارد. لذا صنعت نفت آمریکا از چرخه کلاسیک رونق و رکود خارج شده است. بهترین راه پیش بینی آینده، ساختن آن است.
نویسنده: هالی زاریمبا
منبع: Oilprice
مترجم: محسن داوری
در شرایط کنونی، شرکت های حفاری، همچنان از افزایش تولید در سایر مناطق خودداری می‌کنند، زیرا همچنان از سودهای بسیار بالایی برخوردار هستند و در عین حال به دنبال اجتناب از چرخه «رونق و رکود» دیگری هستند که در گذشته، صنعت را فلج کرده است.
در دو هفته گذشته، یک بن بست میان رئیس جمهور جو بایدن و تولیدکنندگان نفت و گاز شیل در تگزاس غربی نیز شکل گرفته است. از آنجایی که افزایش قیمت گاز به ساکنان ایالات متحده که در حال حاضر چالش تورم را احساس می‌کنند، فشار می‌آورد، چالش های اقتصادی دولت بایدن را وادار کرده تا تلاش کند هر یک از عوامل- خواه اوپک باشد یا تولیدکنندگان در حوزه پرمین - را برای باز کردن شیرها و کاهش کمبود عرضه تحت فشار بگذارد.
با این حال، تا کنون، غول های نفتی حاضر به تغییر راهبرد نشده اند. گمانه زنی های زیادی در مورد دلایل مختلف مقاومت آنان، وجود دارد. صاحبنظران درباره ابعاد سیاسی این بن‌بست ابراز خرسندی کرده‌اند و خاطرنشان کرده‌اند که صنعت سوخت‌های فسیلی تمایل و انگیزه اندکی برای کمک به دولتی دارد که مخالف و تهدیدکننده معیشت آنان است.
از سوی دیگر، پرزیدنت بایدن صنعت نفت و گاز را به "رفتارهای غیرقانونی" متهم کرده است. زیرا مدیران نفت به دلیل افزایش قیمت نفت ثروتمند می شوند و خواستار تحقیقات فدرال در مورد این موضوع شده است.
اما منابع دیگر معتقدند دلیل واقعی عدم افزایش تولید غول های نفتی، یک موضوع اقتصادی ساده است. محدود نگه داشتن عرضه برای قیمت نهایی، بسیار خوب است. باید دانست که صنعت نفت ایالات متحده توان پشت سر گذاشته یک شوک بزرگ دیگر سقوط قیمت ها را ندارد.
براساس گزارش شرکت دیلویت، کاوشگران نفت در ایالات متحده اکنون بیش از هر نقطه دیگری از تاریخ بیش از ۱۰ ساله انقلاب شیل این کشور درآمد کسب می کنند. بلومبرگ مارکت این هفته گزارش داد: «و این ممکن است تازه شروع راه باشد». جریان آزاد نقدی، معیاری که سرمایه‌گذاران آن را بررسی می‌کنند، احتمالاً در سال آینده 38 درصد افزایش می‌یابد، با این فرض که قیمت نفت همچنان بالا خواهد بود.
این شرایط، عامل پیشرفت برای صنعت شیل خواهد بود. از لحاظ تاریخی، سازند پرمین قادر به مقاومت در برابر ذهنیت حفاری بیشتر و بیشتر، در زمان قیمت نفت بالا ، نبوده است. اما این شرایط در نهایت بازار را اشباع کرده و قیمت ها را کاهش می دهد. پس از آن، دوره ای از کاهش تولید و اقدامات ریاضتی تا زمانی که قیمت نفت بهبود یابد، دنبال می شود و در ادامه شرکت ها، سقف تولید خود را کاهش می دهند. این روند در یک چرخه رونق و رکود شگفت انگیز قابل پیش بینی یک بار دیگر از ابتدا شروع می شود.
اما دیگر زمان تغییر فرا رسیده است. بلومبرگ می نویسد: «بعد از پرداخت یارانه هنگفت به مصرف کنندگان در دهه ۲۰۱۰ میلادی با حفاری های بی رویه که قیمت های جهانی نفت را کاهش داد، به نظر می رسد صنعت شیل به یک فرمول برنده دست یافته است: تعدیل تولید، محدود کردن سرمایه گذاری مجدد در چاه های جدید و ایجاد بدهی کمتر.
بدین ترتیب، شیل ایالات متحده با وجود هر مقدار التماس و خواهش از کاخ سفید، موضع خود را تغییر نخواهد داد و از پمپاژ نفت بیشتر خودداری می کند. علیرغم این واقعیت که تقاضای جهانی انرژی به سطح قبل از همه‌گیری بازگشته است، تولید نفت ایالات متحده سرسختانه همچنان ۱۲ درصد کمتر از فوریه ۲۰۲۰ میلادی باقی مانده است، درست قبل از اینکه تأثیر همه‌گیری در سراسر جهان احساس شود. این عدد، حجم عظیمی از عرضه را نشان می‌دهد. کاهش ۱۲ درصدی معادل کاهش کل تولید نفت فراساحلی خلیج مکزیک است.
نکته مهم اینست که پرمین اکنون آماده است تولید خود را به بالاترین سطح برساند و پیش بینی می شود در دسامبر امسال به ۴.۹۵ میلیون بشکه در روز برسد. اما این افزایش برای کاهش شکاف تولید ۱۲ درصدی کافی نخواهد بود. شرکت های حفاری همچنان از افزایش تولید در سایر سازندها خودداری می‌کنند، زیرا همچنان از سود بالایی برخوردار هستند و به دنبال مازاد نفت بالقوه جهانی در سال آینده هستند.
اگر تولید به سرعت افزایش یابد، شاهد ایجاد رکود و سقوط قیمت ها خواهیم بود. از سوی دیگر، صنعت شیل تمایلی به جنگ مجدد قیمت ها با اوپک ندارد. لذا صنعت نفت آمریکا از چرخه کلاسیک رونق و رکود خارج شده است. بهترین راه پیش بینی آینده، ساختن آن است.
نویسنده: هالی زاریمبا
منبع: Oilprice
مترجم: محسن داوری
يکشنبه ۳۰ آبان ۱۴۰۰ ساعت ۰۶:۳۵
کد مطلب: 31780