جنگ اقتصادی در همسایگی آمریکا

میز نفت | تحریم‌های شدید آمریکا فرصتی را برای روسیه، ایران و چین ایجاد کرده تا حضور خود را در آمریکای لاتین تقویت کنند؛ منطقه‌ای که ده‌ها سال تحت سلطه آمریکا بوده است. در حالی‌که روسیه و ایران تا حدی با حمایت اساسی از مادورو در مبارزه با ونزوئلا جایگاه خود را ارتقا داده‌اند اما این چین است که می‌تواند بیشترین سود را ببرد به شرط آنکه برنامه‌های خود را عملی سازد.

ونزوئلا دارای بزرگترین ذخایر نفتی جهان با 304 میلیارد بشکه است. نیاز این کشور به کمک‌های اقتصادی فرصتی را برای چین ایجاد کرده است تا از منابع عظیم هیدروکربن ونزوئلا استفاده کند. این امر نمی‌تواند از سوی چین نادیده گرفته شود زیرا در این صورت، پکن می‌تواند  با پیشی گرفتن از ایالات متحده به بزرگترین پالایشگر جهان و بزرگترین واردکننده نفت خام تبدیل شود.

تشنگی بی پایان چین برای نفت که منبع مهمی از انرژی برای اقتصاد رو به رشد آن است، پکن را وادار کرده است تا به دنبال دستیابی بیشتر به منابع نفت در سراسر جهان باشد. به همین دلیل است که شرکت‌های دولتی چین تمایل خود را برای دور زدن تحریم‌های آمریکا برای واردات نفت خام از ونزوئلا و ایران نشان داده‌اند.

با افزایش فشارها برای به دست آوردن منابع راحت و در دسترس نفت خام، شرکت CCPC به عنوان بازیگری پیشرو در دور زدن تحریم‌های آمریکا برای عرضه نفت خام ونزوئلا به پالایشگاه‌های شرق آسیا ظاهر شد.

اهمیت این شرکت با داده‌های اخبار خبرگزاری رویترز مشخص کرد که در ماه‌های آوریل و مه 2021 کشتی‌های تعیین شده توسط CCPC بیش از یک پنجم صادرات نفت ونزوئلا را در آن ماه‌ها انجام داده‌اند. بر اساس تحقیقات رویترز ، CCPC با وجود تحریم‌های واشنگتن علیه هر دو ایالت شرقی ، حداقل 14 نفتکش برای حمل نفت ونزوئلا و ایران خریداری کرده است.

گفته می‌شود شرکت ملی نفت چین یا CNPC  کارکنان خود را برای سرمایه گذاری در عملیات به ونزوئلا اعزام خواهد کرد زیرا رئیس جمهور در حال تصویب قوانینی با هدف تسهیل کنترل خصوصی بیشتر در پروژه‌های انرژی است. رئیس جمهور ونزوئلا امیدوار است این قانون موجب جذب سریع سرمایه گذاری خارجی شود که برای بازسازی صنعت نفت ونزوئلا متلاشی شده،مورد نیاز است و بدین ترتیب به کاراکاس اجازه می‌دهد اقتصاد شکست خورده ونزوئلا را بازسازی کند.
 
 
امید به چین
تا اوت 2021 میزان تولید نفت ونزوئلا و شریک خارجی آن بطور میانگین حدود 520 هزار بشکه در روز بوده و حالا به 720 هزار بشکه رسیده است.تارک الی آیسامی وزیر نفت این کشور می‌گوید تولید نفت این کشور به 1.5 میلیون بشکه در روز می‌رسد. تنها راه دستیابی به چنین هدفی و در نهایت بازگشت تولید نفت ونزوئلا به بیش از 2 میلیون بشکه در روز، جذب سرمایه قابل توجه خارجی است. کاراکاس  معتقد است برای بازگرداندن تولید به 3 میلیون بشکه – دوران چاورز- به 58 میلیارد دلار نیاز است.

با این وجود، حتی اقدامات مادورو برای ایجاد محیطی مناسب برای سرمایه گذاران، اما باید گفت او شکست خورده است؛ به دلیل حریم‌هایی که دولت ترامپ در سال 2019 وضع و کاراکاس را از بازارهای جهانی انرژی و سرمایه حذف کرد.

در حالی که تحریم‌های ایالات متحده مانع سرمایه گذاری قدرت‌های غربی می‌شود، مطمئناً پکن از سرمایه و فناوری لازم برای احیای بخش فرسوده انرژی ونزوئلا برخوردار است. طرح یک تریلیون دلاری کمربند و جاده چین، منابع، نیروی کار و فناوری قابل توجهی که در اختیار پکن است نشان می دهد دومین اقتصاد بزرگ جهان تمایل خود را برای دور زدن و حتی سرپیچی از تحریم‌های ایالات متحده آماده کرده است.

افزایش سرمایه گذاری در ونزوئلا به پکن کنترل بیشتری بر بزرگترین سرمایه نفتی جهان می‌دهد. این امر نه تنها امنیت انرژی بیشتری را برای اقتصاد تشنه نفت که قرار است از ایالات متحده پیشی بگیرد و به بزرگترین مصرف کننده نفت جهان در پایان این دهه تبدیل شود، تضمین کند بلکه می‌تواند  قدرت ژئوپلیتیک چین را به میزان قابل توجهی تقویت کند.

تمایل پکن برای افزایش نفوذ خود در آمریکای لاتین در واکنش مستقیم به حضور مداوم واشنگتن در آسیا و حمایت از تایوان است. همچنین می‌تواند نفوذ چین را در آمریکای لاتین، منطقه ای که به طور سنتی تحت سلطه ایالات متحده است تقویت کند و به پکن امکان دسترسی بیشتری به منابع طبیعی فراوان آمریکای جنوبی از جمله نفت، طلا، نقره، مس و فلزات کمیاب خاکی دهد.

پکن معتقد است که این امر باعث ارتقای جایگاه خود در مقابل واشنگتن می‌شود و در رقابت جاری بین دو قدرت غول پیکر اقتصادی و نظامی برتری می‌دهد. هرگونه سرمایه گذاری توسط پکن در ونزوئلا، به مادورو کمک می‌کند تا تولید نفت را افزایش دهد و در نتیجه توانایی دولت ونزوئلا در مقاومت در برابر تحریم‌های آمریکا را تقویت کند.

 
 

دوشنبه ۲۲ شهريور ۱۴۰۰ ساعت ۱۵:۳۸